γιαγιά μου που ευτυχώς ήταν νηφάλια και την ρωτώ.
Μου είπε για έναν επιλοχία με το όνομα Φριτς Σούμπερτ, ο οποίος μακέλευε χωριά και εκτελούσε αμάχους. Αυτός ο διάολος είχε και ακολούθους, στρατολογημένους κατά κύριο λόγο από τον Κρουσώνα [2]. Η γιαγιά μου αναφέρθηκε και στην, ιστορικά αναληθή θεωρία που υποστηρίζει ότι ο Φριτς Σούμπερτ ήταν μικρασιάτης και το πραγματικό του όνομα Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης. Τελειώνοντας η κερά Σοφία την αφήγηση της μου είπε ότι, σουμπερίτες λέγανε αυτούς που ήταν στην ‘’ομάδα κυνηγών’’ του Σούμπερτ και με παρακάλεσε να μην πω ποτέ ξανά αυτή τη λέξη, καθώς στα μέρη μας είναι η χειρότερη προσβολή.
Περάσανε χρόνια από τότε και τα ερωτηματικά στο κεφάλι μου με ταλαιπωρούσαν. Ρωτούσα προσπαθώντας να μάθω, θείους, θείες, διάφορους συνδαιτυμόνες στα καφενεία που συχνάζω, αλλά τίποτα.Oι πιο θαρραλέοι αναφέρθηκαν σε ονόματα οικογενειών με σουμπερίτικη παρουσία στο παρελθόν, αλλά οι πληροφορίες ήταν μετρημένες. Δεν άργησα να καταλάβω ότι η υπόθεση Φριτς Σούμπερτ είναι ένα ταμπού για την κρητική κοινωνία.
Σαλτάρω ένα απόγευμα στο βιβλιοπωλείο του Μανώλη στο κέντρο. Καθώς σαχλαμαρολογούσα , το βλέμμα μου έπεσε σε ένα μαύρο βιβλίο με τίτλο ‘’Η ναζιστική τρομοκρατία στην Ελλάδα’’.
Το άρπαξα στα χέρια μου και άρχισα να το περιεργάζομαι. ‘’Η αιματηρή πορεία του Φριτς Σούμπερτ και του ελληνικού ‘Σώματος Κυνηγών’ στην κατοχική Κρήτη και Μακεδονία.’’ Κλείσαμε λέω, αφήνω παρακαταθήκη το νεφρό μου μιας και ήμουν άφραγκος και φεύγω για το σπίτι όσο πιο γρήγορα μου επέτρεπαν τα 120 κιλά μου, μπας και ξορκίσω τις απορίες μου.
Η κοπιαστική έρευνα του Θανάση Φωτίου γέννησε ένα διαφωτιστικό βιβλίο το οποίο μου έδωσε απαντήσεις και σπουδαίες πληροφορίες για την δράση του Σούμπερτ και των ρουφιάνων του.
Από τις πρώτες κιόλας σελίδες δικαιολόγησα το μούδιασμα που είχαν οι κατά καιρούς ερωτηθέντες γύρω απ’ το θέμα. Οι αγριότητες των σουμπεριτών ήταν αχαρακτήριστες. Ακόμα και μέσα στην άνεση που μας δίνει η απόσταση των σχεδόν ογδόντα χρόνων που έχουν περάσει, κάποιες αράδες του παραπάνω βιβλίου είναι πραγματικά αδιαχείριστες.
