Του Χάρη Φλουδόπουλου
Η απάντηση του Γκίντερ Έτινγκερ, του Γερμανού επιτρόπου ενέργειας στον ευρωβουλευτή του Συνασπισμού Νίκο Χουντή, έγινε την περασμένη εβδομάδα πρωτοσέλιδο καθώς ουσιαστικά «απαγορεύει» στη ΔΕΗ να διακόψει το ρεύμα σε περίπτωση που κάποιος πελάτης δεν πληρώσει το φόρο αλλά εξοφλήσει το ρεύμα που κατανάλωσε.
Ο κ. Έτινγκερ κατέστησε σαφές προς πάσα κατεύθυνση ότι η διακοπή της παροχής ηλεκτροδότησης, δεν μπορεί να συναρτάται με άλλες φορολογικές υποχρεώσεις. «Μπορείτε να βάζετε και άλλους φόρους στους λογαριασμούς ρεύματος, όμως εάν ο καταναλωτής πληρώνει το ρεύμα και όχι τους φόρους, δεν μπορείτε να διακόψετε την παροχή» είναι το μήνυμα που περνάει ο κ. Έτινγκερ, με βάση βεβαίως τα όσα προβλέπουν οι κοινοτικοί νόμοι.
Η απάντηση του Επιτρόπου, ωστόσο, και κυρίως η επιχειρηματολογία που χρησιμοποιεί ανάβει στην κυριολεξία «φωτιά» στους λογαριασμούς της ΔΕΗ, που ως γνωστόν περιλαμβάνουν εκτός από το έκτακτο χαράτσι, τα δημοτικά τέλη και το τέλος ΕΡΤ.
Είναι γνωστό άλλωστε ότι στο παρελθόν, είχαν καταβληθεί αρκετές προσπάθειες που ναυάγησαν στην πορεία, για τη μη πληρωμή των δημοτικών τελών ή του τέλους ΕΡΤ στους λογαριασμούς ρεύματος. Έτσι ενώ σήμερα κατά μέσο όρο στους λογαριασμούς της ΔΕΗ το 60% είναι ρεύμα και το 40% δημοτικά τέλη και τέλη ΕΡΤ, ο πελάτης της ΔΕΗ είναι υποχρεωμένος να πληρώνει τη δημόσια τηλεόραση και τους δήμους για να συνεχίσει να έχει ρεύμα.
Αυτό όμως, με βάση την ξεκάθαρη τοποθέτηση του κ. Έττινγκερ δεν είναι σύμφωνο με την κοινοτική νομοθεσία: ό,τι ισχύει για το έκτακτο τέλος στα ακίνητα που είναι μια φορολογική υποχρέωση, ισχύει και για τα δημοτικά τέλη, ή το τέλος ΕΡΤ, που αποτελούν υποχρεώσεις άσχετες με την παροχή του ηλεκτρικού ρεύματος και άρα δεν μπορούν να αποτελέσουν λόγο για τη διακοπή της παροχής της υπηρεσίας.
ΕΡΤ
Ειδικά μάλιστα για το τέλος της ΕΡΤ, τα επιχειρήματα είναι ακόμη πιο ισχυρά με δεδομένο ότι το τέλος αυτό το πληρώνει όποιος έχει ρεύμα και όχι όποιος βλέπει τηλεόραση (πχ στη Μ. Βρετανία το αντίστοιχο τέλος για το BBC πληρώνεται μόνο από τους κατόχους τηλεοράσεων). Επίσης ένα ακόμη επιχείρημα εναντίον του τέλους ΕΡΤ είναι ότι οι δημόσιες τηλεοράσεις ανά τον κόσμο καλύπτουν τα έξοδά τους είτε μέσω τελών (BBC) ή μέσω διαφημίσεων και μόνο η ελληνική ΕΡΤ έχει την πρωτοτυπία να έχει και διαφημίσεις και τέλος που επιβάλλεται σε όλα τα ηλεκτροδοτούμενα νοικοκυριά ανεξάρτητα από το εάν βλέπουν τηλεόραση ή όχι.
