Μας επιτίθενται λέγοντας: Γιατί να πληρώνει η γιαγιά που βρίσκεται σε κάποιο ακριτικό χωριό της Ελλάδας, για τις δικές σας μετακινήσεις, είτε με το λεωφορείο είτε με το αυτοκίνητο στην Αττική οδό; Ή ακόμη γιατί να πληρώνει για τα νοσοκομεία της Αθήνας όταν δεν υπάρχει ούτε γιατρός στο χωριό της;
Διότι η υγεία και η ελεύθερη μετακίνηση (όπως η παιδεία κλπ) είναι κοινωνικά αγαθά που αφορούν και απευθύνονται σε όλους τους πολίτες και όχι μόνο σ’ αυτούς που σε συγκεκριμένο χρόνο ή τόπο το απολαμβάνουν. Οι πολυπληθείς πολίτες της Αθήνας πληρώνουν – και σωστά – για να υπάρχει κέντρο υγείας και πλήρης περίθαλψη και στο τελευταίο χωριό της Ελλάδας (άλλο θέμα βέβαια ότι οι κυβερνήσεις δεν διοχετεύουν τα χρήματα αυτά στην υγεία, αλλά στα ταμεία των τραπεζών). Ομοίως, όλοι οι εργαζόμενοι πληρώνουν για την κατασκευή δρόμων, σχολείων, κέντρων υγείας και υποδομών γενικά, σε περιοχές από τις οποίες δεν θα περάσουν ποτέ. Ομοίως, πληρώνουμε τις επιδοτήσεις για τα πλοία που πάνε στα νησιά της άγονης γραμμής. Σε αντίθετη περίπτωση, οι λιγοστοί κάτοικοι των χωριών και των νησιών θα έμεναν χωρίς τα στοιχειώδη, αφού βέβαια δεν θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν, μόνοι τους, αυτές τις υποδομές. Θα παρέμεναν χωρίς γιατρό, σχολείο, ηλεκτρικό ρεύμα, ύδρευση, δρόμους, πλοία κλπ.
Με την ίδια λογική «γιατί θα πρέπει να πληρώνω εγώ που δεν έχω παιδιά για δωρεάν εκπαίδευση;» Ή ακόμη καλύτερα, «γιατί να πληρώνω φόρους για δωρεάν εκπαίδευση εγώ που στέλνω το παιδί μου σε ιδιωτικό σχολείο;» Έτσι καταργείται και η δωρεάν εκπαίδευση και γίνεται η παιδεία εμπόρευμα. Με αυτές τις πονηρές «ερωτήσεις», κυβέρνηση και ΜΜΕ προσπαθούν να μας πείσουν ότι καλά κάνουν και καταργούν κάθε κοινωνικό δικαίωμα και το μετατρέπουν σε εμπόρευμα. Ότι είναι λογικό να απολαμβάνουν μόνο αυτοί που έχουν να πληρώσουν και να στερούνται αυτοί που δεν έχουν (πολύ απλά γιατί τους τα έχουν ήδη πάρει οι πρώτοι)…
Στην εποχή μας, οι φόροι που πληρώνουμε αυξάνουν ολοένα, αλλά η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ, προπαγανδίζουν ότι πρέπει να πληρώνουμε ξεχωριστά κάθε κοινωνική υπηρεσία που χρησιμοποιούμε. Και κάθε μέρα χειροτερεύουν και γίνονται ακριβότερες όλες οι υπηρεσίες. Γιατί; Για να μπορούν να μας τα παίρνουν δυο και τρεις φορές και να τα δίνουν στις τράπεζες και τις εταιρίες. Γιατί προσπαθούν να μας πείσουν ότι πάντα τους χρωστάμε και ότι πρέπει να τους παράγουμε κέρδη μέσα από κάθε κίνησή μας, από κάθε πλευρά της ζωής μας.
Εμείς, αρνούμαστε την κοινωνία των «ανθρώπων – εμπορευμάτων» που φτιάχνουν για μας και διεκδικούμε δωρεάν όλα τα κοινωνικά αγαθά, για κάθε εργαζόμενο ή άνεργο, νέο ή συνταξιούχο. Αυτοοργανωνόμαστε και παλεύουμε για μια κοινωνία που ο καθένας θα συμβάλει ανάλογα με τις δυνατότητές του και θα απολαμβάνει ανάλογα με τις ανάγκες του.