Της Λινας Γιανναρου
Διόδια Θήβας, 29/12, ώρα 5 μ.μ. (κατεύθυνση προς Θεσσαλονίκη). Το αυτοκίνητο πλησιάζει στον σταθμό, οι επιβαίνοντες κοιτάζονται. «Λοιπόν, θα το κάνουμε; Ναι ή όχι;» Η συζήτηση από την Αθήνα ώς εκεί είχε περιστραφεί γύρω από την κρίση, τα αίματα είχαν ανάψει: «Πόση κοροϊδία να αντέξεις; Συνέχεια να σου ζητούν και ποτέ να μη σου προσφέρουν», έλεγε ο οδηγός – είχε μόλις πληρώσει την «περαίωση». Ο συνοδηγός είχε το δικό του τροπάριο: «Ξέρεις πόσες φορές έχω κάνει αυτή τη διαδρομή τον τελευταίο καιρό; Πόσο έχω πληρώσει αυτόν τον δρόμο; Και αντί να τον φτιάξουν, προσθέτουν συνεχώς κι άλλους σταθμούς και αυξάνουν τα διόδια. Ελεος», μονολογούσε.
«Λοιπόν, θα το κάνουμε;» Είχε πέσει η ιδέα να ασπαστούν το κίνημα τού «Δεν Πληρώνω» και να περάσουν τους σταθμούς της διαδρομής χωρίς να καταβάλουν το αντίτιμο. «Ξέρω γω...». Τους χώριζε μόλις ένα αυτοκίνητο από το γκισέ. Στη διπλανή τους σειρά, ένα άλλο Ι. Χ. περίμενε κι αυτό να πληρώσει. Στο τιμόνι, ο πατέρας μιας οικογένειας – τα παιδιά έπαιζαν στο πίσω κάθισμα, το βλέμμα του απεγνωσμένο. Οι δύο οδηγοί κοιτάχτηκαν. «Ναι, το κάνουμε». Τα δύο αυτοκίνητα προσπέρασαν τα ταμεία χωρίς, οι οδηγοί, να πουν κουβέντα. Ο συνοδηγός του πρώτου οχήματος και ο οδηγός του δεύτερου κατέβηκαν, σε απόλυτο συγχρονισμό, και κατευθύνθηκαν στην μπάρα. Δεν χρειάστηκε παρά μια ελαφριά κίνηση προς τα εμπρός για να ανασηκωθεί και ο δρόμος να ανοίξει. Χαμόγελα, γέλια. «Φύγαμε, καλό δρόμο». «Καλή χρονιά!»
Ως τη Θεσσαλονίκη, συνάντησαν συνολικά 10 σταθμούς διοδίων. Το συνολικό κόστος περίπου 23 ευρώ – κι άλλα τόσα για την επιστροφή. Με εξαίρεση τον σταθμό των Μαλγάρων, οι δύο φίλοι δεν πλήρωσαν το αντίτιμο σε κανέναν άλλο σταθμό (σ. σ. ο συγκεκριμένος είναι δημόσιος). Ομως, δεν ήταν οι μόνοι. Οι υπάλληλοι των σταθμών βλέποντας τα οχήματα να τους προσπερνούν δεν αντιδρούν. Πατούν μόνο μηχανικά το κουμπί του συναγερμού, όπως οφείλουν από τον κανονισμό. Σε πολλές περιπτώσεις, ακούγονται ταυτόχρονα δύο και τρεις «συναγερμοί», ενώ πολλές μπάρες βρίσκονται ήδη ανοιχτές, χαλασμένες πια από τα πολλά άγαρμπα σπρωξίματα. Το κίνημα της αντίδρασης στα διόδια έχει γιγαντωθεί: εάν μέχρι πριν από λίγο καιρό όσοι είχαν πραγματοποιήσει τέτοιες «δωρεάν» διελεύσεις υπολογίζονταν σε 600.000, μετά τη χριστουγεννιάτικη έξοδο ο αριθμός θα πρέπει να έχει εκτιναχθεί σε πάνω από ένα εκατομμύριο.