‘’Για να τις εκφοβίσουν ώστε να μαρτυρήσουν, οι Σουμπερίτες έβαλαν φωτιά σε τέσσερα σπίτια και διέταξαν τις ιδιοκτήτριες να πάνε να την σβήσουν και να σώσουν τα σπίτια τους. Η ιδιοκτήτρια Ευαγγελία Ε. Γρυπαντάκη ήταν οκτώ μηνών έγκυος και κρατούσε μωρό δύο ετών στην αγκαλιά της. Προτού την ρίξουν ζωντανή μέσα στο φλεγόμενο σπίτι της, ένας Σουμπερίτης άρπαξε το μωρό της και το πέταξε στο δρόμο. Ξέφρενη κατάφερε να βγει από το παράθυρο, αλλά και τις δυο φορές οι φύλακες την έσπρωξαν πάλι μέσα στη φωτιά και περίμεναν έως ότου αποτεφρωθεί.’’ (Θανάσης Σ. Φωτίου, Η ναζιστική τρομοκρατία στην Ελλάδα, Επίκεντρο, σελ. 170)
Τέτοιες φρικαλεότητες έλαβαν χώρα σε πολλά μέρη της Κρήτης αλλά και της Μακεδονίας, ακόμα με στοιχειώνουν οι περιγραφές από την καταστροφή του Χορτιάτη Θεσσαλονίκης.
Τέτοιος πουτάνας γιός ήταν ο Σούμπερτ, που οι ίδιοι οι Ναζί μετά τις θηριωδίες που έκανε στα Μεσκλά Κυδωνίας τον Ιούλιο του 43’ τον κάτσανε στην στενή, στις φυλακές της Αγιάς. Αποφυλακίστηκε βέβαια μετά από λίγο καιρό με διαταγή του Στρατηγού Μπρόιερ, θα ήταν άδικο ένα τέτοιο ταλέντο να το φάει η ψειρού.
Ενδιαφέρoν επίσης παρουσιάζει το ότι οι ναζιστές συνεργάτες του επιλοχία, προέβησαν σε προσπάθειες εξημέρωσης του με ενέσεις αποβλάκωσης. Θέλει γαμώ το φελέκι μου προσπάθεια για να σε βγάλουν οι Ναζί I 5 ψυχολογικό.
‘’Στις 11 Ιανουαρίου, ο Σούμπερτ εγκατέλειψε την Κρήτη για την Αθήνα, όπου παρέμεινε έναν περίπου μήνα για νοσηλεία και στρατολόγηση.’’ (Θανάσης Σ. Φωτίου, Η ναζιστική τρομοκρατία στην Ελλάδα, Επίκεντρο, σελ. 203)
Η νοσηλεία αυτή έγινε για λόγους ψυχικών διαταραχών. Κατά την διάρκεια της δίκης του, επικαλέστηκε την παλαβομάρα του ως ελαφρυντικό. Αλλά τι να σου κάνουν τα ελαφρυντικά όταν κατηγορείσαι για 3.000 ανθρωποκτονίες; Το δικαστήριο τον καταδίκασε 27 φορές σε θάνατο.
Εκτελέστηκε τα ξημερώματα της 22ας Οκτωβρίου 1947 κοντά στην Θεσσαλονίκη. Άλλος ένας γρόθος που έκανε αρχαιοελληνικούς χαιρετισμούς είχε πάει στο διάολο.
‘’Αν υπήρχαν 10 Σούμπερτ δεν θα υπήρχαν σήμερα Έλληνες…’’ (Θανάσης Σ. Φωτίου, Η ναζιστική τρομοκρατία στην Ελλάδα, Επίκεντρο, σελ.404)
[1] Ακατάπαυστο βρισίδι από βιρτουόζο του είδους, απαντάτε κατά κύριο λόγο στα λαϊκά στρώματα και προϋποθέτει ρητορική δεινότητα και λεξιπλαστικές ικανότητες
[2] Παρακαλώ μην φτάσετε στο βιαστικό συμπέρασμα ότι ο Κρουσώνας ήταν φασιστοχώρι, καθώς στο εν λόγο χωριό δρούσε η αντάρτικη ομάδα του Καπετάν Γρηγοράκη ή αλλιώς Σατανά, η οποία απαρτιζόταν από ηρωικούς αντιστασιακούς. Ο Κρουσώνας είναι ένα χωριό που σέρνει ακόμα την ρετσινιά των σουμπεριτών, θα προσπαθήσω να τακτοποιήσω αυτή την υπόθεση σε κάποιο μελλοντικό άρθρο.
ΠΗΓΗ
