Καπιταλιστικό σύστημα. Σήμερα λέγεται και οικονομία της αγοράς.Είναι το σύστημα των πολυεθνικών εταιριών. Από το βιομηχανικό πέρασε στο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Του ήταν συμφερότερο. Αέρας κοπανιστός. Τοξικά χαρτιά, χωρίς αντίκρισμα για το λαό, με αμύθητα κέρδη για τη φάρα των εκμεταλλευτών, σε όλο τον πλανήτη.
Στην αρχή το σύστημα έδινε ένα κομμάτι ψωμί στο λαό προκείμενου να βγάζει τα υπερκέρδη του, οι εργαζόμενοι έφτιαχναν συνδικάτα και κατέβαιναν στους δρόμους για καλύτερες συνθήκες ζωής με αγώνες στους δρόμους που έμειναν στην ιστορία. Κατακτήσανε οκτάωρο, αποζημιώσεις, άδειες, επιδόματα, βαρέα και ανθυγιεινά, ασφάλιση, συλλογικές και κλαδικές συμβάσεις, το δικαίωμα στην απεργία. Πολλές φορές προσφέρανε στο βωμό των διεκδικήσεων τους και την ίδια τους τη ζωή.
Με τον καιρό η απληστία του κέρδους των εχόντων και των κατεχόντων όλου του πλούτου άρχισε να περνά στην άγρια αντεπίθεση. Ο θάνατος σου η ζωή μου, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, ζεις για να δουλεύεις, η δύναμη του χρήματος, ο καταναλωτισμός, η ατομικότητα. Δηλητηριασμένες ιδέες που μπόλιασε το σύστημα στο λαό για να τον χειραγωγεί, να τον ξεμοναχιάζει και να προσπορίζεται τα άνομα κέρδη του. Σε όλο αυτό μεγάλη συμβολή των Μέσων Μαζικής Αποβλάκωσης των διαπλεκόμενων. Το σύστημα έφτιαχνε κανόνες και νόμους, για να τους καταστρατηγεί αμέσως μετά, κατά το συμφέρον του. Συσσώρευε κεφάλαια χωρίς να αντιστοιχούν σε υπαρκτές αξίες. Άνοιγε το λάκκο του και ήρθαν οι οικονομικές κρίσεις. Πολλές αριθμητικά στην ιστορία του. Και πάντα επιστράτευε τους οικονομολόγους του και τα «αριστερά» του δεκανίκια για να το ξελασπώνουν.
Βρίσκανε νέα κόλπα να ξεγλιστράνε και να την βγάζουν πάλι καθαρή οι λίγοι, το 1% σε βάρος του 99% του πλανήτη που παράγει όλο το πλούτο. Πολλές φορές έφταναν στο αμήν και για να ισορροπήσουν την χασούρα τους ξεκινάγανε πολέμους δήθεν για την γλυκιά μας την πατρίδα. Φλόμωναν τον λαό με πατριωτικές κορώνες και τον έστελναν στα χαρακώματα. Ήταν αναλώσιμος γι’αυτούς. Έπρεπε να κινηθούν οι βιομηχανίες όπλων, να λεηλατηθούν οι ηττημένοι από τους νικητές, να αρπάξουν τον πλούτο των χαμένων. Συχνά με το πρόσχημα του εκδημοκρατισμού της χώρας που κατακτούσαν. Ο λαός να πολεμάει για την «πατρίδα» και οι κεφαλαιοκράτες να καταστρώνουν κερδοφόρα πλάνα, καθισμένοι στις αναπαυτικές τους πολυθρόνες. Και φτάσαμε αισίως στην τελευταία κρίση του 2007-2008 μια κρίση δομική, σύμφυτη με την οικονομία της αγοράς, αδυσώπητη. Άρχισε από την καρδιά του καπιταλισμού την Αμερική, με τα στεγαστικά δάνεια και επεκτάθηκε αμέσως στη Γηραιά Ήπειρο.
