Είμαι Έλληνας πολύτεκνος πολίτης, εργαζόμενος και κάτοικος Πατρών.
Την 02-04-2011 και περί ώρα 17:00 βρέθηκα στον σταθμό διοδίων του Ισθμού, στο ρεύμα προς Αθήνα, οδηγώντας το Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητό μου. Φτάνοντας στην θυρίδα και παρατηρώντας ότι 100 περίπου μέτρα μετά τις θυρίδες βρισκόταν σταθμευμένο αυτοκίνητο της Τροχαίας, σταμάτησα και δήλωσα στον υπάλληλο (Αναστάσιος Βερβενιώτης του Ελισσαιου και της Αφροδίτης, κάτοικος Αλαμάνου Κορινθίας), ότι αδυνατώ να καταβάλλω το αντίτιμο των διοδίων, ζητώντας του την έκδοση του σχετικώς εκ του νόμου προβλεπόμενου πιστωτικού σημειώματος, για να μπορέσω να συνεχίσω την πορεία μου.
Ο υπάλληλος μου δήλωσε ότι αυτό δεν ήταν αρμοδιότητα δική του, αλλά του προϊσταμένου υπηρεσίας, τον οποίο και κάλεσε να έλθει από το γραφείο του στο κτήριο παραπλεύρως του σταθμού των διοδίων. Πραγματικά ο προϊστάμενος (Ιωάννης Μαντάς του Γεωργίου και της Παναγούλας, κάτοικος Εξαμιλίων Κορίνθου), ήλθε μερικά λεπτά αργότερα και μου πρότεινε να του δώσω τα στοιχεία μου για να συμπληρώσει το έντυπο αδυναμίας πληρωμής. Του απάντησα ότι μπορεί να μου δώσει το έντυπο για να συμπληρώσω ο ίδιος τα στοιχεία μου και αφού το υπογράψω να του το δώσω, κρατώντας ένα αντίγραφο, εκτός εάν ήθελε με τον αριθμό κυκλοφορίας του οχήματός μου να μου εκδώσει πιστωτική απόδειξη.
Τότε ο προϊστάμενος, φανερά ενοχλημένος, μου δήλωσε ότι αφού δεν δέχομαι να του δώσω όλα τα στοιχεία μου (πράγμα αναληθές), είχε υποχρέωση να καλέσει το όργανο της Τροχαίας, επειδή θεωρούσε ότι υπάρχει παράβαση. Του επεσήμανα ότι δεν υπάρχει περίπτωση παράβασης, καθότι δεν είχε πρόθεση την άρνηση της καταβολής των τελών διοδίων, αλλά είχα αδυναμία καταβολής, πράγμα τελείως διαφορετικό. Παρ’ όλα αυτά ο εν λόγω προϊστάμενος, αγνοώντας με επιδεικτικά, κατευθύνθηκε προς το όχημα της Τροχαίας, με αποτέλεσμα έπειτα από λίγα λεπτά να έλθουν κοντά στο αυτοκίνητό μου 2 άνδρες της Τροχαίας, ο ένας (υπεύθυνος μάλλον, καθότι μεγαλύτερος σε ηλικία) με στολή και ο άλλος (αρκετά νεώτερος, σχεδόν νεαρός) φορώντας το φωσφορίζον γιλέκο του. Σημειώνω ότι και οι δύο ήταν ασκεπείς, δηλαδή δεν φορούσαν πηλίκιο.
