Παραμένει αναμφισβήτητο ότι το κίνημά μας υποτιμήθηκε και ότι τη τελευταία περίοδο ραγδαία αύξηση των συμμετεχόντων σε αυτό σε σημείο που πλέον να μιλάμε για μια επανάσταση στους δρόμους. Η αντίδραση χιλιάδων πολιτών δεν είναι ατομική αλλά βαθιά κοινωνική και πολιτική βρίσκοντας αγωνιστική έκφραση σε ένα κίνημα που έμεινε ένα χρόνο στους δρόμους με εκατοντάδες ανοικτές συγκεντρώσεις, συνελεύσεις και εξίσου εκατοντάδες τοπικές και πανελλαδικές κινητοποιήσεις, απευθυνόμενο στον εργαζόμενο πληθυσμό και όχι στο κράτος ή τις εταιρείες, αρνούμενο να αποτελέσει το διαμεσολαβητή για «υγιή διόδια» την εποχή της οικονομικής χρεοκοπίας του κράτους και των τραπεζών.
Σωστά επισημαίνεται από το σχετικό άρθρο ότι σκοπός μας είναι η ντε φάκτο κατάργηση των διοδίων μέσω των εκατοντάδων χιλιάδων αρνήσεων πληρωμής και σε καμιά περίπτωση «φθηνότερα διόδια, τοπικές κάρτες δωρεάν διέλευσης ή απλώς να φτιαχτούν οι παράδρομοι» τη στιγμή που όλα τα μεγάλα έργα που αποτελούν υποτίθεται την αιτία ύπαρξης των διοδίων, απλά καρκινοβατούν.
Η πιο σημαντική όμως παράμετρος του προβλήματος, σύμφωνα με το δημοσιογράφο, τίθεται σε εκείνο το σημείο όπου αντιπαρέρχεται το ζήτημα της τυχόν οικονομικής ζημιάς κράτους, εργολάβων, τραπεζών και αναγνωρίζει ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι πολιτικός: «Το μείζον θα είναι η στέρεα πλέον πεποίθηση των πολιτών ότι βρίσκονται ενώπιον κράτους ασθενούς και ανυπολήπτου.»
Σχετικά με το «το ανυπόληπτο» είναι σχεδόν κοινή πεποίθηση εκατομμυρίων σε αυτή τη χώρα. Τι ακριβώς όμως σημαίνει «το ασθενές»; Ότι το κράτος δεν μπορεί πλέον να εφαρμόσει τη νομιμότητα (των εργολάβων και λοιπών συνεργατών του) κι άρα δεν έχει καμιά εξουσία;
Η υπόθεση της Κερατέας είναι ακόμα μια περίπτωση απονομιμοποίησης του ασθενούς (παρά την ωμή αστυνομική βία) και του ανυπόληπτου κράτους. Ένας μήνας βίαιων συγκρούσεων (με απόλυτη σιωπή και συνενοχή των ΜΜΕ) έχει ήδη ανοίξει την πύλη του απρόβλεπτου και συνδέει τη πάλη του κινήματός μας κατά των διοδίων για ελεύθερους δρόμους και χώρους με τον αγώνα των κατοίκων της Κερατέας. Σίγουρα μπορούν στοιχειοθετηθούν χιλιάδες τέτοια παραδείγματα που οδηγούν την οικονομική κρίση και τη πολιτική κρίση σε κρίση εξουσίας.
Δεν γνωρίζουμε αν «..τα διόδια θα είναι, ενδεχομένως, ο γελοίος και τυχαίος καταλύτης που θα οδηγήσει στο απρόβλεπτο.» αλλά σίγουρα το κίνημά μας είναι ένας πλέον σημαντικός παράγοντας ασύμπτωτων γεγονότων που συγκλίνουν τη τυχαιότητα να γίνει αναγκαιότητα.
Το μείζον θέμα για εμάς είναι η εγκαθίδρυση μιας στέρεας πεποίθησης των πολιτών ότι αυτό το κράτος μαζί με τις μπάρες του, τους εργολάβους του, τους τραπεζίτες του και τα ΜΑΤ του, πρέπει να πάει στη χωματερή της ιστορίας για μια κοινωνία χωρίς μπάρες που φράζουν όλες τις πτυχές της ζωής μας.
Είναι ασθενείς και ανυπόληπτοι, χρόνια ασθένεια εκ γενετής, με εργολαβικό μολυσματικό τραπεζικό ιό, επικίνδυνοι για τη δημόσια υγεία και ασφάλεια μας.
Οργανωνόμαστε για να νικήσουμε!
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
7/1/2010
Γιάννης Χατζηγιάννης
Επιτροπή Αγώνα Θεσσαλίας
