Η πόρνη βγήκε από το μικρό της δωμάτιο και πήγε στο χλιδάτο σαλόνι. Πλησίασε το νταβατζή της, σέρνοντας τα πόδια της.
-«Γιατί με πουλάς σ’ αυτούς;» τον ρώτησε κι έδειξε τρεις άντρες που καθόταν στον καναπέ. Έμοιαζαν σαν πλασιέ, αλλά με πιο κακόγουστα κοστούμια.
-«Επειδή χρωστάω», της απάντησε ο νταβατζής και την κοίταξε άγρια επειδή είχε τολμήσει να βγει από το δωμάτιό της και να μιλήσει.
- «Εσύ χρωστάς, εμένα πουλάς;» του είπε η πόρνη.
- «Θυμάσαι που χτυπούσες τις δόσεις της ηρωίνης κι έφευγες στην παραμύθα σου; Καλά ήταν τότε; Ε, με δανεικά από αυτούς την αγόραζα» ύψωσε τη φωνή του ο νταβατζής.
- «Θυμάμαι, αλλά εσύ μου έμαθες την πρέζα. Εσύ μου έριξες τις πρώτες ενέσεις»...
- «Ε, και;» έκανε ο νταβατζής κι έπιασε επιδεικτικά τα αχαμνά του, όπως έκανε όποτε ήθελε να της δείξει πού την είχε γραμμένη.
- «Μα εγώ έπαιρνα μόνο τη δόση μου. Να βρω λεφτά να ξεχρεώσω γι’ αυτήν. Εσύ έπαιρνες περισσότερη ηρωίνη από μένα. Και κάθε βράδυ φώναζες τους κολλητούς σου, τους κερνούσες και φτιαχνόσασταν. Γιατί να την πληρώσω όλη εγώ;» ρώτησε η πόρνη.
- «Επειδή έτσι γουστάρω» ήταν η απάντηση.
Οι τρεις πλασιέ που πήγαν να αγοράσουν την πόρνη, κοιτάχτηκαν και σηκώθηκαν ταυτόχρονα. Ο πιο στραβοχυμένος είπε στο νταβατζή «Βρείτε τα μεταξύ σας κι αύριο μας την παραδίνεις έτοιμη και ήρεμη. Δεν είμαστε για να χάνουμε χρόνο». Πήγαν προς την πόρτα, την άνοιξαν και βγήκαν.
Ο νταβατζής, ένας χοντρός με κρεατοελιές που βρωμούσε πάντα ιδρωτίλα γύρισε ξαφνικά κι έδωσε ένα χαστούκι στην πόρνη του. Άρχισε να τη βρίζει, να την ταπεινώνει. Του άρεσε να την ξεφτιλίζει κι αυτή να μη φεύγει ποτέ.
Την επόμενη ημέρα, μία εφημερίδα έγραφε μεταξύ άλλων στην τρίτη σελίδα: «Η 20χρονη πήδηξε από το μπαλκόνι του διαμερίσματος που διέμενε μαζί με τον φίλο της, ο οποίος την εξέδιδε συστηματικά και την υποχρέωνε σε ομαδικούς βιασμούς, έναντι αμοιβής. Ο θάνατός της ήταν ακαριαίος».
Μία άλλη εφημερίδα, έγραφε μεταξύ άλλων στην τρίτη σελίδα: «Η 20χρονη δολοφόνησε τον άντρα με τον οποίο συζούσε, επειδή δεν άντεχε άλλο τον εξευτελισμό. Να σημειωθεί ότι το θύμα, που ήταν γνωστό και ως «Κοιλαράς», δεν εργαζόταν πουθενά και βιοποριζόταν αναγκάζοντας την 20χρονη να εκδίδεται».
Όλοι καταλάβαμε ποια είναι η πόρνη της μικρής ιστορίας, ποιος ο «Κοιλαράς» και ποιοι οι πλασιέ. Ας καταλάβουμε τώρα και ότι οι Ουκρανέζες δε γεννιόντουσαν πουτάνες, ούτε μεγάλωναν με το όνειρο να δουλέψουν σ’ ένα κωλόμπαρο μέσα στα χωράφια. Δεν ήταν επιθυμία τους να τις αγγίζουν και να τις σαλιώνουν τριχωτοί επιδοτούμενοι.
Οι Ουκρανέζες υποχρεώθηκαν από την ανάγκη επιβίωσης να φτάσουν στα κωλόμπαρα και στην αγκαλιά του κάθε γεροπαραλή. Ας καταλάβουμε ότι το «Ουκρανέζες» έγινε «προσεχώς Ελληνίδες». Δεκάδες είναι τα κρούσματα πορνείας από φοιτήτριες στις επαρχιακές πόλεις. Κι αν το φοιτήτριες κάνει πολύ… kinky και φαντασιακό, μπορούμε να αναφερθούμε σε νοικοκυρές, σε άνεργες, σε απεγνωσμένες.
Εκπορνευόμαστε. Κάποιοι πραγματικά δεν το έχουν αντιληφθεί, κάποιοι υποκρίνονται ότι δεν το ξέρουν και… διακρίνουν «σημάδια ανάκαμψης στην ελληνική οικονομία».
Δε μιλάω για τα «μεγάλα» και τα «σπουδαία». Δε μιλάω για τα PSI, τα ομόλογα, τις μετοχές. Μιλάω για τη μάνα που πριν λίγες μέρες, μου είπε ότι θέλει να τη βοηθήσω σε κάτι. Κι αυτό το «κάτι» ήταν αν ξέρω κάποιο ίδρυμα που να μπορεί να φροντίσει το παιδί της για ένα χρόνο. Όχι να το δώσει για υιοθεσία, όχι να φανεί σαν εγκατάλειψη, αλλά να το φροντίσουν γιατί η ίδια δεν είχε πλέον χρήματα να το κάνει.
Λαϊκίστικο; Ναι, για τους αμπελοφιλόσοφους των οραμάτων μπορεί. Βαθιά στοχαζόμενοι, αγνοούν την πραγματικότητα. Αυτή τη μάνα όμως, εγώ τη γνωρίζω χρόνια ολόκληρα. Μια αξιοπρεπέστατη γυναίκα. Από αυτές που δίνουν αληθινές μάχες κι όχι μπρούτζινες υπό το φοβό να μη σκιστεί το καλτσόν γιατί «μετά πρέπει να πάω σ’ ένα πάρτυ». Καθημερινές μάχες επιβίωσης δίνει. Και τώρα τη βλέπω να χάνει τον πόλεμο. Γι’ αυτή τη μάνα μιλάω.
Κι ύστερα μου λένε ότι φοβούνται μη τυχόν διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός. Διερράγη! Κι ο κοινωνικός ιστός δεν είναι παρθενιά να τη ράψουμε για να το παίξουμε ανέγγιχτες.
Μας διαπραγματεύονται σα να είμαστε πόρνες. Το Μνημόνιο και η νέα δανειακή σύμβαση είναι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει το υπάρχον πολιτικό σύστημα και οι φορείς του, όχι εμείς. Εμείς είμαστε το εμπόρευμα. Το αντάλλαγμα της επιβίωσης των κομμάτων. Ας διαλέξουμε ποια πόρνη, ποιας είδησης θα γίνουμε.
(Αναδημοσιευση απο ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ 08/02/2012)