Καθώς δεν πρόκειται για παράβαση του ΚΟΚ, η Τροχαία δεν μπορεί να παρέμβει (τα περιπολικά που συχνά σταθμεύουν στους σταθμούς των διοδίων δεν ακολουθούν τους «παραβάτες»). Οι υπέρμαχοι της «ανοιχτής διέλευσης», που θεωρούν αντισυνταγματικό το μέτρο των διοδίων, ισχυρίζονται ότι δεν προβλέπονται κυρώσεις από τον νόμο και ότι οι εταιρείες δεν δικαιούνται να κινηθούν εναντίον τους. Οι εταιρείες από την άλλη δηλώνουν ότι «επιφυλάσσονται» κάθε νομίμου δικαιώματός τους – ελάχιστοι οδηγοί, πάντως, έχουν λάβει ώς τώρα ειδοποίηση για πληρωμή του «χρέους». «Δεν πληρώνω, λέμε!».
πηγή: Καθημερινή
«Λοιπόν, θα το κάνουμε;» Είχε πέσει η ιδέα να ασπαστούν το κίνημα τού «Δεν Πληρώνω» και να περάσουν τους σταθμούς της διαδρομής χωρίς να καταβάλουν το αντίτιμο. «Ξέρω γω...». Τους χώριζε μόλις ένα αυτοκίνητο από το γκισέ. Στη διπλανή τους σειρά, ένα άλλο Ι. Χ. περίμενε κι αυτό να πληρώσει. Στο τιμόνι, ο πατέρας μιας οικογένειας – τα παιδιά έπαιζαν στο πίσω κάθισμα, το βλέμμα του απεγνωσμένο. Οι δύο οδηγοί κοιτάχτηκαν. «Ναι, το κάνουμε». Τα δύο αυτοκίνητα προσπέρασαν τα ταμεία χωρίς, οι οδηγοί, να πουν κουβέντα. Ο συνοδηγός του πρώτου οχήματος και ο οδηγός του δεύτερου κατέβηκαν, σε απόλυτο συγχρονισμό, και κατευθύνθηκαν στην μπάρα. Δεν χρειάστηκε παρά μια ελαφριά κίνηση προς τα εμπρός για να ανασηκωθεί και ο δρόμος να ανοίξει. Χαμόγελα, γέλια. «Φύγαμε, καλό δρόμο». «Καλή χρονιά!»
Ως τη Θεσσαλονίκη, συνάντησαν συνολικά 10 σταθμούς διοδίων. Το συνολικό κόστος περίπου 23 ευρώ – κι άλλα τόσα για την επιστροφή. Με εξαίρεση τον σταθμό των Μαλγάρων, οι δύο φίλοι δεν πλήρωσαν το αντίτιμο σε κανέναν άλλο σταθμό (σ. σ. ο συγκεκριμένος είναι δημόσιος). Ομως, δεν ήταν οι μόνοι. Οι υπάλληλοι των σταθμών βλέποντας τα οχήματα να τους προσπερνούν δεν αντιδρούν. Πατούν μόνο μηχανικά το κουμπί του συναγερμού, όπως οφείλουν από τον κανονισμό. Σε πολλές περιπτώσεις, ακούγονται ταυτόχρονα δύο και τρεις «συναγερμοί», ενώ πολλές μπάρες βρίσκονται ήδη ανοιχτές, χαλασμένες πια από τα πολλά άγαρμπα σπρωξίματα. Το κίνημα της αντίδρασης στα διόδια έχει γιγαντωθεί: εάν μέχρι πριν από λίγο καιρό όσοι είχαν πραγματοποιήσει τέτοιες «δωρεάν» διελεύσεις υπολογίζονταν σε 600.000, μετά τη χριστουγεννιάτικη έξοδο ο αριθμός θα πρέπει να έχει εκτιναχθεί σε πάνω από ένα εκατομμύριο.
Καθώς δεν πρόκειται για παράβαση του ΚΟΚ, η Τροχαία δεν μπορεί να παρέμβει (τα περιπολικά που συχνά σταθμεύουν στους σταθμούς των διοδίων δεν ακολουθούν τους «παραβάτες»). Οι υπέρμαχοι της «ανοιχτής διέλευσης», που θεωρούν αντισυνταγματικό το μέτρο των διοδίων, ισχυρίζονται ότι δεν προβλέπονται κυρώσεις από τον νόμο και ότι οι εταιρείες δεν δικαιούνται να κινηθούν εναντίον τους. Οι εταιρείες από την άλλη δηλώνουν ότι «επιφυλάσσονται» κάθε νομίμου δικαιώματός τους – ελάχιστοι οδηγοί, πάντως, έχουν λάβει ώς τώρα ειδοποίηση για πληρωμή του «χρέους». «Δεν πληρώνω, λέμε!».
πηγή: Καθημερινή
