«Ονομάζομαι Μ.Χ., είμαι κάτοικος Αθηνών και σας καταθέτω τις προσωπικές μου εμπειρίες.
• Στις 12-6-2010, ημέρα Σάββατο, ταξίδεψα στη Χαλκίδα.
Στα διόδια των Αφιδνών και στις δύο περιπτώσεις (κατευθυνόμενος προς Χαλκίδα, αλλά και στην επιστροφή μου προς Αθήνα), έχοντας τοποθετήσει πριν το σήμα των επιτροπών «ΟΧΙ ΣΤΑ ΔΙΟΔΙΑ – ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου μου, δήλωσα στην υπάλληλο πως αρνούμαι να πληρώσω. Μου ζητήθηκε να προχωρήσω (προφανώς για να καταγράψει τον αριθμό της πινακίδας του αυτοκινήτου μου). Σε λιγότερο από μισό λεπτό άνοιξε η μπάρα, στον φωτιζόμενο – ηλεκτρονικό πίνακα (μπροστά αριστερά) αναγράφηκε η ένδειξη «πίστωση» και συνέχισα την πορεία μου.
• Στις 19-6-2010, ημέρα Σάββατο, ταξίδεψα προς Αίγιο και Πάτρα.
Στα διόδια της Ελευσίνας δήλωσα στην υπάλληλο πως αρνούμαι να πληρώσω. Μου είπε πως θα ειδοποιήσει την επόπτη. Στη δήλωσή μου πως θα ανοίξω την μπάρα μόνος μου για να περάσω, εφόσον είναι αντισυνταγματική και παράνομη η κράτησή μου (σύμφωνα με το άρθρο 5 του Συντάγματος), με παρακάλεσε να μην το κάνω πριν την άφιξη της επόπτου, γιατί θα χρεωθεί η ίδια προσωπικά το αντίτιμο των διοδίων. Σε μισό λεπτό έφθασε η επόπτης, και της επανέλαβα όσα είπα πριν και στην υπάλληλο, καθώς και τις προθέσεις μου. Στη δήλωσή της πως η απόφασή μου αυτή (δηλαδή να περάσω παραβιάζοντας την μπάρα), βαραίνει εμένα τον ίδιο, έπραξα ακριβώς αυτό και συνέχισα την πορεία μου προς Κόρινθο.
Στα διόδια της Κορίνθου (προς Πάτρα), η συνοδός μου σκεπτόμενη την καθυστέρηση καθώς και τη παρακώλυση συγκοινωνιών των υπόλοιπων οδηγών λόγω αυξημένης, πράγματι, κίνησης επέμεινε και καταβάλαμε το αντίτιμο των διοδίων (€ 2,90) για τον «κορυφαίο» δρόμο-καρμανιόλα στην Ελλάδα, με την πλημμελή σήμανση, τις ανύπαρκτες υπηρεσίες και την έλλειψη στοιχειωδών, έστω, στοιχείων ασφάλειας και ποιότητας οδοστρώματος. Το επιστέγασμα όλων αυτών, καθ όλα απαράδεκτο και αντιστρόφως ανάλογο της αξίας του προαναφερόμενου αντίτιμου, ακολούθησε στο Διακοφτό. Λόγω εργασιών διαμόρφωσης – κατασκευής της οδού, στο ύψος αυτό, μας οδήγησαν, με παράκαμψη, μέσω της παλαιάς Εθνικής οδού Κορίνθου-Πατρών μέχρι το Αίγιο!.
• Στις 20-6-2010, λίγο μετά τα μεσάνυχτα του Σαββάτου και ξημερώματα προς Κυριακή, ξεκίνησα την επιστροφή μου προς Αθήνα.
Στα διόδια του Ρίου δήλωσα στον υπάλληλο πως αρνούμαι να πληρώσω, και διαμαρτυρήθηκα έντονα για την προηγούμενη ταλαιπωρία μας, της παράκαμψης λόγω εργασιών και πως είναι απαράδεκτο να λειτουργούν τα διόδια κάτω από αυτές τις συνθήκες. Μου ζητήθηκε να προχωρήσω (για να καταγράψει τον αριθμό της πινακίδας του αυτοκινήτου μου). Αμέσως μετά άνοιξε η μπάρα και συνέχισα την πορεία μου.
Στα διόδια της Κορίνθου (προς Ελευσίνα) δήλωσα στην υπάλληλο πως αρνούμαι να πληρώσω. Εμφανίστηκε άμεσα η επόπτης. Στη δήλωσή μου πως θα ανοίξω την μπάρα μόνος μου για να περάσω, εφόσον είναι αντισυνταγματική και παράνομη η κράτησή μου (σύμφωνα με το άρθρο 5 του Συντάγματος), με ενημέρωσε πως δεν θα μου επιτρέψουν να περάσω και πως έχει ειδοποιήσει την τροχαία για να κρατήσουν τα στοιχεία μου. Μαζί με τη συνοδό μου την προειδοποιήσαμε πως δεν έχει δικαίωμα να εμποδίσει την διέλευσή μας, παρά μόνο να κρατήσει τον αριθμό πινακίδας του αυτοκινήτου μου και πως θα προβούμε σε μήνυση σε βάρος της υπαλλήλου, της ιδίας (της επόπτου) και της εταιρίας για παρακώλυση συγκοινωνιών και παράνομη κράτηση αν δεν μας ανοίξουν την μπάρα. Αμέσως μετά μας επέτρεψε να περάσουμε, ανοίγοντας την μπάρα, με την προϋπόθεση να περιμένουμε, σταθμεύοντας προσωρινά δεξιά, την άφιξη της τροχαίας. Στο χρονική αυτή στιγμή (2:36’ το πρωί) επικοινώνησα με τις Επιτροπές Αγώνα , εκθέτοντας τους το περιστατικό, και, μετά από παρότρυνσή τους, εγκατέλειψα το σημείο αυτό και συνέχισα την πορεία μου προς Αθήνα.»
