Μπορεί
πριν δύο χρόνια ο μνημονιακός «ρεαλισμός» να τους έκανε να μοιάζουν
απλά ονειροπόλοι, όμως με το πείσμα τους και την αλληλεγγύη του κόσμου
κάνουν σήμερα το όνειρο να φαίνεται πιο ρεαλιστικό από ποτέ. Το σωματείο
εργατοϋπαλλήλων της ΒΙΟΜΕ και η Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης
γιορτάζει τα δύο χρόνια λειτουργίας του εργοστασίου στα χέρια των
εργατών, δύο χρόνια του αγώνα ενάντια στην....
ανεργία και την εξαθλίωση, καλώντας τον κόσμο να στηρίξει μια τριήμερη πανελλαδική κινητοποίηση που περιλαμβάνει, πορεία, πανελλαδική συνέλευση, βιβλιοπαρουσιάση, αγορά χωρίς μεσάζοντες και λαϊκό γλέντι με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου και τον Δημήτρη Ζερβουδάκη στο εργοστάσιο.
Οι
εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ τον Φεβρουάριο του 2011, τότε δηλαδή που τα
εργοστάσια στην Θεσσαλονίκη εγκαταλείπονταν από τα αφεντικά τους και
ρήμαζαν με τους εργαζόμενους να περιμένουν καρτερικά στις ουρές του
ΟΑΕΔ, πήραν την απόφαση να αντιπαλέψουν την νομοτέλεια της ανεργίας και
να πάρουν την τύχη της ζωής τους στα χέρια τους. Επί δύο χρόνια, όντας
παράλληλα σε επίσχεση εργασίας και ζητώντας τα δεδουλευμένα πολλών
μηνών, πραγματοποίησαν έναν αγώνα για την επαναλειτουργία του
εργοστασίου με την στήριξη της κοινωνίας κόντρα στην λογική της ανάθεσης
ή της αναμονής ενός νέου επενδυτή. Ένα μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης
αναπτύχθηκε αρκετά γρήγορα τόσο στην Θεσσαλονίκη όσο και σε άλλες
πόλεις, το μήνυμα του διαδόθηκε στην Ευρώπη, οι εργαζόμένοι αντάλλαξαν
εμπειρίες με παρόμοια εγχειρήματα της Λατινικής Αμερικής (εργοστάσιο
Ζανόν κ.α.) και τελικά τον Φεβρουάριο του 2013 το εργοστάσιο άνοιξε τις
πύλες του.
Οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να μην παράγουν όπως πριν οικοδομικά υλικά καθώς το κόστος πρώτων υλών ήταν μεγάλο αλλά οικολογικά καθαριστικά προκειμένου να εξασφαλίσουν τα ελάχιστα για την επιβίωσή τους (ένα μίνιμουμ αλληλέγγυο εισόδημα). Παράλληλα μέσα από αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις και με την στήριξη των αλληλέγγυων καθόριζαν τα μικρά και μεγάλα ζητήματα της νέας αυτής παραγωγής καθαριστικών προϊόντων τα οποία έγιναν γρήγορα περιζήτητα σε όλη την Ελλάδα.
Έτσι, έθεταν μέρα με τη μέρα τις βάσεις για μια διαφορετική προοπτική που αφορά το δικαίωμα στην εργασία με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, προτάσσοντας δηλαδή μια άλλη φιλοσοφία για την παραγωγική διαδικασία που θα απαντά στις ανάγκες της κοινωνίας και όχι της συσσώρευσης κέρδους.
Προφανώς τα δύο αυτά χρόνια τα πράγματα δεν κύλησαν ρόδινα, καθώς η παλιά εργοδοσία που εγκατέλειψε το εργοστάσιο προσπάθησε ουκ ολίγες φορές να πάρει στα χέρια της την διοίκηση της ΒΙΟΜΕ χρησιμοποιώντας δικαστικά μέσα με απώτερο στόχο την εκδίωξη των εργαζομένων (προσπάθειες που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα) ενώ το υπουργείο Εργασίας της απερχόμενης κυβέρνησης προσέφερε στους εργαζόμενους μόνο…. «κατανόηση» και υποσχέσεις. Είναι περιττό να πούμε πως τα κυρίαρχα ελληνικά ΜΜΕ (σε αντίθεση με τον διεθνή τύπο), όσες ελάχιστες φορές αναφέρθηκαν στο νέο αυτό εγχείρημα ήταν συνήθως για να το …ειρωνευτούν.
Με την καθημερινή εργασία στο εργοστάσιο, με εκδηλώσεις όπου συμμετείχαν κινήματα, οργανώσεις, πρωτοβάθμια σωματεία και συλλογικότητες, τις επισκέψεις διανοούμενων και ακτιβιστών στην ΒΙΟΜΕ (π.χ.Serge Latouche, Naomi Klein) κ.α. οι εργαζόμενοι κατάφεραν να υπερβούν πολλούς σκόπελους, και έκαναν όλο αυτό το διάστημα μεγάλα βήματα για την νόμιμη λειτουργία του εργοστασίου και την αξιοπρεπή τους διαβίωση δίνοντας έμπνευση και σε άλλους εργαζόμενους που βρέθηκαν σε παρόμοια κατάσταση.