Ο υπεύθυνος τροχονόμος με ρώτησε για το συμβάν, οπότε του απάντησα ότι δεδομένης της αδυναμίας καταβολής του αντιτίμου των διοδίων, υφίσταται μία διαφωνία με τους υπαλλήλους της εταιρείας των διοδίων για την έκδοση του σχετικού αποδεικτικού. Τότε ο τροχονόμος αυτός μου ζήτησε επίμονα να μετακινήσω το αυτοκίνητό μου προς τα εμπρός και να σταθμεύσω δεξιά στην άκρη του σταθμού των διοδίων για να ολοκληρωθεί η διαδικασία έκδοσης του παραστατικού. Απάντησα στον τροχονόμο ότι δεν μπορώ να μετακινήσω το αυτοκίνητό μου, επειδή τότε θα έχω υποπέσει στην παράβαση της άρνησης καταβολής και αυτός θα είχε το δικαίωμα να μου εκδώσει βεβαίωση τροχαίας παράβασης, βάσει της τελευταίας τροπολογίας Ρέππα. Αμέσως ο υπεύθυνος τροχονόμος μου δήλωσε ότι ούτως ή άλλως έχω υποπέσει στην παράβαση της παρακώλυσης κυκλοφορίας, αφού είχα το αυτοκίνητό μου σταματημένο μέσα στην θυρίδα και εμπόδιζα την κίνηση των οχημάτων.
Απάντησα τότε στα όργανα της Τροχαίας ότι βρίσκομαι εκεί ακινητοποιημένος παρά την θέλησή μου, αφού περιμένω τόση ώρα (είχαν ήδη περάσει 15-20 λεπτά) την έκδοση του παραστατικού από τους υπαλλήλους, οι οποίοι μου το αρνούνται. Σε ερώτηση του υπεύθυνου τροχονόμου προς τον προϊστάμενο των διοδίων για την μη έκδοση του παραστατικού, αυτός δήλωσε ότι, αφού είχε έλθει στο συμβάν η Τροχαία, αυτός δεν μπορούσε πλέον να εκδώσει το παραστατικό· αυτό μπορούσε να γίνει πριν επιληφθεί η Τροχαία. Όταν επεσήμανα στον προϊστάμενο ότι και εγώ αυτό ακριβώς περιμένω, την έκδοση δηλαδή του παραστατικού και μάλιστα από την αρχή της υπόθεσης, αυτός άρχισε να αντιφάσκει, λέγοντας ότι εγώ δήθεν δεν ήθελα να πληρώσω και ήμουν αρνητικός κλπ.
Σημειώνω ότι από την αρχή σχεδόν της υπόθεσης (όταν αντιλήφθηκα ότι οι υπάλληλοι δεν είχαν σκοπό να είναι συνεργάσιμοι), ήλθα σε επαφή με μέλη των Επιτροπών Αγώνα ενημερώνοντάς τους ζωντανά για την υπόθεση και λαμβάνοντας πληροφορίες για τις δυνατές ενέργειές μου. Η επικοινωνία αυτή διατηρήθηκε μέχρι το πέρας της όλης υπόθεσης.
Στην συνέχεια των ανωτέρω και αφού διαπίστωσα ότι ούτε οι υπάλληλοι των διοδίων ούτε και οι τροχονόμοι είχαν διάθεση να βοηθήσουν στην επίλυση της υπόθεσης και στην τήρηση των εκ του νόμου προβλεπομένων, ενημέρωσα ότι προτίθεμαι να καλέσω την Άμεση Δράση για να επιληφθεί της υπόθεσης. Πραγματικά κάλεσα το 100 και ενημέρωσα το κέντρο για την υπόθεση και τα προβλήματα που αντιμετώπιζα τόσο με τους υπαλλήλους των διοδίων, όσο και με τα όργανα της Τροχαίας, δήλωσα δε ότι προτίθεμαι να υποβάλλω μήνυση. Μου απάντησαν ότι αποστέλλεται περιπολικό από Α.Τ. Αγίων Θεοδώρων.
