 |
| Εργαζόμενοι σε εργοστάσιο της Volkswagen. Η χάρτα εργασίας προβλέπει την «ενοικίαση» εργαζομένων μέσω των «πρακτορείων ανθρώπινου δυναμικού» και την προώθηση ελαστικών μορφών απασχόλησης ως «αντίδοτο» στην ανεργία |
ΤΟ ΒΑΡΥ ΤΙΜΗΜΑ ΤΟΥ "ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ"- ΤΑ ΚΟΛΠΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΟΥΝ ΜΕΙΩΜΕΝΗ ΑΝΕΡΓΙΑ
To γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» ανέφερε σε πρόσφατο άρθρο του
ότι η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Απασχόλησης της Γερμανίας ετοιμάζεται να
«εξαγάγει τεχνογνωσία» στην Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία και την
Πορτογαλία για την αντιμετώπιση της καλπάζουσας ανεργίας. Στέλεχος του
οργανισμού δήλωσε στο περιοδικό ότι «πολλοί ευρωπαίοι εταίροι δείχνουν
ενδιαφέρον για λεπτομερή ανταλλαγή πληροφοριών», διευκρινίζοντας ότι θα
υπάρξει σχετική συνάντηση στις αρχές του ερχόμενου έτους.
Ποια όμως
ακριβώς τεχνογνωσία έχει να παρουσιάσει η Γερμανία ως προς την
απασχόληση;
Οι άνεργοι δεν ξεπερνούν το 7% του οικονομικά ενεργού
πληθυσμού, την ώρα που τα αντίστοιχα ποσοστά στη χώρα μας και στην
Ισπανία βρίσκονται μία ανάσα από το 25%, ενώ οι άνεργοι στη Γαλλία
ξεπέρασαν τα τρία εκατομμύρια μέσα στον Αύγουστο, για πρώτη φορά την
τελευταία δεκαετία.
Ωστόσο κάτω από το λούστρο της «πλήρους απασχόλησης» του εργατικού
δυναμικού της Γερμανίας κρύβεται μια άλλη, σκοτεινή πλευρά της αγοράς
εργασίας. Πρόκειται για την ισχυρή όσο και σιωπηρή μειοψηφία του 23% που
απασχολείται σε υποαμειβόμενες θέσεις λαμβάνοντας κατά μέσο όρο
λιγότερα από 7 ευρώ την ώρα. Είναι τα 4,9 εκατ. των Γερμανών που
δουλεύουν στις «mini jobs». Τις «μικροδουλειές» δηλαδή των 400 ευρώ τον
μήνα, οι οποίες προσφέρουν οφέλη στους εργοδότες, αλλά αφαιρούν ακόμη
και τα στοιχειώδη (όπως τη θεμελίωση δικαιώματος συνταξιοδότησης) στους
εργαζομένους. Σε επίπεδα εξαθλίωσης βρίσκονται μερικές εκατοντάδες
χιλιάδες εργαζόμενοι που αμείβονται με μόλις ένα ευρώ την ώρα για
συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή μερικής απασχόλησης. Το ζοφερό εργασιακό
τοπίο της κατά τα άλλα ταχέως αναπτυσσόμενης Γερμανίας συμπληρώνεται από
τα… κενά των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Σε ομοσπονδιακό επίπεδο δεν
υπάρχει πρόβλεψη κατώτατου εγγυημένου εισοδήματος. Η «πολυτέλεια» αυτή
ανήκει μόλις στο 10% του εργατικού δυναμικού που απασχολείται σε τομείς
με κλαδικές συμβάσεις και καθορισμένη ελάχιστη ωριαία αμοιβή. Επιπλέον,
μόλις το 30% των εργαζομένων καλύπτεται από συμβάσεις πλήρους
απασχόλησης. Οι υπόλοιποι είτε αυτοαπασχολούνται είτε ανήκουν στις
υποκατηγορίες των «ειδικών συμβάσεων», του «part time» ή μιας
«προσωρινής δουλειάς». Για τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες αυτή η εργασιακή
κόλαση έχει το όνομα «ελαστικές μορφές απασχόλησης». Δεν πρόκειται
ωστόσο για φαινόμενο εργοδοτικής ασυδοσίας. Είναι το ίδιο το κράτος που
εισήγαγε πριν από 10 χρόνια ως οδικό χάρτη για την αύξηση της
απασχόλησης την «Ατζέντα 2010».
Ο κυβερνητικός συνασπισμός
Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων θέσπισε υπό τις εντολές του καγκελάριου
Γκέρχαρντ Σρέντερ τη μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας που έμεινε γνωστή
ως «πλαίσιο Χαρτζ». Αυτή η νέα χάρτα της εργασίας γνώρισε έκτοτε
τέσσερις αναθεωρήσεις όμως το πνεύμα των νόμων έμεινε ίδιο. Η 15μελής
επιτροπή και το θεσμικό πλαίσιο που πήραν το όνομά τους από τον τότε
προσωπάρχη της Volkswagen Πέτερ Χαρτζ έθεσαν τις βάσεις για την
«ενοικίαση» εργαζομένων μέσω των «πρακτορείων ανθρώπινου δυναμικού» και
την προώθηση ελαστικών μορφών απασχόλησης σαν «αντίδοτο» στην ανεργία.
Οι Γερμανοί παραδέχονται σήμερα ότι «το οικονομικό θαύμα επεφύλασσε
μια αποθαρρυντική εικόνα για εκατομμύρια εργαζομένους που εργάζονται με
επισφαλείς όρους και καθηλωμένους εδώ και χρόνια μισθούς», όπως
σημείωνε πρόσφατο άρθρο του «Spiegel». Το «γερμανικό μοντέλο» όμως ήταν η
μόνιμη επωδός του πρώην προέδρου της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί, όταν
αναφερόταν στην αντιμετώπιση της ανεργίας.
Τη σκυτάλη έχει πάρει σήμερα ο ισπανός πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι που δεν παραλείπει να εκθειάσει την εργασιακή μεταρρύθμιση της Γερμανίας κάθε φορά που τονίζει την ανάγκη υιοθέτησης ενός «ανταγωνιστικού μοντέλου» απασχόλησης.
ΤΟ ΒΗΜΑ
Τη σκυτάλη έχει πάρει σήμερα ο ισπανός πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι που δεν παραλείπει να εκθειάσει την εργασιακή μεταρρύθμιση της Γερμανίας κάθε φορά που τονίζει την ανάγκη υιοθέτησης ενός «ανταγωνιστικού μοντέλου» απασχόλησης.
ΤΟ ΒΗΜΑ
