Γεράσιμος Ν. Βώκος (καθηγητής Φιλοσοφίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης)
Επιτέλους τα πράγματα αρχίζουν να μπαίνουν σε τάξη.
Η κυβερνητική πολιτική δεν βρίσκεται μόνο στη σωστή κατεύθυνση- όπως έχει επικρατήσει να λέγεται, όταν δεν γίνεται να υποστηριχθεί κάτι πιο συγκεκριμένο-, αλλά σε σημαντικά θέματα έχει ήδη φτάσει στο τέρμα της διαδρομής. Και, όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, η θριαμβευτική διαδρομή προορίζεται να γίνει η νόρμα και ο κανόνας για πολλές άλλες που είναι ακόμη ημιτελείς.
Αφορμή για τις αισιόδοξες αυτές παρατηρήσεις είναι η δραστική παρέμβαση των αρχόντων στο γνωστό θέμα που προκάλεσε σημαντική μερίδα οδηγών που αρνούνταν να πληρώσουν τα διόδια στις εργολαβικές οδούς, αυτές που λίγο καιρό πριν ονομάζαμε εθνικούς δρόμους. Η μετονομασία, που σύντομα θα κατοχυρωθεί και νομοθετικά, υποθέτω, είναι ακριβής στο μέτρο που οι δημόσιες οδοί έγιναν ιδιωτικοί δρόμοι. Κάθε κατασκευαστική εταιρεία θα μπορεί πια να εγκαταστήσει σταθμούς διοδίων ανάλογα με τα συμφέροντά της και να καθορίσει τις τιμές σύμφωνα με τις ανάγκες της. Οσο για εκείνους που ισχυρίζονται ότι στη χώρα μας, εκτός από σπανιότατες εξαιρέσεις, οι δρόμοι για τους οποίους θα πληρώνουμε με αισθητό αντίτιμο κάθε χιλιόμετρο δεν ανταποκρίνονται σε καμία από τις προδιαγραφές της ΕΕ, τους αξίζει η χλεύη, μια και δεν καταλαβαίνουν ότι κυβέρνηση και εργολάβοι, σαν ένας άνθρωπος, επενδύουν στο μέλλον, εξασφαλίζοντας τα κέρδη τους στο παρόν.
Ολα είναι εντυπωσιακά στην τροπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή από το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών. Πρώτα πρώτα, η ταχύτητα, αποστομωτική απάντηση για όσους ισχυρίζονται ότι η κυβέρνηση καθυστερεί στο νομοθετικό της έργο.
Ομως, όπως συμβαίνει με όλα τα ιστορικά νομοθετήματα, η κυβερνητική πρόταση έχει επιπλέον θεωρητικό βάρος και φιλοσοφικό υπόβαθρο, το οποίο διατυπώνεται στο σκεπτικό της. Πράγματι, η άρνηση ή η αποφυγή πληρωμής διοδίων χαρακτηρίζεται «αποκλίνουσα συμπεριφορά, που προκαλεί κωλυσιεργία, επηρεάζει αρνητικά την κυκλοφορία αλλά και την ασφάλεια και λειτουργία της συγκοινωνιακής εγκατάστασης». Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το κείμενο σε όλο του το βάθος: τι σημαίνει συγκοινωνιακή εγκατάσταση; Τι είναι η ασφάλεια και η λειτουργία της; Βαθυσήμαντες και δυσνόητες έννοιες, οι οποίες όμως ταιριάζουν προφανώς στην ιδιοσυγκρασία του διανοούμενου υπουργού που είναι ο κ. Ρέππας. Σαφώς ευκολότερη στην κατανόησή της είναι η «αποκλίνουσα συμπεριφορά» που έχει λαμπρή προϊστορία, τόσο από θεωρητική όσο και από πολιτική άποψη, καθώς σφυρηλάτησε τον δρόμο για τη σύγχρονη διάκριση των ανθρώπων σε κανονικούς και μη κανονικούς, ενώ άνοιξε τις πύλες των σωφρονιστικών στρατοπέδων, που άφησαν ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στον κόσμο του 20ού αιώνα.
Οφείλουμε χάρη στον υπουργό για την «αποκλίνουσα συμπεριφορά», γιατί έτσι γνωρίζουμε τη συγκλίνουσα, της οποίας τα παραδείγματα είναι σε όλους γνωστά: ομόλογα, Βατοπαίδι, Σήμενς, Χριστοφοράκος, παραγραφή. Η κυβέρνηση βαδίζει στον σωστό δρόμο- χωρίς διόδια.
πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
Η κυβερνητική πολιτική δεν βρίσκεται μόνο στη σωστή κατεύθυνση- όπως έχει επικρατήσει να λέγεται, όταν δεν γίνεται να υποστηριχθεί κάτι πιο συγκεκριμένο-, αλλά σε σημαντικά θέματα έχει ήδη φτάσει στο τέρμα της διαδρομής. Και, όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, η θριαμβευτική διαδρομή προορίζεται να γίνει η νόρμα και ο κανόνας για πολλές άλλες που είναι ακόμη ημιτελείς.
Αφορμή για τις αισιόδοξες αυτές παρατηρήσεις είναι η δραστική παρέμβαση των αρχόντων στο γνωστό θέμα που προκάλεσε σημαντική μερίδα οδηγών που αρνούνταν να πληρώσουν τα διόδια στις εργολαβικές οδούς, αυτές που λίγο καιρό πριν ονομάζαμε εθνικούς δρόμους. Η μετονομασία, που σύντομα θα κατοχυρωθεί και νομοθετικά, υποθέτω, είναι ακριβής στο μέτρο που οι δημόσιες οδοί έγιναν ιδιωτικοί δρόμοι. Κάθε κατασκευαστική εταιρεία θα μπορεί πια να εγκαταστήσει σταθμούς διοδίων ανάλογα με τα συμφέροντά της και να καθορίσει τις τιμές σύμφωνα με τις ανάγκες της. Οσο για εκείνους που ισχυρίζονται ότι στη χώρα μας, εκτός από σπανιότατες εξαιρέσεις, οι δρόμοι για τους οποίους θα πληρώνουμε με αισθητό αντίτιμο κάθε χιλιόμετρο δεν ανταποκρίνονται σε καμία από τις προδιαγραφές της ΕΕ, τους αξίζει η χλεύη, μια και δεν καταλαβαίνουν ότι κυβέρνηση και εργολάβοι, σαν ένας άνθρωπος, επενδύουν στο μέλλον, εξασφαλίζοντας τα κέρδη τους στο παρόν.
Ολα είναι εντυπωσιακά στην τροπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή από το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών. Πρώτα πρώτα, η ταχύτητα, αποστομωτική απάντηση για όσους ισχυρίζονται ότι η κυβέρνηση καθυστερεί στο νομοθετικό της έργο.
Ομως, όπως συμβαίνει με όλα τα ιστορικά νομοθετήματα, η κυβερνητική πρόταση έχει επιπλέον θεωρητικό βάρος και φιλοσοφικό υπόβαθρο, το οποίο διατυπώνεται στο σκεπτικό της. Πράγματι, η άρνηση ή η αποφυγή πληρωμής διοδίων χαρακτηρίζεται «αποκλίνουσα συμπεριφορά, που προκαλεί κωλυσιεργία, επηρεάζει αρνητικά την κυκλοφορία αλλά και την ασφάλεια και λειτουργία της συγκοινωνιακής εγκατάστασης». Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το κείμενο σε όλο του το βάθος: τι σημαίνει συγκοινωνιακή εγκατάσταση; Τι είναι η ασφάλεια και η λειτουργία της; Βαθυσήμαντες και δυσνόητες έννοιες, οι οποίες όμως ταιριάζουν προφανώς στην ιδιοσυγκρασία του διανοούμενου υπουργού που είναι ο κ. Ρέππας. Σαφώς ευκολότερη στην κατανόησή της είναι η «αποκλίνουσα συμπεριφορά» που έχει λαμπρή προϊστορία, τόσο από θεωρητική όσο και από πολιτική άποψη, καθώς σφυρηλάτησε τον δρόμο για τη σύγχρονη διάκριση των ανθρώπων σε κανονικούς και μη κανονικούς, ενώ άνοιξε τις πύλες των σωφρονιστικών στρατοπέδων, που άφησαν ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στον κόσμο του 20ού αιώνα.
Οφείλουμε χάρη στον υπουργό για την «αποκλίνουσα συμπεριφορά», γιατί έτσι γνωρίζουμε τη συγκλίνουσα, της οποίας τα παραδείγματα είναι σε όλους γνωστά: ομόλογα, Βατοπαίδι, Σήμενς, Χριστοφοράκος, παραγραφή. Η κυβέρνηση βαδίζει στον σωστό δρόμο- χωρίς διόδια.
πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
