Ο Παύλος Φύσσας ζει!

Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να ξεχάσουμε τη 18η Σεπτέμβρη 2013 και όλα όσα ζήσαμε από εκείνη τη μαύρη μέρα μέχρι σήμερα, 3 χρόνια μετά. 

 

Ο θάνατος του Παύλου Φύσσα από το φασίστα Γ.Ρουπακιά δεν ήταν τυχαίο γεγονός αλλά πολιτική δολοφονία. Η πρόκληση αυτή δε θα μπορούσε να μείνει αναπάντητη: χιλιάδες νέοι, φοιτητές και εργαζόμενοι γέμισαν τους δρόμους του Κερατσινίου, της Αθήνας και ολόκληρης της Ελλάδας. 

 

Το “Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ” των στίχων του Παύλου έγινε ένα με το “Δε  θα περάσει ο φασισμός”.

Η δολοφονία Φύσσα είναι για το λαό μια αμείλικτη, διαρκής...

 

υπενθύμιση όλων αυτών που βιώνουμε στην πόλη μας, στις γειτονιές μας, στη δουλειά μας τα τελευταία χρόνια. Η άθλια πολιτική κυβέρνησης ΕΕ και ΔΝΤ, εκτός από τη φτώχεια, την εξαθλίωση και την απελπισία έφεραν το φίδι του φασισμού στην κοινωνία . Είναι αυτή που ανέχεται, αν όχι επιδιώκει, την εκκόλαψη της ναζιστικής ιδεολογίας και της εμφυλιοπολεμικής ρητορείας στα σώματα ασφαλείας. Υποθάλπει τη ρατσιστική βία, την εργοδοτική ασυδοσία και την παρακρατική τρομοκρατία.

Η Χρυσή Αυγή, ο ρατσισμός και ο φασισμός - βίαια τέκνα της κρίσης του καπιταλισμού και του πολιτικού συστηματος - είναι ανεπιθύμητοι στις δικές μας γειτονιές, στα σχολειά και οπουδήποτε ζούμε και αναπνέουμε. Το διαρκές καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» που μας επιβάλουν καθημερινά δεν είναι ικανό να κάμψει την αντίσταση του μαχόμενου εργατικού λαϊκού κίνηματος, ούτε την οργή και τις ελπίδες των νέων. Προπάντων, δεν πρόκειται να μας αποκόψει από τη συλλογική μας μνήμη. Ο οργανωμένος λαός ξέρει να αντιστέκεται κάθε φορά που αυτό είναι αναγκαίο. Από την ΕΑΜική εθνική αντίσταση, τον αντιδικτατορικό αγώνα και την εξέγερση του Πολυτεχνείου στο παρελθόν ως τους λαϊκούς εργατικούς αγώνες του σήμερα.

Categories: