ΕΑΜΟΝ DUFFY (καθηγητής Ιστορίας Χριστιανικής Θρησκείας στο Κέμπριτζ)
Ο Ιρλανδός ιστορικός μιλάει για την
ανάγκη του Βατικανού να βρει έναν ικανό «πρόεδρο πολυεθνικής», που
μόνο η επιλογή του ονόματός του -«Φραγκίσκος»- θα ήταν «μανιφέστο» κατά
της φτώχειας αλλά και της... κόπρου του Αυγείου
Ο Eamon Duffy
«Ο νέος επικεφαλής της πιο παλιάς... επιχείρησης στη Γη -της
Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας- θα πρέπει εκτός από πνευματικός ηγέτης να
διαθέτει όλα εκείνα τα προσόντα ενός καλού μάνατζερ» λέει στην «Κ.Ε.» ο
Ιμον Ντάφι, ένας από...τους πιο έγκριτους καθηγητές της Ιστορίας της Χριστιανικής Θρησκείας.
Ο Ντάφι, που διδάσκει στο βρετανικό Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, θεωρεί την επιλογή του ονόματος «Φραγκίσκος» από τον Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο «μανιφέστο» και ελπίζει ότι, την κρίσιμη περίοδο που διανύει η ανθρωπότητα και η Εκκλησία, ο νέος Πάπας θα έχει «το σθένος και την αποτελεσματικότητα να καθαρίσει την κόπρο του Αυγείου».
* Πώς σχολιάζετε το γεγονός ότι, ενώ η εκλογή του καρδιναλίου Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο θεωρείται «έκπληξη», το όνομα Φραγκίσκος, που επέλεξε ο ίδιος, ήταν ένα από αυτά που θεωρούνταν επικρατέστερες επιλογές για τον νέο Πάπα στους κύκλους του Βατικανού;
- Ο νέος Πάπας δεν είναι τόσο φιλελεύθερος όσο ίσως θα ήθελαν ορισμένοι καρδινάλιοι και ενδεχομένως πολύ περισσότεροι πιστοί, και ίσως γι' αυτό ορισμένοι μιλούν για έκπληξη. Πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι τα θέματα της Εκκλησίας δεν «λύνονται» μέσω των επιλογών των γραφείων... στοιχημάτων. Το όνομα Φραγκίσκος που επέλεξε είναι μανιφέστο και βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με την προσωπικότητά του - υποδεικνύει ότι η αντιμετώπιση της φτώχειας θα είναι η κυρίαρχη προτεραιότητα του νέου Πάπα.
* Από την πρώτη στιγμή της εκλογής του ο νέος Πάπας γνωρίζει ότι πλέον... έχει όρια, τα οποία έθεσε ο Πάπας Βενέδικτος 16ος με την ιστορική του απόφαση να παραιτηθεί;
- Η παραίτηση του Βενέδικτου 16ου διαφοροποίησε δραματικά τους «βασικούς νόμους» για όλους τους διαδόχους του. Δημιούργησε ένα προηγούμενο, προσφέρει μία επιλογή αλλά και ασφαλιστική δικλίδα - δηλαδή οι επόμενοι επικεφαλής της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας μπορούν να σκέφτονται τη θητεία τους ως «θητεία συγκεκριμένου χρόνου», από την οποία θα έχουν τη δυνατότητα να αποχωρήσουν εάν και εφ' όσον η υγεία τους δεν τους επιτρέπει άλλο να ασκούν όπως θέλουν και όπως πρέπει τα καθήκοντά τους. Δίνεται η επιλογή στους καρδιναλίους να εκλέγουν χωρίς να έχουν τον περιορισμό της ηλικίας. Για παράδειγμα, η επιλογή ενός Πάπα μεγαλύτερης ηλικίας δεν σημαίνει πλέον ότι κάποια στιγμή η Εκκλησία θα βρεθεί με επικεφαλής έναν άνθρωπο... με εγκεφαλικές λειτουργίες που θα εκφυλίζονται σταδιακά λόγω της ηλικίας.
Αντιστοίχως και η επιλογή ενός νεοτέρου δεν σημαίνει ότι, ανεξαρτήτως δράσεως, αυτός ο άνθρωπος θα κάτσει για δεκαετίες ολόκληρες στο θρόνο του Αγίου Πέτρου. Συμφωνώ απολύτως με αυτό που έλεγε ο καρδινάλιος Ιωάννης Νιούμαν (κληρικός και ακαδημαϊκός του 19ου αιώνα): «Η παπική θητεία δεν πρέπει να ξεπερνά τα 20 χρόνια, γιατί μετά ο Πάπας γίνεται Θεός και κανείς δεν του φέρνει αντίρρηση».
«Πρόεδρος πολυεθνικής»
* Βατικανολόγοι, ιερείς, ιστορικοί και αναλυτές υποστηρίζουν ότι έχει έρθει η ώρα ο πνευματικός ηγέτης των καθολικών να μην είναι μόνο... πνευματικός, αλλά να λειτουργεί ως «πρόεδρος πολυεθνικής»...
