Του Μιχαλη Ν. Κατσιγερα στην Καθημερινή
Πληθαίνουν τον τελευταίο καιρό εκείνοι που αρνούνται να πληρώσουν το τέλος διέλευσης από τα διόδια των εθνικών οδών. Το κίνημα «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» (κατά τον γνωστό τίτλο θεατρικού έργου του Ντάριο Φο) ξεκίνησε από κατοίκους περιοχών της Αττικής. Αφορμή και αιτία ήταν η εγκατάσταση σταθμών διοδίων σε δρόμους παρακείμενους της εθνικής οδού Αθηνών Λαμίας. Ολοι πιστεύαμε ότι θα εκφυλιστεί σε ισχνές διαμαρτυρίες ευαρίθμων γραφικών τύπων. Κάναμε λάθος εκτίμηση γιατί δεν υπολογίσαμε την βουλιμία των διαχειριστών των εθνικών οδών. Κυρίως όμως δεν υπολογίσαμε το έλλειμμα στοιχειώδους πολιτικής σκέψης εκείνων που απεφάσισαν ή δεν απέτρεψαν, με τρόπο νόμιμο, την εγκατάσταση πρόσθετων σταθμών διοδίων και την εκ νέου αύξηση του τέλους των προϋπαρχόντων, ενώ η χώρα δοκιμάζεται από την κρίση και η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών προσπαθεί να τα φέρει βόλτα –μετρώντας και τη δεκάρα– μετά την άμεσα αισθητή σημαντική απώλεια εισοδήματος που υφίστανται.
Τώρα το κίνημα «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» τείνει να επεκταθεί σε όλους ανά την επικράτειαν σταθμούς διοδίων, ενώ στις τάξεις του φαίνεται να «προσχωρούν» όλο και περισσότεροι πολίτες. Είναι πιθανό μέσα σε λίγες εβδομάδες το κίνημα αυτό –βοηθούντων εκουσίων και ακουσίων αγκιτατόρων– να λάβει τέτοιες διαστάσεις που οι απειλές επιβολής προστίμων να φαντάζουν εξωπραγματικές.
Ας σκεφθούν οι ιθύνοντες ότι αν τα διόδια καταργηθούν ντε φάκτο, το πρόβλημα δεν θα είναι τα φράγκα που θα χάσουν οι δικαιούχοι. Το μείζον θα είναι η στέρεα πλέον πεποίθηση των πολιτών ότι βρίσκονται ενώπιον κράτους ασθενούς και ανυπολήπτου.
Και τα διόδια θα είναι, ενδεχομένως, ο γελοίος και τυχαίος καταλύτης που θα οδηγήσει στο απρόβλεπτο.
Τώρα το κίνημα «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» τείνει να επεκταθεί σε όλους ανά την επικράτειαν σταθμούς διοδίων, ενώ στις τάξεις του φαίνεται να «προσχωρούν» όλο και περισσότεροι πολίτες. Είναι πιθανό μέσα σε λίγες εβδομάδες το κίνημα αυτό –βοηθούντων εκουσίων και ακουσίων αγκιτατόρων– να λάβει τέτοιες διαστάσεις που οι απειλές επιβολής προστίμων να φαντάζουν εξωπραγματικές.
Ας σκεφθούν οι ιθύνοντες ότι αν τα διόδια καταργηθούν ντε φάκτο, το πρόβλημα δεν θα είναι τα φράγκα που θα χάσουν οι δικαιούχοι. Το μείζον θα είναι η στέρεα πλέον πεποίθηση των πολιτών ότι βρίσκονται ενώπιον κράτους ασθενούς και ανυπολήπτου.
Και τα διόδια θα είναι, ενδεχομένως, ο γελοίος και τυχαίος καταλύτης που θα οδηγήσει στο απρόβλεπτο.
