Διόδια: «Κοινωνικό κίνημα»
Είναι σαφές ότι η συνεχής επιβολή νέων, αυξανόμενων διοδίων σχεδόν σε όλο το μέτωπο των οδικών αξόνων της χώρας (χαρακτηριστικά ήταν τα παραδείγματα στην Εθνική Οδό Αθηνών-Λαμίας, στο Κόρινθος-Πάτρα, από αρχές του χρόνου έχουμε αυξήσεις στη Γέφυρα Ρίο-Αντίρριο κ.λπ., ενώ μέσα στην προσεχή διετία θα έχουμε και πρόσθετες ανατιμήσεις), όπως και η τοποθέτηση περισσότερων σταθμών (μετωπικών η πλευρικών), έχουν προκαλέσει έντονες αντιδράσεις στους πολίτες, στις τοπικές κοινωνίες. Από την Βορειοανατολική Αττική και την Βοιωτία μέχρι την Αχαΐα και την Βόρεια Ελλάδα. Οι διαμαρτυρίες είναι πολλές και έντονες. Πολίτες "επιτίθενται" και "καταλαμβάνουν" σταθμούς διοδίων μη αντέχοντας τα πρόσθετα χαράτσια που βάζουν οι εργολάβοι εκμεταλλευόμενοι τις συμβάσεις που έρχονται από την εποχή Σουφλιά, δίνουν ραντεβού στα διόδια, διαμαρτύρονται. Εν μέσω μάλιστα οικονομικής κρίσης, σιγά σιγά αυτές οι αντιδράσεις δείχνουν να παίρνουν τη μορφή "κοινωνικού κινήματος" κατά των διοδίων, κάτι σαν χιονοστιβάδα.
Θα είναι ομαλή η πορεία των συμβάσεων;
Αυτή ακριβώς η κατάσταση, αυτή η κοινωνική έκρηξη, που ενδεχομένως να συνεχιστεί και να πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις στο μέλλον, έχει ήδη αρχίσει να προβληματίζει τις τράπεζες που χρηματοδοτούν τα μεγάλα αυτά projects που υλοποιούνται με σύμβαση παραχώρησης, δηλαδή, με ιδιωτική χρηματοδότηση, κατά βάση όμως, με τραπεζική συμβολή μέσω δανείων εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Που απαιτούν, για να προχωρήσουν οι συμβάσεις βάσει και χρηματοοικονομικών μελετών, την είσπραξη των διοδίων. Οι τράπεζες όμως ανησυχούν για το κατά πόσο αυτές οι αντιδράσεις θα δημιουργήσουν προβλήματα στην ομαλή είσπραξη των διοδίων, στην τοποθέτηση των νέων σταθμών και στην επιβολή των αυξημένων αντιτίμων. Επί της ουσίας, δηλαδή, οι τράπεζες ανησυχούν εντονότατα για την πορεία των ίδιων των συμβάσεων, των ίδιων των έργων που έχουν χρηματοδοτήσει με δισεκατομμύρια ευρώ. Βέβαια, υπό μία έννοια οι κατασκευαστές δεν είναι υποχρεωμένοι να μειώσουν το ποσοστό που τους αναλογεί, εξ ου και το υπουργείο Υποδομών κάνει λόγο για μειώσεις που θα σχετίζονται με το μερίδιο του κράτους. Ωστόσο, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι έχει "καλέσει" τους κατασκευαστές να αφουγκραστούν τον προβληματισμό των τοπικών κοινωνιών αλλά και γενικότερα των οδηγών. Θα βάλουν νερό στο κρασί τους; Τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό για τα έσοδα; Για το χρηματοοικονομικό σκέλος των συμβάσεων; Και τι μπούσουλα θα μπορούσε να αποτελέσει αυτή η κοινωνική έκρηξη για μια επόμενη γενιά αντίστοιχων projects;
Γιώργος Παπακωνσταντίνου 4 |1 |2010
Πηγή: εφημερίδα ΑΞΙΑ
