Πόσες χειρουργικές μάσκες θα μπορούσε να προμηθευτεί το δημόσιο σύστημα υγείας αν δεν πετούσε ένα μαχητικό αεροσκάφος σε μια στρατιωτική παρέλαση; Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας Καθημερινή «το κόστος πτήσης ενός μαχητικού (F-16 ή Mirage 2000) υπολογίζεται σε 10.000 και 10.500 ευρώ ανά ώρα...
Ο υπολογισμός αυτός αφορά, μεταξύ άλλων, την τεχνική υποστήριξη, τον μισθό του προσωπικού (κυβερνήτη και μηχανικών), τα ανταλλακτικά που θα απαιτηθούν και άλλα, συνδεδεμένα με την κατάσταση του μαχητικού αεροσκάφους, κόστη.
Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος του κόστους αποτελούν τα καύσιμα που απαιτούνται για κάθε πτήση». Να σημειωθεί ότι άλλες πηγές ανεβάζουν το κόστος ανά ώρα πτήσης σε 15.000 ευρώ για τα F-16 και 20.000 ευρώ για τα Mirage ενώ αναφορές του Αμερικανικού Πενταγώνου, που παρουσιάζει το πρακτορείο Reuters αναφέρουν ότι το ωριαίο κόστος πτήσης ενός F-16 αγγίζει τα 25.000 δολάρια (23.000 ευρώ).
Καθώς βέβαια τα μαχητικά αεροσκάφη δεν πραγματοποιούν επικίνδυνους ελιγμούς στις παρελάσεις (γεγονός που θα εκτόξευε το κόστος πτήσης) θα κρατήσουμε την χαμηλότερη τιμή των 10.000 ανά ώρα δηλαδή 166 ευρώ το λεπτό.
Σύμφωνα με στοιχεία της ΠΟΕΔΗΝ, τα νοσοκομεία αγόραζαν τις απλές χειρουργικές μάσκες προς 0,0116 τη μία ενώ μετά το ξέσπασμα της πανδημίας η τιμή αυξήθηκε κατά 300% αγγίζοντας τα 0.032 λεπτά του ευρώ. Κάνοντας τον υπολογισμό βλέπουμε ότι για κάθε λεπτό πτήσης ενός μαχητικού αεροσκάφους το ελληνικό κράτος δαπανά χρήματα με τα οποία θα μπορούσε να αγοράσει περίπου 5.200 απλές χειρουργικές μάσκες.
Nα σημειωθεί ότι στους φετινούς εορτασμού της 25ης Μαρτίου πάνω από την πλατεία Συντάγματος θα πραγματοποιηθεί διέλευση 4 μαχητικών αεροσκαφών Mirage 2000/-5 της Πολεμικής Αεροπορίας και 6 ελικοπτέρων της Αεροπορίας Στρατού και του Πολεμικού Ναυτικού. Μάλιστα ζεύγος μαχητικών F-16 θα πετάξει πάνω από τον Έβρο, την Αλεξανδρούπολη, την Καβάλα, τη Λήμνο, τη Λέσβο και τη Χίο. Επίσης Διελεύσεις από ζεύγη μαχητικών F-16, θα γίνουν την ίδια ώρα πάνω από: Θεσσαλονίκη, Καστοριά, Ιωάννινα, Κέρκυρα, Πρέβεζα, Άτιο, Μεσολόγγι Χανιά, Κω, Ρόδο, Καστελόριζο, Κάρπαθο, Κάσο, Άγιο Νικόλαο, Ηράκλειο, Ρέθυμνο, Πάτρα, Τρίπολη, Σπάρτη, Καλαμάτα, Γύθειο, Πύργο, Άραξο Λάρισα, Βόλο, Σκύρο, Σάμο, Ψαρά, Κάλυμνο και Πάτμο.
Πρόκειται δηλαδή για μια πολύ απλή μελέτη του λεγόμενου κόστους ευκαιρίας.
Όπως έχουμε εξηγήσει στο παρελθόν με βάση αυτό το μοντέλο κάθε κοινωνία λαμβάνει τις αποφάσεις της για το τι θεωρεί σημαντικότερο.
Ο ναζιστής Γκέμπελς λόγου χάρη συνήθιζε να λέει ότι «μπορούμε να ζήσουμε χωρίς βούτυρο αλλά – παρά την αγάπη μας για την ειρήνη – δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς όπλα».
Για ορισμένους χρήστες του twitter βέβαια αυτά τα διλήμματα έχουν λυθεί εδώ και καιρό. To ίδιο όμως φαίνεται να ισχύει και για την ελληνική κυβέρνηση.
Άρης Χατζηστεφάνου
