ΓΙΑΤΙ
ΘΑ ΠΑΩ
ΣΤΗΝ ΑΥΡΙΑΝΗ
ΠΟΡΕΙΑ
Έκθεση
τού μαθητή αναμορφωτηρίου, Θερσίτη
Αύριο θα είμαι κι εγώ στη διαδήλωση (ταρααάν ταρααάν!)
Στις περσινές κινητοποιήσεις σχεδόν δεν συμμετείχα, γιατί ο κόσμος έδειχνε (κατ΄ εμέ) μια παθητική και αμυντική διάθεση, απόλυτα χειραγωγημένος και χωρίς να έχει έστω και θολή ιδέα τού τί και πώς να το διεκδικήσει. Ο σκεπτικισμός μου και η έλλειψη «ενθουσιασμού» με είχαν φέρει σε διαφωνία με πολλούς, που νόμιζαν, ότι με κινητοποιήσεις τού γνωστού παλαιοκομματικού στυλ, θα κάνουν ντα ντα την τρόικα και την κυβέρνηση. Η αριστοτεχνική ασφαλίτικη προβοκάτσια στη Μαρφίν διέσυρε τόσο τον απόλεμο και συνηθισμένο να άγεται και να φέρεται κόσμο, που διαδήλωνε για άλλη μια φορά με χιλιοειπωμένα συνθήματα και αντάρτικα εμβατήρια (λες και βρισκόμασταν στο 1970), όσο και τους φαιδρούς «αντιπολιτευτικούς» λεονταρισμούς των διαφόρων κομματικών ηγετίσκων. Ξεπεσμένες ντίβες με πλούσιο (πολυ)κομματικό βιογραφικό και με χρόνια κρίση ταυτότητας σαν τον γνωστό Μίκη «Σπίθα» Θεοδωράκη, βρήκαν την ευκαιρία να εκδηλώσουν τους νεοεθνικιστικούς σπασμούς τους και έκατσαν ως κερασάκι τούρτας, στην γενικευμένη «αγωνιστική» γραφικότητα και αμηχανία.
Στο μεταξύ όμως. έκαναν την εμφάνισή τους τα πρώτα σημάδια ενεργητικής απαξίωσης τής κομματικής, ή άλλης, χειραγώγησης. Αναφέρομαι φυσικά στα αυτοοργανωμένα Κινήματα Από Τα Κάτω (γνωστά και με την γενική ονομασία «Δεν Πληρώνω Την Κρίση σας»), τα οποία επεξεργάζονται αυθόρμητα (=αυτοορμώμενα) και αμεσοδημοκρατικά τις τακτικές τους (κάτι, που φαίνεται και από τη φρέσκια γλώσσα τους, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε από τις ιστοσελίδες τους).
| Η αμεσοδημοκρατική συλλογική αυτοδιαπαιδαγώγηση (σε αντίθεση με την κομματική «καθοδήγηση») είναι αναγκαία συνθήκη, ώστε να οδηγηθούμε μελλοντικά σε διεύρυνση τής συλλογικής αυτοεμπιστοσύνης και σε ένα εύφλεκτο κινηματικό κοκτέιλ με συνολικότερες και αναβαθμισμένες διεκδικήσεις (τις οποίες ας μην βιαστούμε να κατονομάσουμε - ας πούμε απλώς, ότι όταν ξεκινάς με σωστές οργανωτικές και διανοητικές προϋποθέσεις, δηλαδή χωρίς χειραγώγηση, φτάνεις με ασφάλεια από το ειδικό στο γενικό). Αλλά ακόμη κι αν αυτές οι διεκδικήσεις παραμείνουν «αποσπασματικές», ούτως ή άλλως απειλούν με νευραλγικό χτύπημα τον αντίπαλο. |
Ας πάρουμε π.χ. μια «απλή» πανελλαδική κατάργηση των διοδίων: μια τέτοια «μερική» νίκη θα καταρρακώσει την αλαζονεία του και θα σηματοδοτήσει το ξήλωμα τού (δια)πλεκτού. Αυτό το γνωρίζει καλά η κυβέρνηση των εργολάβων και γι΄ αυτό επιμένει τόσο πολύ στην πάταξη τού -«ασήμαντου» κατά την ανεκδιήγητη αριστερή υπεροψία- Κινήματος «Δεν Πληρώνω». Είναι πλέον φανερό σε όλους (πλην των καταγέλαστων επαγγελματιών «αγωνιστών», που βλέπουν αφ΄ υψηλού ό,τι δεν μπορούν να καπελώσουν), ότι αυτοί οι δωσίλογοι υπαλληλίσκοι τού νεοφιλελευθερισμού κινδυνεύουν από ένα απλό φύσημα, αφού υψώνουν ολόκληρους ποινικούς μαντρότοιχους για να προστατευτούν.