Μετά από λίγο, έφτασε πραγματικά περιπολικό και ο επιβαίνων αστυνομικός υπάλληλος (Νικόλαος Τσιντώνης) ζήτησε ενημέρωση. Του ανέφερα ότι εγώ περιμένω την έκδοση απλά ενός παραστατικού αδυναμίας πληρωμής εκ μέρους των υπαλλήλων των διοδίων, ώστε να συνεχίσω την πορεία μου, αφού βεβαίως μου επιστραφούν τα έγγραφά μου που κρατούσαν οι τροχονόμοι. Ο αστυνομικός ρώτησε τον προϊστάμενο των διοδίων εάν υφίσταται το έντυπο αυτό της αδυναμίας πληρωμής και αυτός απάντησε ότι δεν υφίσταται τέτοιο, παρά μόνον απόδειξη άρνησης πληρωμής. Τότε παρενέβην και ενημέρωσα τον αστυνομικό ότι ο ίδιος προϊστάμενος μου πρότεινε την συμπλήρωση του εντύπου αυτού και άρα αντιφάσκει ο ίδιος. Επέδειξα δε στους παρευρισκόμενους αντίγραφο από πιστωτικό σημείωμα που υπάρχει στην ιστοσελίδα των Επιτροπών. Ο αστυνομικός φάνηκε να εντυπωσιάζεται από την ύπαρξη τέτοιου στοιχείου και σε δεύτερη ερώτησή του προς τον προϊστάμενο, αυτός απάντησε με εμφανή δισταγμό και κόμπιασμα, ότι υπάρχει αυτό το έντυπο, αλλά έχει καταργηθεί, μετά τις νέες τροπολογίες (Ρέππα)!!! Σημειωτέον ότι τέτοιος διάλογος επαναλήφθηκε αρκετές φορές, αφού εγώ επέμενα επανειλημμένως ότι το μόνο που ήθελα ήταν η έκδοση εντύπου αδυναμίας πληρωμής.
Στη συνέχεια δήλωσα στον αστυνομικό ότι προτίθεμαι να υποβάλλω μηνύσεις κατά του υπαλλήλου και του προϊσταμένου των διοδίων για παράνομη κατακράτηση (ποινικό αδίκημα) και άρνηση έκδοσης επί πιστώσει φορολογικού στοιχείου (φορολογικό αδίκημα). Κατά δε των οργάνων της Τροχαίας για κατάχρηση εξουσίας και πιθανή απείθεια. Ως εκ τούτου, ζήτησα να ληφθούν τα στοιχεία τους και να οδηγηθούμε όλοι στο αστυνομικό τμήμα Αγίων Θεοδώρων για την καταγραφή του γεγονότος στο βιβλίο συμβάντων και την υποβολή των μηνύσεων.
Από εκεί και έπειτα άρχισε ένα θέατρο του παραλόγου. Οι υπάλληλοι των διοδίων άρχισαν να διαμαρτύρονται ότι δεν είναι δυνατόν να εγκαταλείψουν την θέση τους, επειδή υφίσταται κίνδυνος για την ασφαλή λειτουργία του σταθμού. Παρόλα αυτά όμως η συγκεκριμένη λωρίδα στην οποία ήταν ήδη επί 1 ώρα ακινητοποιημένο το αυτοκίνητό μου είχε κλείσει και ο υπάλληλος απλά καθόταν στην θυρίδα του και παρακολουθούσε τα τεκταινόμενα. Ο προϊστάμενος τηλεφωνούσε και επικοινωνούσε με την εταιρεία του για να λάβει οδηγίες.
Τα όργανα της τροχαίας ήταν σε διαβουλεύσεις με τους ανωτέρους τους, είτε μέσω ασυρμάτου είτε μέσω κινητού τηλεφώνου για την λήψη οδηγιών. Παρά τις επίμονες οχλήσεις μου για την έκδοση του παραστατικού αδυναμίας πληρωμής, αυτοί επέμεναν ότι την κλήση θα μου την έκοβαν ούτως ή άλλως. Εγώ δήλωσα επανειλημμένως ότι δεν αναγνωρίζω τέτοια κλήση, αφού δεν είχε τελεστεί μέχρι τότε καμμία παράβαση και ούτε επρόκειτο να τελεστεί με την θέλησή μου.
