Την Παρασκευή 4/3/2011 και ώρα 17:00 κατά την διέλευση μου από την γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου, δηλώνω ότι αρνούμαι να πληρώσω το αντίτιμο των διοδίων (12,90) και επιχειρώ να σηκώσω τη μπάρα (να σημειωθεί ότι η μπάρα δεν μετακινείται προς τα εμπρός, όπως σε άλλους σταθμούς διοδίων). Εντωμεταξύ, πίσω μου έχει δημιουργηθεί μια σχετική ουρά αυτοκινήτων και σε σύντομο χρονικό διάστημα καταφθάνει αστυνομικός, ο οποίος μου λέει ότι παρεμποδίζω την κυκλοφορία. Του απαντώ ότι αδυνατώ να πληρώσω το αντίτιμο και ρυθμίζει την κυκλοφορία κατευθύνοντας τα αυτοκίνητα προς άλλους σταθμούς. Στη συνέχεια, ο αστυνομικός με οδηγεί προς το πάρκινγκ των γραφείων της εταιρείας. Ζητώ να συμπληρώσω έντυπο πληρωμής επί πιστώσει. Οι υπάλληλοι της εταιρείας αρνούνται να μου δώσουν το έντυπο και μου δηλώνουν χαρακτηριστικά ότι είμαι «persona non grata» και ότι αν δεν διαθέτω χρήματα, θα μπορούσα να επιλέξω τη λύση του ferry boat ή να επιστέψω στο Ρίο. Δηλώνω ότι επιθυμώ να πάρω τηλέφωνο την αστυνομία και μου απαντούν ότι υπάρχει αστυνομικός («δεν σας κάνει ο αστυνομικός που έχουμε εδώ»). Τους απαντώ «όχι» και στη συνέχεια βγαίνω από τα γραφεία της εταιρείας και καλώ στο τηλέφωνο τον υπεύθυνο της επιτροπής αγώνα Αττικής.
Ο αστυνομικός με ακολουθεί λέγοντας μου (με αγωνία) ότι «εγώ δεν σας εμπόδισα να περάσετε». Στη συνέχεια, επιστρέφω στα γραφεία της εταιρείας και με παρουσία του διευθυντή πια μου δίνουν έντυπο αδυναμίας πληρωμής και όχι έντυπο πληρωμής επί πιστώσει. Ο διευθυντής μου λέει ότι έχω χρονικό περιθώριο δέκα ημερών για την πληρωμή της οφειλής και η προϊσταμένη κ. Λ. απευθυνόμενη προς το διευθυντή του λέει «και πολύ του δίνεται, εγώ θα του έδινα λιγότερο χρονικό περιθώριο». Στο έντυπο αδυναμίας πληρωμής, αναφέρεται χειρόγραφα «ο υποφαινόμενος δεσμεύτηκε προφορικά για την εξόφληση του οφειλόμενου ποσού εντός δέκα ημερών, παρότι του δόθηκε η επιλογή αναστροφής από την περιοχή παραχώρησης». Στη συνέχεια μου δίνουν μια κάρτα την οποία την παραδίδω στον υπάλληλο του σταθμού των διοδίων και μου επιτρέπεται η διέλευση.
