Ένα ποντικάκι κάποτε παρατηρούσε
απ΄ την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο.
"Τι
λιχουδιά άραγε έκρυβε ΄κείνο το πακέτο;", αναρωτήθηκε.
Όταν όμως οι δυο αγρότες
άνοιξαν το πακέτο, δε φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που ΄παθε,
διαπιστώνοντας πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα!
Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον
αχυρώνα για ν΄ ανακοινώσει το φοβερό νέο:"Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια
ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!" φώναξε.
"Κυρ-ποντικέ μου καταλαβαίνω πως αυτό
αποτελεί πρόβλημα για σάς.
Αλλά δε βλέπω να ΄χει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε μ΄
ενοχλεί καθόλου η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!" του ΄πε.
Το ποντικάκι γύρισε τότε στο
γουρούνι και του φώναξε:
"Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα
στο σπίτι!"
Το γουρούνι απ΄ τη μεριά του έδειξε συμπόνια, αλλ΄ απάντησε:
"Λυπάμαι
πολύ κυρ-ποντικέ μου, αλλά δε μπορώ να κάνω τίποτα άλλο απ΄ το να προσευχηθώ. Να
΄σαι σίγουρος ότι θα το κάνω".
Τότε το ποντίκι στράφηκε προς το
βόδι και του φώναξε, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου:
"Έχει μια ποντικοπαγίδα
στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"
Και το βόδι τότε απάντησε
αμέσως:
"Κοιτάξτε κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχεις,
αλλά μένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει, ειν΄ ένα τσιμπηματάκι
στο δέρμα μου!"
Έτσι ο καλός μας ποντικούλης έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι,
περίλυπος κι απογοητευμένος γιατί θα ΄πρεπε μόνος του πια, ν΄ αντιμετωπίσει τον
κίνδυνο της ποντικοπαγίδας!
Την επόμενη νύχτα ένας παράξενος
θόρυβος κάτι σαν αυτόν που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη
γυναίκα τ΄ αγρότη που ΄τρεξε να δει τι συνέβη.
Μέσα στη νύχτα όμως δεν πρόσεξε
πως στην παγίδα είχε πιαστεί απ΄ την ουρά ένα φίδι.
Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη
γυναίκα, μ΄ αποτέλεσμα ν΄ αρρωστήσει βαριά και να μεταφερθεί επειγόντως στο
νοσοκομείο.
Εκεί έμεινε λίγες μέρες κι επέστρεψε στο σπίτι της, αλλά μ΄ υψηλό
πυρετό
.Ο γιατρός συμβούλεψε το σύζυγο να της κάνει ζεστές σουπίτσες.
Έτσι ο
αγρότης έσφαξε την κότα, για να κάνει μια καλή κοτόσουπα!
Η γυναίκα όμως πήγαινε απ΄ το
κακό στο χειρότερο κι όλοι οι γείτονες πήγαιναν στη φάρμα, για να βοηθήσουν και
το σύζυγό της που ΄ταν μόνος του.
Ο καθένας απ΄ τους γείτονες και με τη σειρά του
καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας απ΄ ένα οκτάωρο.
Για να ταΐσει όλους αυτούς ο
αγρότης, αναγκάστηκε να σφάξει το γουρούνι.
Τελικά όμως η γυναίκα δεν τη
γλίτωσε!
Πέθανε!Στην κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος, γιατί ΄ταν καλή γυναίκα
και την αγαπούσαν όλοι.
Για να ταΐσει όμως όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης,
αναγκάστηκε να σφάξει το βόδι.
Ο κυρ-ποντικός μας έβλεπε όλ΄ αυτό το πήγαιν΄ έλα
απ΄ την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη...
Υ.Γ.-1:Απ΄ αυτό το
παραμύθι βγαίνει το συμπέρασμα ότι χάσαμε την ανθρωπιά μας κι ενισχύσαμε τον
ατομισμό μας!
Όταν κάποιος δίπλα μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε όλοι σε
κίνδυνο!
Είμαστε όλοι συνεπιβάτες σ΄ αυτό το πλοίο που λέγεται ζωή!
Ο καθένας μας
αποτελεί τον κρίκο της ίδιας αλυσίδας!
Και για όσους δεν κατάλαβαν, εμείς είμαστε
τα ποντικάκια.
Εμείς όμως είμαστε κι οι κότες. Εμείς και τα γουρούνια. Και κυρίως.
εμείς και τα βόδια!
Υ.Γ.-2:Η ιστορία που προηγήθηκε είναι πιο επίκαιρη από ποτέ!
Όσο κι αν είναι πλέον συνηθισμένο να σκεφτόμαστε όλο και περισσότερο τον εαυτό μας, αδιαφορώντας-προκλητικά πολλές φορές-για το διπλανό μας, ένα είναι σίγουρο.
Όταν κινδυνεύει κάποιος ή έχει ένα πρόβλημα(μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία), βρισκόμαστε όλοι σε κίνδυνο και κατ΄ επέκταση το πρόβλημά του πολύ σύντομα θα γίνει και δικό μας!
Για τον ίδιο ακριβώς λόγο όταν μια ποντικοπαγίδα μπαίνει στο σπίτι, δεν αποτελεί πρόβλημα μόνο για τον ποντικό...
Καλημέρα σας!:)))