- Είναι δύσκολο να κατανοήσουμε το τεράστιο έργο και τις ευθύνες του νέου Πάπα, γιατί σε κοσμικό επίπεδο δεν υπάρχουν παραδείγματα που να μπορούν να συγκριθούν με την ηγεσία του παλαιότερου και του μεγαλύτερου Οργανισμού στην ιστορία της ανθρωπότητας. Αρκεί όμως να σκεφτούμε ότι η Καθολική Εκκλησία έχει ηλικία 2.000 ετών, έχει περισσότερα από 1,2 δισ. μέλη και έχει στόχο να κερδίσει και νέους πιστούς σε όλο τον κόσμο. Προφανώς η Εκκλησία είναι... θρησκευτικός οργανισμός, προωθεί τη θρησκεία και τη λατρεία (ιδιωτική και δημόσια) και παρέχει πνευματική καθοδήγηση. Ομως είναι και πολλά περισσότερα: προσφέρει φιλανθρωπικό έργο, εκπαίδευση, υπηρεσίες υγείας σε όλο τον κόσμο, σε καθολικούς και μη. Αξιοσημείωτο σε σχέση είναι το γεγονός ότι τα «κεντρικά γραφεία» της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας βρίσκονται στο δικό της κράτος, που διαθέτει σύνορα, με διπλωματικό σώμα, δικαστές, οικονομικούς οργανισμούς . Το Βατικανό κόβει χρήμα, τυπώνει γραμματόσημα, αναγνωρίζει υπηκοότητα, προσφέρει διαβατήρια και διπλώματα οδήγησης και έχει πρεσβείες και διπλωματικές αποστολές σε 179 κράτη. Οι επίσκοποι της Ρώμης είναι εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια οι ισχυρότεροι ηγέτες της χριστιανοσύνης και η επιρροή τους δεν είναι μόνο πνευματική - έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ιστορία της Ευρώπης και του κόσμου, στις πολιτιστικές και πολιτικές εξελίξεις. Για όλα αυτά υποστηρίζεται ότι την κρίσιμη περίοδο που διανύει η ανθρωπότητα αλλά και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, το Βατικανό χρειάζεται έναν «πρόεδρο πολυεθνικής» που θα επιχειρήσει να αναδιαρθρώσει την Κουρία, θα δώσει τέλος στα σκάνδαλα, ενώ ταυτόχρονα θα αποτελέσει πηγή έμπνευσης για εκατομμύρια πιστούς.
Μηδενική ανοχή
* Πιστεύετε ότι ο νέος Πάπας θα προχωρήσει σε αναδιάρθρωση;
- Πιστεύω ότι ο νέος Πάπας θα επιχειρήσει να φέρει μεγαλύτερη διαφάνεια και θα ανοίξει τους διαύλους επικοινωνίας. Πολλοί καθολικοί ιερωμένοι και πιστοί ζητούν αναδιάρθρωση και αλλαγές. Υποπτεύομαι όμως ότι στην πραγματικότητα τα περιθώρια ενός Πάπα για μεταρρυθμίσεις είναι σχετικά περιορισμένα - ή, για να το εκφράσω καλύτερα, τα περιθώρια για μεταρρυθμίσεις δεν είναι τόσο πλατιά όσο αυτά που έχουν στο μυαλό τους οι πιστοί. Ο νέος Πάπας έρχεται αντιμέτωπος με τα σκάνδαλα κακοποίησης παιδιών από ιερείς που έχουν αμαυρώσει ανεπανόρθωτα την εικόνα και την ουσία της Εκκλησίας και έχουν προκαλέσει την απομάκρυνση χιλιάδων πιστών, ενώ νωπές είναι ακόμη οι εντυπώσεις από τις διαρροές γνωστές ως Vatileaks, για τα σκάνδαλα εξουσίας και όχι μόνο, στους κόλπους του Βατικανού.
Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια, ειδικά για το σκάνδαλο κακοποίησης. Ο νέος Πάπας πρέπει να επιδείξει πολιτική μηδενικής ανοχής. Για τα Vatileaks και όσα είδαν το φως της δημοσιότητας, δεν έχω κάτι άλλο να σχολιάσω. Ελπίζω ο νέος Πάπας να έχει το σθένος και την αποτελεσματικότητα για να καθαρίσει την κόπρο του Αυγείου.
* Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία έχει επιβιώσει χιλιάδες χρόνια από χιλιάδες σκάνδαλα, και, παρά τα εγκλήματα που γίνονται πολλές φορές στο όνομα του Θεού, θα είναι εξίσου τυχερή... τα επόμενα 100 χρόνια;
- Ποιος μπορεί να πει; Η Ιστορία υποδεικνύει ότι η θρησκεία είναι ισχυρή δύναμη που κινητοποιεί εξελίξεις και, ακόμη και όταν μοιάζει ότι εξασθενεί, αναδύεται ξανά από τους κόλπους των κοινοτήτων. Η καθολική θρησκεία ενισχύεται και εξαπλώνεται, παρά τις δυσκολίες, ακόμη και σε περιοχές όπως η Κίνα. Εάν όμως ρωτάτε, εάν η Ευρώπη θα παραμείνει κατά βάση «χριστιανική ήπειρος» μέσα στα επόμενα 100 χρόνια, αυτό είναι άλλο θέμα...
enet.gr
