Από τoν Δημήτρη Παπαχρήστο, Συγγραφέα
Θα μπορούσαμε να κάνουμε μια αποτίμηση του καλοκαιριού, αλλά δεν συνέβη τίποτα το συνταρακτικό και το απροσδόκητο που θα μπορούσε να προκαλέσει την έξαρση, να δημιουργήσει ελπίδες, να εντείνει την αναστάτωση, προσωπική, κοινωνική και πολιτική και να δίνει προοπτική!..
Οσοι μπόρεσαν να ρίξουν και να πνίξουν τα προβλήματα στη θάλασσα, έκαναν διακοπές, δηλαδή διέκοψαν για λίγο από τη βιοφθορά, το άγχος για τα ερχόμενα και αναμενόμενα του φθινοπώρου. Το μνημόνιο στις λεπτομέρειές του δεν το γνωρίζουν ούτε αυτοί που το υπέγραψαν, το γνωρίζουν όμως καλά όλοι οι υπόλοιποι που πληρώνουν ακριβά τις επιπτώσεις του.
Πάει να παγιωθεί μια κατάσταση του αναγκαίου κακού και του «δεν γινόταν αλλιώς». Επικράτησε το εφικτόν της διαχειριστικής πολιτικής. Οι αξιωματούχοι δήλωσαν πως τα μέτρα εφαρμόζονται αλλά θα πρέπει να επιβληθούν κι άλλα, γι’ αυτό θα χρειαστεί και άλλο μνημόνιο για να πάρουμε την τρίτη δόση του δανείου. Τα 300 δισεκατομμύρια, που θα γίνουν 450 σε δύο χρόνια όπως μας λένε ειδικοί τεχνοκράτες, λειτουργούν τρομοκρατικά για όλους, προπαντός για τους νέους που η ανεργία ανέρχεται στο 32%. Η μέση ηλικία, η ραχοκοκαλιά της κοινωνίας, τα λεγόμενα μεσαία στρώματα, εκεί που ήταν να προλάβουν να ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους ξέγνοιαστα και επιτέλους χωρίς άγχος, συμπιέζονται, εξουθενώνονται, χάνουν τις δουλειές τους, δεν παίρνουν τη σύνταξη που τους αντιστοιχεί από τις κρατήσεις στον μισθό τους μια ολόκληρη ζωή. Αντί να χαίρονται, πονούν για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Κι όταν ακούνε την υπουργό Παιδείας να δηλώνει πως η φετινή χρονιά θα είναι η χειρότερη από το 1974 και οι κενές θέσεις θα παραμείνουν και θα αυξηθούν και προσλήψεις διδακτικού προσωπικού δεν θα γίνουν και φυσικά ούτε χρήματα για τα σχολεία και τα πανεπιστήμια υπάρχουν και από την άλλη ακούνε τον υπουργό της Δημοσίας Τάξεως, γιατί εκείνο της προστασίας δεν ισχύει, να λέει πως θα προσληφθούν ειδικοί φρουροί, τότε καταλαβαίνουν προς τα πού γέρνει η βάρκα και κατά πού τραβάει η χώρα μας.
Το Ασφαλιστικό πέρασε, καθώς και όλα τα υπόλοιπα αντιδραστικά, αντεργατικά νομοσχέδια, μόνο που στην πράξη δεν θα εφαρμοστούν. Το ελεύθερο πνεύμα της ανάγκης, του καθενός που ζει τη σημερινή καθημερινή βαρβαρότητα, θα προκαλέσει την πολιτική ανυπακοή και αυτή πλέον ως συλλογική αντίδραση δεν θα περιοριστεί στα διόδια που αυξάνονται και πληθύνονται. Οι μεσήλικες, που βλέπουν οι κόποι τους να χάνονται, θα σκύψουν στα παιδιά τους και θα βρεθούν στο πλάι τους, θα βγουν στους δρόμους. Ούτε το μνημόνιο θα εφαρμοστεί. Η χώρα μας δεν μπορεί να υπομείνει τον οικονομικό κατοχικό ζυγό, ούτε θα πρέπει να δεχτεί να χάσει μέρος της εθνικής της ανεξαρτησίας γιατί θα τη χάσει όλη.
Ολοι δηλώνουν πως με τα μέτρα που εφαρμόζονται, μειώσεις μισθών και συντάξεων και αύξηση των φόρων, το πρόβλημα της αριθμητικής δεν λύνεται. Επενδύσεις και ανάπτυξη δεν έχουμε και επόμενο είναι η αγορά να βουλιάζει, θα πνίξει όμως αυτούς που οδήγησαν τα πράγματα έως εδώ; Ο χειμώνας θα το δείξει.
πηγή: Έθνος
