Σας χαιρετώ διαδικτυακά.
Δεν έχει σημασία το όνομά μου, το μόνο που θα γράψω είναι πως είμαι εκπαιδευτικός. Υπηρετώ στη Σκόπελο και σας γράφω διότι θεωρώ ότι πλέον η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο και η αυθαιρεσία του «κράτους» και των διορισμένων «καθαρτών» του δημόσίου.
Θα σας αναφέρω μερικά περιστατικά που αφορούν –κυρίως- την εκπαίδευση μέσα από την καθημερινότητα μου.
Ο εκπαιδευτικός, όπως και κάθε δημόσιος υπάλληλος, είναι βάσει νόμου υποχρεωμένος να εκτελέσει την υπηρεσία που του ανατίθεται όπου και όποτε κληθεί. Μέχρι και την έλευση του «Καλλικράτη», υπήρχε η πρόβλεψη για αποζημίωση των οδοιπορικών εξόδων. Ακόμα και τότε όμως η καταβολή γινότανε μετά την εκτέλεση της υπηρεσίας και μετά από μεγάλο τις περισσότερες φορές χρονικό διάστημα. Εδώ λοιπόν υπήρχε ήδη μια παγιωμένη κατάσταση-λογική μη προστασίας του ιδιωτικού πλούτου που έλεγε εν ολίγοις «βάλε τα χρήματα από την τσέπη σου (έχεις-δεν έχεις) και ΘΑ τα πάρεις».
Ήρθε λοιπόν ο νέος νόμος που, εκτός από χωροταξικές αλλαγές, έφερε πάρα πολλές αλλαγές σε ζητήματα λειτουργίας και αρμοδιοτήτων όλων των υπηρεσιών. «Ακούμπησε» πάνω του και το πρώτο μνημόνιο και ακολούθως και τα υπόλοιπα νομοθετήματα.
Μία από αυτές τις αλλαγές αφορούσε το δικαίωμα καταβολής των οδοιπορικών εξόδων εντός της ίδιας πόλης (κατάργηση δηλαδή) στα πλαίσια του «εξορθολογισμού των δαπανών»… Ο υπάλληλος δηλαδή που πρέπει να μετακινηθεί για εκτέλεση υπηρεσίας για παράδειγμα σε ένα χωριό η δημοτικό διαμέρισμα 30 χιλιόμετρα μακριά από την έδρα του ΕΝΤΟΣ του Δήμου, από τη μία υποχρεούται να εκτελέσει την υπηρεσία του και από την άλλη καλείται να καταβάλει τα εισιτήρια ή τα καύσιμα των διαδρομών από ΤΗ ΔΙΚΙΑ ΤΟΥ ΤΣΕΠΗ! Για το σημείο αυτό αλλαγής του νόμου έχει ήδη κάνει παρέμβαση η ΔΟΕ. Παρόλα ταύτα, οι μετακινούμενοι συνάδελφοι (Σκόπελος-Γλώσσα = 35 χιλιόμετρα) αντιμετωπίζουν σημαντικό πρόβλημα.
Ακόμα και να καταφέρει κάποιος να με πείσει να δεχθώ τη φράση «άδικος νόμος αλλά νόμος» για τη συγκεκριμένη περίπτωση, δε μπορώ σε καμιά περίπτωση να δεχθώ αυτό που ακολούθησε.
Πέρυσι υπήρξε συνάδελφος που μετακινούταν για συμπλήρωση ωραρίου μεταξύ Σκιάθου-Σκοπέλου κάθε εβδομάδα (πήγαινε-έλα) και ως όφειλε κατέθεσε τα απαιτούμενα δικαιολογητικά μαζί με τα πρωτότυπα εισιτήρια των διαδρομών στην αρμόδια υπηρεσία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας. Μιλάμε για σημαντικότατο ποσό που είχε δώσει από την τσέπη της και που φυσικά υπολόγιζε να πάρει πίσω. Πριν λίγες ημέρες η ΥΔΕ επέστρεψε πίσω τα δικαιολογητικά (χωρίς τα εισιτήρια που κάπου χαθήκαν στην πορεία …) και απέρριψε τη δαπάνη βασιζόμενη σε μια απόφαση της Περιφερειάρχη Εκπαίδευσης Θεσσαλίας (!) κας Πράντζου-Κάνιουρα η οποία ερμηνεύοντας προσωπικά (!!!) μια γνωμάτευση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους αποφάνθηκε ότι «οδοιπορικά έξοδα δεν καταβάλλονται σε περίπτωση εκτέλεσης υπηρεσίας από πόλη σε πόλη όταν η μετακίνηση αφορά ολόκληρη ημέρα» (!!!!!!!!!!!!).
Φυσικά και μείναμε με το στόμα ανοικτό όσοι το διαβάσαμε (όλα τα έγγραφα υπάρχουν). Κάποιοι από εμάς κινητοποιηθήκαμε και βρήκαμε -εκτός από την απόφαση της ΥΔΕ που την είχαμε στα χέρια μας- και την περιβόητη απόφαση της κας Περιφερειάρχη αλλά και τη γνωμάτευση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Ανακαλύψαμε ότι στη γνωμάτευση δεν αναφέρεται πουθενά η περίπτωση μετακίνησης από πόλη (Σκόπελος) σε πόλη (Σκιάθος)! Η αυθαιρεσία σε όλο της το μεγαλείο …
Ερωτώ λοιπόν :
1. Υπό ποία αρμοδιότητα/ιδιότητα η κα Περιφερειάρχης δύναται να ερμηνεύει και να γνωμοδοτεί επί του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους;;;
2. Ποια νομική διαδρομή δίνει τη δυνατότητα στην ΥΔΕ να τοποθετεί νομικά πάνω από τη γνωμάτευση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους μια απόφαση κάποιοι –έστω υψηλόβαθμου- στελέχους κάποιου Υπουργείου;;;
Κάποιοι συνάδελφοί μου -όπως και εγώ- λατρεύουν αυτό που κάνουν και θα συνεχίσουν να προσπαθούν για τη Μόρφωση και την Παιδεία των Μαθητών σε όποια κατάσταση και αν βρεθούμε. Υπάρχουν όμως και πολλοί που, όσο και να προσπαθούν, μοιραία επηρεάζονται από τα πολλά χρόνια που υπηρετούν σε Σχολεία μακριά από τις οικογένειές τους, από τα 850 (από 1/1) ευρώ που δεν ξέρουν που να τα βάλουν γιατί ο κουμπαράς τους γέμισε, από την έλλειψη διδακτικών μέσων, από την τραγική κατάσταση των σχολικών υποδομών, από την απαξίωση της κοινωνίας στο πρόσωπο του Εκπαιδευτικού ακόμα και στο Σχολείο το ίδιο. Μην τους κακίζετε.
