Είναι η πρώτη φορά που κατέβηκα σε συγκέντρωση της ΓΣΕΕ. Μου έλεγαν όλοι ότι είστε πουλημένοι και ότι δεν έπρεπε να κατέβω αλλά δεν το πίστευα.
Την παιδική χαρά που αντίκρισα όμως όταν κατέβηκα στη πορεία δεν την πίστευα στα μάτια μου. Ήταν σαφείς οι εντολές που είχατε πάρει από τους κυβερνώντες να δημιουργήσετε το λιγότερο δυνατό αντίκτυπο. Πορεία που να μην την κυνηγά κανείς και να τρέχει δεν έχω ξαναδεί στη ζωή μου. Ίσως γιατί πρώτη φορά κατέβηκα σε πορεία που την διοργανώσατε εσείς, οι διεφθαρμένοι εργατοπατέρες.
Τέτοια ντροπή δεν έχω ξανανιώσει. Μας έβλεπαν τα ΜΑΤ και γελάγανε. Εν μέσω τέτοιας κοινωνικής αναταραχής, ήταν λες και πηγαίναμε εκδρομή. Σταθήκαμε 5 λεπτά στο Σύνταγμα για
να βγάλετε φωτογραφίες και συνεχίσαμε για τα προπύλαια. Να κάνουμε τί στα προπύλαια; Ειλικρινά είχα αναθαρρήσει από τις 28, 29 Ιουνίου, δεν πήγα στη δουλειά σήμερα
γιατί ήλπιζα ότι θα αντιστεκόμασταν όπως τότε. Πρέπει να βλέπατε τον κόσμο που καθόταν στο Σύνταγμα μετά το τέλος της πορείας. Ήταν αποσβολωμένος λες και δεν πίστευε ότι μια ακόμα ευκαιρία να εξεγερθούμε είχε περάσει. Ήταν βουβός λες και δεν πίστευε ότι οι θιασώτες είχαν περάσει, φωτογραφήθηκαν και έφυγαν. Είμαι και εγώ αφελής θα μου πείτε. Με τόσους επίσημους μαζεμένους στην πλατεία, είναι δυνατόν να πέσουν χημικά;
Αφού δεν φάγατε χημικά στα νιάτα σας θα φάτε στα γεροντάματα;
Μπάμπης Π.