Ίδρυσαν Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση (ΚΟΙΝΣΕΠ), και σήμερα βρίσκονται αρκετά κοντά, όπως οι ίδιοι δηλώνουν, σε λύσεις που θα επιτρέψουν τη λειτουργία όχι μόνο της ΒΙΟ.ΜΕ. αλλά και άλλων εργοστασίων που οι εργαζόμενοι τους βρίσκονται στην ίδια κατάσταση.
«Οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να παλεύουν για τη δημιουργία ενός ευνοϊκού για όλους μας νομικού πλαισίου ζητώντας από τη νέα κυβέρνηση να το υλοποιήσει προκειμένου όλα τα εγκαταλελειμμένα εργοστάσια να περάσουν στα χέρια των εργαζομένων. Αυτό απαιτεί φυσικά την στήριξή των εγχειρημάτων αυτών και στην εσωτερική οικονομία της χώρας» τονίζει ο εκπρόσωπος των εργαζομένων Μ. Αναγνώστου προσθέτοντας πως στόχος είναι να μπει σε πλήρη επαναλειτουργία το εργοστάσιο και να ενδυναμωθεί η λειτουργία του έτσι ώστε να μπορούν να εργαστούν στη συνέχεια και άλλοι άνεργοι της πόλης. Να σημειωθεί ότι πάγια διεκδίκηση των εργαζομένων είναι η διενέργεια ελέγχου στα οικονομικά της ΒΙΟΜΕ και προφανώς τα χρέη της προηγούμενης διοίκησης της εταιρείας να μην επιβαρύνουν το εγχείρημά τους.
Οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ τα δύο αυτά χρόνια τελικά απέδειξαν ό,τι μπορούν χωρίς αφεντικά και συνεχίζουν.
Όπως εξάλλου τονίζουν μεταξύ άλλων στο κάλεσμα τους για το τριήμερο πανελλαδικής δράσης «Εμείς είμαστε αυτοί που έχουμε άμεσο συμφέρον να προστατέψουμε και να διατηρήσουμε το περιβάλλον που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, φυλάσσοντάς το σαν κόρη οφθαλμού.
Εμείς είμαστε αυτοί που παίρνουμε το βάρος και την ευθύνη να εισάγουμε στην κοινωνία άλλους τρόπους λειτουργίας της παραγωγικής διαδικασίας, με κανόνες βάσης αλλά και μέσα από την εμπειρία μας από παλιότερους αγώνες .
Εμείς είμαστε το ζωτικής σημασίας γρανάζι που θα δώσει κίνηση και στα υπόλοιπα γρανάζια της κοινωνίας»
Σταυρούλα Πουλημένη
ανεργία και την εξαθλίωση, καλώντας τον κόσμο να στηρίξει μια τριήμερη πανελλαδική κινητοποίηση που περιλαμβάνει, πορεία, πανελλαδική συνέλευση, βιβλιοπαρουσιάση, αγορά χωρίς μεσάζοντες και λαϊκό γλέντι με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου και τον Δημήτρη Ζερβουδάκη στο εργοστάσιο.
Οι
εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ τον Φεβρουάριο του 2011, τότε δηλαδή που τα
εργοστάσια στην Θεσσαλονίκη εγκαταλείπονταν από τα αφεντικά τους και
ρήμαζαν με τους εργαζόμενους να περιμένουν καρτερικά στις ουρές του
ΟΑΕΔ, πήραν την απόφαση να αντιπαλέψουν την νομοτέλεια της ανεργίας και
να πάρουν την τύχη της ζωής τους στα χέρια τους. Επί δύο χρόνια, όντας
παράλληλα σε επίσχεση εργασίας και ζητώντας τα δεδουλευμένα πολλών
μηνών, πραγματοποίησαν έναν αγώνα για την επαναλειτουργία του
εργοστασίου με την στήριξη της κοινωνίας κόντρα στην λογική της ανάθεσης
ή της αναμονής ενός νέου επενδυτή. Ένα μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης
αναπτύχθηκε αρκετά γρήγορα τόσο στην Θεσσαλονίκη όσο και σε άλλες
πόλεις, το μήνυμα του διαδόθηκε στην Ευρώπη, οι εργαζόμένοι αντάλλαξαν
εμπειρίες με παρόμοια εγχειρήματα της Λατινικής Αμερικής (εργοστάσιο
Ζανόν κ.α.) και τελικά τον Φεβρουάριο του 2013 το εργοστάσιο άνοιξε τις
πύλες του.Οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να μην παράγουν όπως πριν οικοδομικά υλικά καθώς το κόστος πρώτων υλών ήταν μεγάλο αλλά οικολογικά καθαριστικά προκειμένου να εξασφαλίσουν τα ελάχιστα για την επιβίωσή τους (ένα μίνιμουμ αλληλέγγυο εισόδημα). Παράλληλα μέσα από αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις και με την στήριξη των αλληλέγγυων καθόριζαν τα μικρά και μεγάλα ζητήματα της νέας αυτής παραγωγής καθαριστικών προϊόντων τα οποία έγιναν γρήγορα περιζήτητα σε όλη την Ελλάδα.
