Του Λάζαρου Τσουμένη
Κάθε νομοταγής πολίτης της χώρας αυτής ενδιαφέρεται για την τήρηση των διατάξεων που προβλέπονται από το Σύνταγμα και τους Νόμους. Οπωσδήποτε έχει υποχρέωση να σέβεται και να μεριμνά για τη σωστή εφαρμογή τους για την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας έτσι ώστε να μην καταλήξουμε να ζούμε σε συνθήκες άγριας ζούγκλας. Με την τροπή που πήρε όμως η υπόθεση των διοδίων η κυβέρνηση, ως νομοθετικό όργανο, φέρεται να συντάσσεται με τα συμφέροντα των κατασκευαστών τους οποίος επίσημα μέμφεται για ασύμφορες συμφωνίες της προηγούμενης κυβέρνησης. Ανεπίσημα όμως συντάσσεται ανοικτά με την παράλογη πρακτική να εισπράξουν οι κοινοπραξίες το αντίτιμο των διοδίων (καθώς οι Τράπεζες εμφανίζονται αρνητικές στη χρηματοδότηση) έτσι ώστε να εξασφαλίσουν την αναγκαία ρευστότητα.
Προκύπτει κατ’ αρχή ζήτημα κατά ποια έννοια αποφασίζει η κυβέρνηση να εντάξει την παράβαση πληρωμής των διοδίων στο Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας όταν δεν έχει καμία σχέση με το αντικείμενο και δεν αφορά την εύρυθμη κίνηση στο οδικό δίκτυο. Δεύτερο, με ποιο κριτήριο καθορίζεται το αντίτιμο των διοδίων όταν μάλιστα αυξάνει σε υπερβολικά επίπεδα και αγγίζει στις περισσότερες περιπτώσεις τα 3 ευρώ. Τρίτο, υπό ποια έννοια αναφερόμαστε σε ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας όταν η διακίνηση των εμπορευμάτων, των αγαθών όπως και ο κλάδος των Μεταφορών επιβαρύνονται στο κόμιστρο με το ανάλογο αντίτιμο.
Έχει προκύψει και ένα επιπλέον ζήτημα ηθικής τάξης: Επιχειρούν κάποιοι να εμφανίσουν τους πολίτες που δεν πληρώνουν στα διόδια με τον ευτελή όρο «τζαμπατζήδες». Καμία σχέση με την πραγματικότητα. Πρόκειται για ζήτημα τάξης και συνειδητής άρνησης απέναντι σε αποφάσεις που χρεώνουν τους πολίτες με όσα αποκομίζουν εκείνοι που αυξάνουν τα κέρδη τους ακόμα και σε περιόδους κρίσης. Άραγε οι Κοινοπραξίες όταν υπέβαλαν τις προτάσεις κατασκευής πόνταραν στα ευρώ του πολίτη για να ολοκληρώσουν το έργο τους; Ας μας απαντήσουν επομένως ποιοι είναι οι τζαμπατζήδες…
πηγή: Η ΕΡΕΥΝΑ
Κάθε νομοταγής πολίτης της χώρας αυτής ενδιαφέρεται για την τήρηση των διατάξεων που προβλέπονται από το Σύνταγμα και τους Νόμους. Οπωσδήποτε έχει υποχρέωση να σέβεται και να μεριμνά για τη σωστή εφαρμογή τους για την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας έτσι ώστε να μην καταλήξουμε να ζούμε σε συνθήκες άγριας ζούγκλας. Με την τροπή που πήρε όμως η υπόθεση των διοδίων η κυβέρνηση, ως νομοθετικό όργανο, φέρεται να συντάσσεται με τα συμφέροντα των κατασκευαστών τους οποίος επίσημα μέμφεται για ασύμφορες συμφωνίες της προηγούμενης κυβέρνησης. Ανεπίσημα όμως συντάσσεται ανοικτά με την παράλογη πρακτική να εισπράξουν οι κοινοπραξίες το αντίτιμο των διοδίων (καθώς οι Τράπεζες εμφανίζονται αρνητικές στη χρηματοδότηση) έτσι ώστε να εξασφαλίσουν την αναγκαία ρευστότητα.
Προκύπτει κατ’ αρχή ζήτημα κατά ποια έννοια αποφασίζει η κυβέρνηση να εντάξει την παράβαση πληρωμής των διοδίων στο Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας όταν δεν έχει καμία σχέση με το αντικείμενο και δεν αφορά την εύρυθμη κίνηση στο οδικό δίκτυο. Δεύτερο, με ποιο κριτήριο καθορίζεται το αντίτιμο των διοδίων όταν μάλιστα αυξάνει σε υπερβολικά επίπεδα και αγγίζει στις περισσότερες περιπτώσεις τα 3 ευρώ. Τρίτο, υπό ποια έννοια αναφερόμαστε σε ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας όταν η διακίνηση των εμπορευμάτων, των αγαθών όπως και ο κλάδος των Μεταφορών επιβαρύνονται στο κόμιστρο με το ανάλογο αντίτιμο.
Έχει προκύψει και ένα επιπλέον ζήτημα ηθικής τάξης: Επιχειρούν κάποιοι να εμφανίσουν τους πολίτες που δεν πληρώνουν στα διόδια με τον ευτελή όρο «τζαμπατζήδες». Καμία σχέση με την πραγματικότητα. Πρόκειται για ζήτημα τάξης και συνειδητής άρνησης απέναντι σε αποφάσεις που χρεώνουν τους πολίτες με όσα αποκομίζουν εκείνοι που αυξάνουν τα κέρδη τους ακόμα και σε περιόδους κρίσης. Άραγε οι Κοινοπραξίες όταν υπέβαλαν τις προτάσεις κατασκευής πόνταραν στα ευρώ του πολίτη για να ολοκληρώσουν το έργο τους; Ας μας απαντήσουν επομένως ποιοι είναι οι τζαμπατζήδες…
πηγή: Η ΕΡΕΥΝΑ