Το αστυνομικό όργανο ήταν και αυτό σε διαβουλεύσεις με τους ανωτέρους του, προσπαθώντας να έλθει και σε συνεννόηση με τα όργανα της Τροχαίας· η ώρα περνούσε και η κατάσταση εξακολουθούσε να είναι εκτός κάθε λογικής. Οι υπάλληλοι των διοδίων να αρνούνται την έκδοση του παραστατικού, οι τροχονόμου να θέλουν οπωσδήποτε να εκδώσουν κλήση για τροχαία παράβαση και ο αστυνομικός να προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει μία «βολική» για όλους (εκτός από εμένα φυσικά) λύση. Κάποια στιγμή προσφέρθηκε ο υπεύθυνος τροχονόμος να καταβάλλει αντί εμού το αντίτιμο του τέλους διοδίων (€3,10) για «να τελειώνει η υπόθεση»· του σημείωσα ότι δεν ήταν στις προθέσεις μου να τον βάλω σε τέτοιο κόπο και κόστος, πλην όμως εάν το ήθελε με δική του πρωτοβουλία και χωρία καμμία απαίτηση εκ μέρους μου δεν θα τον εμπόδιζα, αρκεί να έληγε εκεί η υπόθεση και να μου επέστρεφε τα έγγραφά μου. Αυτός αρνήθηκε κάτι τέτοιο (την επιστροφή δηλαδή) και η γλαφυρή αυτή παρένθεση έληξε εκεί.
Εν τω μεταξύ ο αστυνομικός με συνέδεσε τηλεφωνικά με το Α.Τ. Αγίων Θεοδώρων, η προϊσταμένη βάρδιας του οποίου με ενημέρωσε ότι δεν υφίσταται πλέον περίπτωση αυτόφωρου αδικήματος για τους υπαλλήλους των διοδίων, έπειτα από τελευταίες διαταγές και οδηγίες που είχαν λάβει και αυτό λόγω των προβλημάτων που είχαν παρουσιαστεί στην λειτουργία των διοδίων από τις απουσίες των υπαλλήλων. Αυτό προκάλεσε μεγάλη ανακούφιση στον αστυνομικό, ο οποίος πλέον αναζητούσε τρόπο απεμπλοκής από την υπόθεση, λέγοντας ότι αφού δεν υπάρχει αυτόφωρο, δεν συντρέχει λόγος περαιτέρω ταλαιπωρίας. Τότε του ζήτησα να κρατήσει και μου παραδώσει τα στοιχεία των υπαλλήλων των διοδίων, πράγμα που έκανε, καθώς και των οργάνων της Τροχαίας, πράγμα που απέφυγε συστηματικά να κάνει, λέγοντάς μου ότι είναι στην διάθεσή μου όποτε θέλω να τα αναζητήσω από το τμήμα τροχαίας αυτοκινητοδρόμων στην Νέα Πέραμο.
Τελικά, έλαβα τα στοιχεία των υπαλλήλων, δεν κατάφερα να λάβω τα στοιχεία των τροχονόμων (ούτε και των διακριτικών τους) και δεν πέτυχα να πάρω πίσω τα έγγραφά μου (άδεια κυκλοφορίας και δίπλωμα οδήγησης) τα οποία κρατήθηκαν. Μου υποδείχθηκε να υποβάλλω ένσταση για το συμβάν στον διοικητή του τμήματος τροχαίας αυτοκινητοδρόμων Νέας Περάμου για την τυχόν επιστροφή των εγγράφων μου, άλλως θα τα παρελάμβανα έπειτα από 20 ημέρες. Σημειωτέον ότι ο βοηθός τροχονόμος επιχείρησε να αφαιρέσει τις πινακίδες κυκλοφορίας του αυτοκινήτου μου, χωρίς επιτυχία όμως (η προσπάθεια γινόταν με τα χέρια μόνον!!!). Η όλη υπόθεση κράτησε γύρω στις 2 ώρες, κατά την διάρκεια των οποίων υπέστησαν αφάνταστη ταλαιπωρία 2 μικρά παιδιά μου τα οποία με συνόδευαν στο ταξίδι μου και για τα οποία όλα τα ανωτέρω όργανα επέδειξαν εμφανή αδιαφορία.
