Στο λεωφορείο 56, επάνω στη Λαγκαδά εμφανίστικαν 2 ελεγκτές. Αμέσως τους αντιλήφθηκα και πάτησα το κουδούνι για να κατέβω. Τη στιγμή που άνοιγε η πόρτα με πλησίασε ο ένας εκ των δύο και του είπα ότι δεν έχω εισιτήριο και κινήθηκα προς τα έξω.
Ενώ ήμουν με το ένα πόδι έξω, μου επιτέθηκε και πάνω στα σπρωξίματα με έπιασε απ'το λαιμό(!) και με ακινητοποίησε έξω απ'το λεωφορείο. Με τη συνδρομή του δεύτερου ελεγκτή με ανέβασαν και πάλι στο λεωφορείο. Τότε αρνήθηκα να τους δώσω τα στοιχεία μου και μου 'ανακοίνωσαν' ότι θα με κουβαλήσουν στο αστυνομικό τμήμα Ωραιοκάστρου. Στην υπόλοιπη διαδρομή πιάσαμε 'φιλική' κουβέντα στην οποία ευθέως τους ρώτησα αν γουστάρουν που θα πληρώσω 48 ευρώ πρόστιμο, ενώ δεν έχω την οικονομική δυνατότητα. Για τον καημένο τον οργανισμό ήταν η απάντηση τους, ο οποίος όπως τους θύμησα, μετέφερε αυτούσια την περικοπή της χρηματοδότησης στην πλάτη των επιβατών, οι οποίοι για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, προέρχονται απ'τα χαμηλά στρώματα. Όσο περνούσε ο χρόνος, αντιλαμβανόμουν ότι το άγχος άρχισε να γέρνει προς το μέρος τους, καθώς υπήρχαν και 3-4 επιβάτες, οι οποίοι με στήριξαν ανοιχτά. Μια γυναίκα προσφέρθηκε να μου δώσει ένα εισιτήριο, ενώ άκουσα άλλη μία να λέει:'Δε βλέπετε, φοιτητής είναι.'
Σε κάποια φάση οι ελεγκτές είπαν πως απλά κάνουν τη δουλειά τους κι εγώ τους είπα πως βρωμάν αλκοόλ από χιλιόμετρο και πως όλοι οι επιβάτες είδαν τον τρόπο με τον οποίο με γράπωσε ο ένας εκ των δύο.
Στην αρχή της οδού Θεσσαλονίκης, στο ύψος ενός βενζινάδικου Shell, βρήκα την ευκαιρία και διέφυγα. Ο λόγος που επέλεξα να μην μπλέξω με νομικά ζητήματα και με την αστυνομία είναι πως αφενώς δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στην αστική δικαιοσύνη και αφετέρου δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να κάνω μηνύσεις και να πληρώνω δικαστικά έξοδα.
Αφού λοιπόν κατέβηκα ήρεμα σε αυτή τη στάση, και πέρασα απέναντι το δρόμο, γυρνάω πίσω και βλέπω τους 2 ελεγκτές να κατεβαίνουν απ'το λεωφορείο και να κινούνται προς το μέρος μου! Τότε αρχίζω να τρέχω και αρχίζουν μανιασμένα να με ΚΑΤΑΔΙΩΚΟΥΝ(!). Η τελευταία οπτική επαφή που είχα μαζί τους ήταν απολαυστική, αφού είδα τον ένα εξ'αυτών και συγκεκριμένα αυτόν που με είχε πιάσει απ'το λαιμό, να σωριάζεται(!) εκεί που του αξίζει...στη λάσπη! Την επόμενη φορά να προσέχει περισσότερο και να έχει πιει λιγότερες ρετσίνες....
Athens Indymedia
