Κάθε πολίτης που έχει συμμετάσχει σε πορείες έχει αναπνεύσει κάμποσες φόρες δακρυγόνα τα οποία η ελληνική αστυνομία δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει με το παραμικρό και μάλιστα σε μεγάλες ποσότητες. Η ελληνική αστυνομία χρησιμοποιεί σήμερα το δακρυγόνο το CS (η χημική ονομασία είναι Orthochlorobenzalmalo nonitrile). Αρχικά να πούμε ότι το CS είναι επικίνδυνο για πολλά μέρη του σώματος.
Οι αναπνευστικοί οδοί και το πεπτικό σύστημα αντιδρούν λιγότερο σε 20 με 60 δευτερόλεπτα χαρακτηριστικό κάψιμο, ενώ επέρχεται έντονη προσβολή του συστήματος παραγωγής δακρύων. Η έκκριση του σάλιου αυξάνει. Το δέρμα κοκκινίζει και υπάρχει αίσθηση καψίματος, πόνος ή ακόμα και φουσκάλες. Ανάλογα με τη δόση στην οποία κάποιος εκτεθεί, μπορεί να υπάρξει ναυτία ή εμετός ή ακόμα και εσωτερική αιμμοραγία, πνευμονικό οίδημα, ή και σταμάτημα της αναπνευστικής λειτουργίας. Το συκώτι, ο εγκέφαλος τα νεφρά επηρεάζονται άμεσα την έκθεση σε δακρυγόνα. Τα πρώτα συπτώματα είναι δάκρυα, βήχας, κάψιμο στο λαιμό και το δέρμα, θολή όραση αλλά ακόμα και έντονη έλλειψη ισορροπίας και προσανατολισμού. Το αίσθημα πανικού συμπληρώνει το τοπίο.
Εκτός απ' τα συμπτώματα, αφού απορροφηθεί από τον οργανισμό, το CS μεταμβολίζεται και παράγεται κυάνιο, που είναι ιδιαιτερα τοξικό.
Οι μακροχρόνιες επιπτώσεις δεν είναι και τόσο γνωστές, αλλά το CS μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα παρόμοια με αυτά της γρίπης: βρογχίτιδα, άσθμα, προσβολή του ήπατος των νεφρών και νευρολογικά προβλήματα όπως η επιληψία. Έχει επίσης αποδειχτεί ότι είναι καρκινογόνο και μεταλλαξιογόνο σε πειράματα σε μικροοργανισμούς, ενώ έχει συσχετιστεί με αποβολές και γέννηση νεκρών παιδιών στην Παλαιστίνη. Σοβαρά προβλήματα υγείας διαδηλωτών σε πολλές χώρες διαπιστώθηκαν ακόμα και πολλούς μήνες μετά την έκθεση στα δακρυγόνα. Ας σημειωθεί ότι έχουν αναφερθεί ακόμα και θάνατοι από το CS π.χ. περίπου 700 πιστοποιημένοι θάνατοι στο Βιετνάμ, πάνω από 60 στην Παλαιστίνη, διαδηλωτές σε Γερμανία και Αγγλία και επίσης δύο από τους νεκρούς του Πολυτεχνείου το 1973 προήλθαν από τη χρήση CS και του προηγούμενου δακρυγόνου CN.
Το 1969, η γενική συνέλευση του ΟΗΕ κατέληξε σε μια απόφαση που αναφέρει ρητά ότι τα δακρυγόνα χαρακτηρίζονται χημικά όπλα. Αφού τα ενσωμάτωσε στο Πρωτόκολλο της Γενεύης του 1925, κάλεσε τις χώρες «να κάνουν σαφή δήλωση ότι η απαγόρευση που περιλαμβάνεται στο Πρωτόκολλο της Γενεύης έχει εφαρμογή στην πολεμική χρήση όλων των χημικών, βακτηριολογικών και βιολογικών ουσιών (συμπεριλαμβανομένων των δακρυγόνων και άλλων βλαπτικών ουσιών), όσων υφίστανται σήμερα και όσων μπορεί να αναπτυχθούν στο μέλλον». Η πρόταση εγκρίθηκε στις 16/12/1969 με 80 θετικές ψήφους έναντι 3 αρνητικών και 36 αποχών. Οι τρεις αρνητικές ψήφοι ανήκαν στις ΗΠΑ, την Αυστραλία (λόγω Βιετνάμ) και την Πορτογαλία (λόγω εξεγέρσεων στις αποικίες). Εννοείται ότι η χουντική Ελλάδα δεν τόλμησε να ψηφίσει υπέρ και απείχε, το ίδιο και οι περισσότερες δυτικές χώρες.
Το οξύμωρο είναι ότι ενώ το CS έχει απαγορευτεί ως όπλου χημικού πολέμου, επιτρέπεται χωρίς καμιά νομική βάση να χρησιμοποιείται σε διαδηλώσεις! Η θέση της κυβέρνησης και της αστυνομίας είναι ότι το CS δεν είναι επικίνδυνο, ενώ ξεχνούν όχι μόνο τα προηγούμενα αλλά και το ότι ακόμα και οι ίδιοι οι αστυνομικοί διαμαρτύρονται για προβλήματα της υγείας τους. Η βασική αιτιολογία της κυβέρνησης και της αστυνομίας είναι ότι οι διαδηλωτές φεύγουν αμέσως οπότε δεν εκτίθενται σε μεγάλες συγκεντρώσεις. Αυτό είναι τουλάχιστον γελοίο, μιας και η ουσία αυτή ρίχνεται συχνά στην κύρια μάζα των διαδηλωτών και επίσης οι κλειστοί σχετικά δρόμοι της Αθήνας δεν επιτρέπουν ούτε τη γρήγορη απομάκρυνση τους, ούτε τη γρήγορη αραίωση του δακρυγόνου. Το άλλο επιχείρημα, επίσης παρόμοιου επιπέδου σοβαρότητας, είναι ότι δεν έχει χαρακτηριστεί επικίνδυνο από την Ευρωπαϊκή Ένωση!