Την επομένη προσήλθα στο ανωτέρω τμήμα τροχαίας, όπου ο διοικητής (με εμφανώς οξύ και ειρωνικό ύφος) με ενημέρωσε ότι είχε εκδοθεί τροχαία παράβαση για άρνηση πληρωμής διοδίων με ένδειξη «άρνησης παραλαβής» εκ μέρους μου. Του δήλωσα ότι δεν υπήρξε καμμία τροχαία παράβαση εκ μέρους μου παρά μόνον η άρνηση έκδοσης παραστατικού από τους υπαλλήλους της εταιρείας. Μου απάντησε (στο ίδιο ύφος) ότι γι’ αυτόν είναι το ίδιο, αφού στο τέλος δεν έδωσα χρήματα στο ταμείο, και εάν θέλω να κάνω ένσταση πρέπει να υπογράψω παραλαβή της κλήσης. Του ανταπάντησα ότι κάτι τέτοιο συνιστά παρανομία εκ μέρους του ως διοικητού του τμήματος και τον καθιστά υπεύθυνο για ότι ήθελε προκύψει. Σε έντονο ύφος μου απάντησε ότι δεν δέχεται υποδείξεις για το έργο του και θα κάνει τα εκ του νόμου προβλεπόμενα. Έτσι αποχώρησα από το τμήμα και επέστρεψα στην οικία μου.
Από την όλη υπόθεση κατέληξα στο συμπέρασμα ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα εν πλήρει εξελίξει φαινόμενο κατά το οποίο:
1. Οι εταιρείες που έχουν «αναλάβει» τους αυτοκινητόδρομους, λειτουργούν ως οιονεί κράτος εν κράτει, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, φορολογικούς νόμους, ποινικούς νόμους και την όποια έννομη τάξη. Χαρακτηριστικά θεσπίζουν δικούς τους κανόνες και κώδικες, για τους οποίους δεν δίνουν λογαριασμό σε κανένα κράτος και αρχή.
2. Η Τροχαία ασχολείται έντονα με την σερλοκχολμική αναζήτηση παραπτωμάτων σε όσους εκ των ελλήνων πολιτών έχουν το θάρρος (ή το θράσος κατ’ αυτούς) να αμφισβητήσουν το ισχύον καθεστώς των ανωτέρω εταιρειών. Την ίδια ώρα αγνοεί επιδεικτικά σωρεία παραβιάσεων του κυρίως Κ.Ο.Κ. οι οποίες συμβαίνουν κυριολεκτικά δίπλα στα μάτια της. Χαρακτηριστικά κατά την διάρκεια του επεισοδίου, δεκάδες λεωφορεία των ΚΤΕΛ πέρασαν με τους οδηγούς τους να μιλούν στα κινητά τηλέφωνα και τους επιβάτες χωρίς ζώνες ασφαλείας, φορτηγά με εμπορεύματα ατάκτως εριμμένα και κακώς στερεωμένα, και άλλα πολλά τα οποία υπέδειξα στους τροχονόμους, εισπράττοντας την αδιαφορία τους. Ήταν εμφανές ότι γι’ αυτούς σημαντικότερο όλων ήταν η καταβολή των διοδίων, ως αυτά να ανήκαν στον εργοδότη τους (;).
3. Η Άμεση Δράση ενδιαφέρεται μάλλον για την μη πρόκληση επεισοδίων και την μη οδηγία κανενός σε δικαστήριο. Αυτό γινόταν εμφανές κάθε φορά που ανέφερα την λέξη «εισαγγελέας», οπότε και η κινητικότητα αύξανε. Πιθανολογώ ότι πρέπει να έχουν δοθεί οδηγίες για την πάσει δυνάμει αποφυγή δικαστικής εμπλοκής, γιατί σε μία τέτοια περίπτωση το όλο οικοδόμημα θα καταρρεύσει.
Αυτά προς το παρόν και συγγνώμη για την ταλαιπωρία στην οποία σας έβαλα διαβάζοντάς με. Εάν έχετε την οποιαδήποτε σύσταση ή υπόδειξη για την τύχη της υπόθεσης αυτής, ενημερώστε με.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς,
Στυλιανός Δρακουλέλης, Άνω Οβρυά Πατρών