Η νομική άποψη
Με την άποψη ότι ανοίγει μείζον θέμα, ευρύτερα σε σχέση με το ζήτημα της προβληματικής συμβατότητας με το ενωσιακό δίκαιο της διακοπής παροχής μιας κοινωφελούς, ζωτικής σημασίας για τον πολίτη, υπηρεσίας, όπως αυτής της παροχής ηλεκτροδότησης, σε περιπτώσεις μη συμμόρφωσης με ετερογενούς προέλευσης οικονομικές υποχρεώσεις, συντάσσονται έγκριτοι νομικοί. Ο δικηγόρος Δρ. Αντώνης Μεταξάς, λέκτορας ευρωπαϊκού δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τονίζει στο Capital.gr ότι το βασικό σημείο της απάντησης που διετύπωσε ο επίτροπος Oettinger συνδέεται με την αναφορά του ότι "οι διατάξεις της οδηγίας 2009/72/ΕΚ σχετικά με την καθολική υπηρεσία γεννούν σαφή υποχρέωση των κρατών-μελών και παρέχουν στους οικιακούς καταναλωτές το δικαίωμα να προμηθεύονται ηλεκτρική ενέργεια. Η οδηγία δεν περιέχει διατάξεις που να εξαρτούν το δικαίωμα αυτό από την κατάσταση του νοικοκυριού ή των μεμονωμένων μελών του όσον αφορά τις φορολογικές του υποχρεώσεις». «Η διακοπή της παροχής ενός τέτοιου βασικού αγαθού ζωτικής σημασίας για κάθε πολίτη, όπως η ηλεκτρική ενέργεια, παρουσιάζεται από νομική άποψη εξόχως προβληματική όσον αφορά τη συμβατότητά της με βασικές παραδοχές του ευρωπαϊκού δικαίου. Η εξάρτηση της συνέχισης της παροχής μιας κοινωφελούς υπηρεσίας με τη δυνατότητα του πολίτη να ανταποκριθεί σε απολύτως ετερογενείς προς την εν λόγω υπηρεσία οικονομικές υποχρεώσεις (φορολογικές υποχρεώσεις, δημοτικά τέλη, τέλη υπέρ τρίτων κλπ.) είναι εξόχως προβληματική”, προσθέτει ο κ. Μεταξάς, σημειώνοντας επίσης ότι η έννοια της κοινωφελούς καθολικής υπηρεσίας, η οποία έχει ευρύτερη αντανάκλαση και κατοχύρωση και στο ευρωπαϊκό δίκαιο, θίγεται καταφανώς μέσα από τη συγκεκριμένη προσέγγιση. "Σαφώς πλήττεται ο εννοιολογικός πυρήνας της κοινωφελούς καθολικής υπηρεσίας, αλλά και οι θεσμικές και νομικές του κατοχυρώσεις", καταλήγει ο κ. Μεταξάς, ο οποίος προσθέτει ότι το ενωσιακό δίκαιο παρέχει και συγκεκριμένες νομικές βάσεις για τη στοιχειοθέτησης και σχετικής ευθύνης του Δημοσίου σε περίπτωση υιοθέτησης μιας τέτοιας αντιβαίνουσας στο ενωσιακό δίκαιο ρύθμισης. Με απλά λόγια εάν κάποιος προσβάλει τη συγκεκριμένη υποχρέωση μπορεί να ζητήσει από το Δημόσιο αποζημίωση.
Ακολουθεί το αγγλικό κείμενο της απάντησης του Γκ. Έττινγκερ
Answer given by Mr Oettinger
on behalf of the Commission
(24.11.2011)
1. The designation of tax collection authorities is a matter for Member States and is not covered in EU legislation. In principle, Member States may elect to use for tax collection also the entities involved in energy supplies. Indeed, this practice appears to be used to some extent in some European countries.
2. The Honourable Member is also asking whether the Greek measure at issue is in compliance with EU law and what would be the application of specific EU Directives in this case. The information contained in the written question does not provide sufficient details to assess the compatibility of the national measure with concrete provisions of Directive 2009/72/EC[1] (the Directive) or to judge on the application of Directive 93/13/EC[2]. In principle, contractual terms which reflect mandatory statutory or regulatory provisions are not subject to the provisions of Directive 93/13/EC (Article 1(2) therein). However, Member States may impose specific conditions for energy supplies in their jurisdictions as long as they ensure compliance with all relevant EU legislation, including Directive 2009/72/EC and its provisions on customer protection (Article 3 and Annex I therein), rights of vulnerable customers (Article 3(7) and (8)) and universal service (Article 3(3)). The provisions on universal service create a clear obligation on Member States and give household consumers the right to be supplied with electricity. The Directive does not contain provisions qualifying this right by the situation of the household or its individual members with regard to their fiscal obligations. As regards the protection of vulnerable customers, the Directive creates the obligation for Member States to ensure that rights and obligations linked to vulnerable consumers are respected. However, the Directive leaves it to Member States (while obliging them to do so) to define the concept of vulnerable customers.
________________________________________
[1] Directive 2009/72/EC of the European Parliament and of the Council of 13 July 2009 concerning common rules for the internal market in electricity and repealing Directive 2003/54/EC; OJ L211, 14.8.2009
[2] Council Directive 93/13/EEC of 5 April 1993 on unfair terms in consumer contracts , OJ L095, 21.04.1993
Capital.gr