Η επικινδυνότητα του CS αποδεικνύεται και από τις οδηγίες που έχουν δοθεί: Να μην γίνεται ψεκασμός σε λιγότερο από 3-4 μέτρα ή κατευθείαν στο πρόσωπο των διαδηλωτών, γιατί υπάρχει κίνδυνος σοβαρής βλάβης των οφθαλμών και του δέρματος. Κάτι το οποίο δεν τηρείται και... τόσο συχνά. Επίσης οι επιδράσεις στην υγεία από το διαλύτη του CS που χρησιμοποιείται στις φυσούνες δεν έχουν μελετηθεί και πολλοί γιατροί εκφράζουν αμφιβολίες για το πόσο είναι ακίνδυνο.
Όμως διάφοροι οργανισμοί σε πολλές χώρες επισημαίνουν τις σοβαρές επιπτώσεις από τη χρήση του CS. Ένα ιατρικό περιοδικό στην Αγγλία ζήτησε επίσημα την κατάργηση του CS.
Οι άμεσες επιδράσεις του γενικά εξαφανίζονται σε λιγότερο από 15-30 λεπτά αν το άτομο μετακινηθεί σε καθαρό αέρα, αλλά ο χρόνος αυτός είναι ιδιαίτερα μεγάλος για την περίπτωση των διαδηλώσεων. Όμως η ουσία αυτή παραμένει για μεγάλο διάστημα, ακόμα και για μήνες, στο χώρο που έχει ριχτεί, βάζοντας σε κίνδυνο χιλιάδες πολίτες που ζουν ή περνούν καθημερινά από το κέντρο της Αθήνας. Δηλαδη μας σκοτώνουν.
Το δακρυγόνο-ασφυξιογονο ανακαλύφθηκε από κάποιους αμερικάνους χημικούς στα 1928. Αναπτύχθηκε σαν όπλο στη διάρκεια του ΄Β Παγκοσμίου Πολέμου αλλά χρησιμοποιήθηκε εκτεταμένα για πρώτη φορά στον πόλεμο του Βιετνάμ. Την πιο συχνή του χρήση όμως βρήκε στα επόμενα χρόνια από τις κατασταλτικές δυνάμεις των κρατών ενάντια σε διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις του "εσωτερικού εχθρού". Η χρήση του αποσκοπεί στο να καταστήσει το "θύμα" ανίκανο να αντισταθεί ή να ξεφύγει ώστε να περάσει υπό τον έλεγχο των δυνάμεων της τάξης. Οι πιο κοινοί τύποι δακρυγόνων/ασφυξιογόνων στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ είναι οι: CS (o-chlorobenzylidenemalononitrile) και CN (w-chloroacetophenone). Κάποιες συνέπειες της έκθεσης του οργανισμού σ' αυτά είναι: έντονος ερεθισμός των ματιών που προκαλεί δάκρια ή και προσωρινή τύφλωση, ερεθισμός των βλενογόννων της μύτης, της τραχείας, των πνευμόνων, βήχας, ερεθισμός του λάρυγγα και του στομάχου, τάση για εμετό, πιθανότητα διάρροιας, άγχος-αύξηση των σφιγμών, εφίδρωση, δερματικοί ερεθισμοί. Σε περιπτώσης εισπνοής μεγάλης ποσότητας, έχει καταγραφεί σε τοξικολογική μελέτη ακόμη και χημική πνευμονίτιδα αλλά και θανατηφόρο πνευμονικό οίδημα, καρδιακές προσβολές, γαστρεντερίτιδα, ηπατοκυτταρικές λοιμώξεις, θάνατοι. Το CS ιδιαίτερα, είναι αλκαλικός διαλύτης σουλφυδρυλικών ομάδων και πιθανόν του DNA. Ενδέχεται λοιπόν να προκαλεί ακόμα και γενετικές μεταλλάξεις.
Η έξαρση των συμπτωμάτων ευνοείται πάντως με τη θερμότητα ή την ξηρασία, ενώ ακόμη και μικρές ποσότητες δακρυγόνου μπορούν να επιφέρουν προσωρινά έντονη δυσφορία σε πολλούς ανθρώπους, πράγμα που το καθιστά κι ένα από τα καθιερωμένα όπλα για τον έλεγχο του πλήθους. Χαρακτηριστική είναι η πρώτη αντίδραση του οργανισμού, βλεφαροσπασμοί, αίσθηση καψίματος και σωματικού πόνου. Συνήθως εκτοξεύονται ως κάνιστρα από ειδικά όπλα κάποια από τα οποία ρίχνουν και 4-5 βλήματα διασποράς. Μην επιχειρήσεις να πιάσεις το βλήμα με γυμνά χέρια γιατί είναι υπερβολικά θερμό, ενώ ο χρόνος που χρειάζεται για να πεταχτεί πίσω αρκεί για να επιδράσει πάνω σου αποτελεσματικά. Μπορεί επίσης να ψεκάζονται από σπρέυ χειρός ή από φισούνες σε μέγεθος πυροσβεστήρα. Στην περίπτωση αυτή μπορούν να προκαλέσουν μέχρι και εγκαύματα πρώτου βαθμού.Ολα αυτα βεβαια ειναι...ψιλα γραμματα για τους "θεματοφυλακες" αυτου του σαπιου συστηματος!!! Δεν ενδιαφερονται για την ανθρωπινη ζωη, ποσο μαλλον για την...υγεια μας!!!.....