Έτσι, έθεταν μέρα με τη μέρα τις βάσεις για μια διαφορετική προοπτική που αφορά το δικαίωμα στην εργασία με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, προτάσσοντας δηλαδή μια άλλη φιλοσοφία για την παραγωγική διαδικασία που θα απαντά στις ανάγκες της κοινωνίας και όχι της συσσώρευσης κέρδους.
Προφανώς τα δύο αυτά χρόνια τα πράγματα δεν κύλησαν ρόδινα, καθώς η παλιά εργοδοσία που εγκατέλειψε το εργοστάσιο προσπάθησε ουκ ολίγες φορές να πάρει στα χέρια της την διοίκηση της ΒΙΟΜΕ χρησιμοποιώντας δικαστικά μέσα με απώτερο στόχο την εκδίωξη των εργαζομένων (προσπάθειες που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα) ενώ το υπουργείο Εργασίας της απερχόμενης κυβέρνησης προσέφερε στους εργαζόμενους μόνο…. «κατανόηση» και υποσχέσεις. Είναι περιττό να πούμε πως τα κυρίαρχα ελληνικά ΜΜΕ (σε αντίθεση με τον διεθνή τύπο), όσες ελάχιστες φορές αναφέρθηκαν στο νέο αυτό εγχείρημα ήταν συνήθως για να το …ειρωνευτούν.
Με την καθημερινή εργασία στο εργοστάσιο, με εκδηλώσεις όπου συμμετείχαν κινήματα, οργανώσεις, πρωτοβάθμια σωματεία και συλλογικότητες, τις επισκέψεις διανοούμενων και ακτιβιστών στην ΒΙΟΜΕ (π.χ.Serge Latouche, Naomi Klein) κ.α. οι εργαζόμενοι κατάφεραν να υπερβούν πολλούς σκόπελους, και έκαναν όλο αυτό το διάστημα μεγάλα βήματα για την νόμιμη λειτουργία του εργοστασίου και την αξιοπρεπή τους διαβίωση δίνοντας έμπνευση και σε άλλους εργαζόμενους που βρέθηκαν σε παρόμοια κατάσταση.
Ίδρυσαν Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση (ΚΟΙΝΣΕΠ), και σήμερα βρίσκονται αρκετά κοντά, όπως οι ίδιοι δηλώνουν, σε λύσεις που θα επιτρέψουν τη λειτουργία όχι μόνο της ΒΙΟ.ΜΕ. αλλά και άλλων εργοστασίων που οι εργαζόμενοι τους βρίσκονται στην ίδια κατάσταση.
«Οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να παλεύουν για τη δημιουργία ενός ευνοϊκού για όλους μας νομικού πλαισίου ζητώντας από τη νέα κυβέρνηση να το υλοποιήσει προκειμένου όλα τα εγκαταλελειμμένα εργοστάσια να περάσουν στα χέρια των εργαζομένων. Αυτό απαιτεί φυσικά την στήριξή των εγχειρημάτων αυτών και στην εσωτερική οικονομία της χώρας» τονίζει ο εκπρόσωπος των εργαζομένων Μ. Αναγνώστου προσθέτοντας πως στόχος είναι να μπει σε πλήρη επαναλειτουργία το εργοστάσιο και να ενδυναμωθεί η λειτουργία του έτσι ώστε να μπορούν να εργαστούν στη συνέχεια και άλλοι άνεργοι της πόλης. Να σημειωθεί ότι πάγια διεκδίκηση των εργαζομένων είναι η διενέργεια ελέγχου στα οικονομικά της ΒΙΟΜΕ και προφανώς τα χρέη της προηγούμενης διοίκησης της εταιρείας να μην επιβαρύνουν το εγχείρημά τους.
Οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ τα δύο αυτά χρόνια τελικά απέδειξαν ό,τι μπορούν χωρίς αφεντικά και συνεχίζουν.
Όπως εξάλλου τονίζουν μεταξύ άλλων στο κάλεσμα τους για το τριήμερο πανελλαδικής δράσης «Εμείς είμαστε αυτοί που έχουμε άμεσο συμφέρον να προστατέψουμε και να διατηρήσουμε το περιβάλλον που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, φυλάσσοντάς το σαν κόρη οφθαλμού.
Εμείς είμαστε αυτοί που παίρνουμε το βάρος και την ευθύνη να εισάγουμε στην κοινωνία άλλους τρόπους λειτουργίας της παραγωγικής διαδικασίας, με κανόνες βάσης αλλά και μέσα από την εμπειρία μας από παλιότερους αγώνες .
Εμείς είμαστε το ζωτικής σημασίας γρανάζι που θα δώσει κίνηση και στα υπόλοιπα γρανάζια της κοινωνίας»
Σταυρούλα Πουλημένη
Σχετικά άρθρα
Εγγραφή στο Newsletter