Και σιγά σιγά σε όλη την υφήλιο. Ξαφνικά στο μάτι του κυκλώνα βρέθηκε η Ελλαδίτσα, το μόλις 2% ποσοστό της οικονομίας της Ευρωζώνης, να κρατά στα χέρια της τις τύχες όλης της ανθρωπότητας. Φταίει ο τεμπέλης δημόσιος υπάλληλος, το διεφθαρμένο δημόσιο, τα φακελάκια των γιατρών, τα ιδιαίτερα της δασκάλας, τα μπάνια του λαού, τα γλέντια και τα ξενύχτια μας. Άρχισαν να μας ζώνουν οι τύψεις γιατί « μαζί τα φάγαμε». Συνένοχοι στο μεγάλο φαγοπότι τους. Μας το είπανε πολλές φορές, μέχρι που πολλοί το χωνέψανε. Οι εξεταστικές επιτροπές πήρανε φωτιά. Όλοι βγήκανε λάδι. Κανείς δεν έφταιξε , κανείς δεν τιμωρήθηκε εκτός από το λαό. Και άρχισαν να πέφτουν βροχή τα μνημόνια και τα βάρβαρα μέτρα λιτότητας και «συμμόρφωσης προς τας υποδείξεις». Απειλές για τις δόσεις και πάλι νέα μέτρα. Εξαθλίωση του εργαζόμενου και του συνταξιούχου. Εργασιακή εφεδρεία-απόλυση, ενιαίο μισθολόγιο-μείωση μισθών, λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων, ελαστικές συνθήκες εργασίας, κατάργηση κλαδικών και συλλογικών συμβάσεων. Μας κήρυξαν ένα βρώμικο πόλεμο χωρίς τελειωμό. Μας εκβιάζουν με χαράτσια πρωτόγνωρα. Τριπλό χαράτσι αλληλεγγύης «προς τις τράπεζες», τέλος επιτηδεύματος για να δουλέψουμε, τέλος αυτοκινήτου. Και το αποκορύφωμα όλων; Θα μας κόψουν το ρεύμα και θα μας ρίχνουν στο απόλυτο σκοτάδι αν τολμήσουμε να μη πληρώσουμε χαράτσι για το σπίτι μας. Ρίχνουν έναν περήφανο λαό στη φτώχια, του κάνουν αφαίμαξη μόνο και μόνο για να πληρώνει τους δανειστές του. Και το κερασάκι στη τούρτα: τους τέλειωσαν οι ξεπεσμένες μαριονέτες της πολιτικής και δίνουν τον βούρδουλα κατευθείαν στις τράπεζες. Η πολιτική εξουσία αδύναμη υποκύπτει στη "θεϊκή δύναμη" των αγορών. Παπαδήμος στην Ελλάδα, Μόντι στην Ιταλία, Ντράγκι στην ΕΚΤ(Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα). Θέλουν να χρεοκοπήσουν τον λαό για να γλιτώσουν το σύστημα των αγορών, τον καπιταλισμό που βρίσκεται σε θανάσιμη αγωνία, σε επιθανάτιο ρόγχο. Πράγμα παντελώς ανέφικτο. Είναι άραγε δυνατή η ανατροπή του ζοφυρού αυτού κλίματος; Απαντάμε δυνατά ότι είναι η μόνη λύση. Ήρθε η ώρα, ο λαός να πάρει ο ίδιος τις τύχες στα χέρια του. Να μην περιμένει κανέναν ειδικό διαμεσολαβητή να του βγάλει τα κάστανα από την φωτιά. Είναι ιστορικό του καθήκον. Έχει μπροστά του «πεδίον δόξης λαμπρόν». Για να δώσει στη ζωή του το νόημα που της αξίζει. Για την αξιοπρέπεια του.Για το μέλλον το δικό του και των παιδιών του.
Μ.Π.- κινημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ (www.oxidiodia.gr)