Σε κάθε περίπτωση το θετικό είναι, ότι η αρχική ενστικτώδης αποστροφή τού κόσμου για τις, καταφανώς ξεπερασμένες από τα γεγονότα, κομματικές στρούγκες (συστημικές και «αντισυστημικές») και για τα Μ.Μ.Ε. έχει αρχίσει να διοχετεύεται εποικοδομητικά σε κανάλια αυτόνομης (και όχι ετερόνομης) σκέψης και δράσης. Φυσικά θα γίνουν και λάθη, αλλά θα είναι τα ΔΙΚΑ του λάθη και όχι κάποιων εθνοσωτήρων «καθοδηγητών» του.
Επιπλέον έχω παρατηρήσει, ότι όλο και περισσότερος κόσμος, σε σχέση με πέρυσι, έχει αρχίσει να χρησιμοποιεί τη λέξη «χούντα», όταν αναφέρεται στην κυβέρνηση, καθώς το μούδιασμα των πρώτων «μνημονιακών» μηνών έχει αρχίσει να υποχωρεί, και η οργή να καταλαμβάνει, αργά αλλά σταθερά, τη θέση του.
Η διαίσθησή μου είναι, ότι πρέπει να «διαχυθώ» στο ζωντανό κόσμο (στο «πράγμα που σαλεύει») και όχι να περιχαρακωθώ σε κάποιο μπλοκ «ομοϊδεατών». Όπως έλεγε κι ο αείμνηστος Μάρραιϋ Μπούκτσιν, οι επαναστάτες έχουν την ευθύνη να βοηθήσουν άλλους να γίνουν επαναστάτες - όχι να “κάνουν” επαναστάσεις. Επιπλέον είμαι αρκετά μεγάλος, ώστε να έχω αντιληφθεί, ότι η αληθινή συλλογικότητα και συντροφικότητα (είτε μιλάμε για πολιτική, είτε για φιλία, είτε για έρωτα) ριζώνει μόνο στη βάση τής ταύτισης των πραγματικών αναγκών (όσο «απλές» και «αποσπασματικές» κι αν δείχνουν αυτές) κι όχι στο σαθρό έδαφος μιας επιδερμικής ιδεολογικής ταύτισης (η οποία, σήμερα είναι κι αύριο δεν είναι).
* * *
Επειδή κάποιοι, αρκετοί ίσως, εξακολουθούν να μή βρίσκουν λόγο, για να κατέβουν στο δρόμο, ενημερώνω, ότι είμαι 1,90 με πράσινα μάτια, πυρόξανθη λιονταρίσια χαίτη, θεληματικό πηγούνι, σούπερ γυμνασμένο κορμί (έχω γραμμώσεις ακόμα και στη μύτη) και ελεύθερος. Αυτό -για να μην παρεξηγηθώ- ήταν για τις κυρίες.
Για τους κυρίους, ας ενημερώσω, ότι θα συνοδεύομαι από την δίδυμη, ύψος 1,77, αναλογίες 90-60-90 (και επίσης ελεύθερη) αδερφή μου. Όσοι έρθετε, δεν υπάρχει περίπτωση να μην μάς αναγνωρίσετε αμέσως.
Θερσίτης
22.2.2011
