Το «Κίνημα Δεν Πληρώνω», συμπληρώνει σε λίγο καιρό τρία χρόνια σκληρών και αντίξοων αγώνων, κατά της ληστείας που συμβαίνει στους πρώην εθνικούς μας δρόμους. Ο κύριος Σουφλιάς χάρισε ανερυθρίαστα το εθνικό οδικό μας δίκτυο μέσα σε μια νύχτα, στους μεγαλοεργολάβους, με την υπογραφή του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑ.ΟΣ.
Από τότε πάνω στους δρόμους των παππούδων και των πατεράδων μας, συμβαίνει ένα παράνομο και πλούσιο φαγοπότι των ιδιωτικών εταιρειών, ντόπιων και ξένων, με τις ευλογίες του πολιτικού υπηρετικού προσωπικού τους.
Καταπάτησαν με θράσος το Σύνταγμα, που το ίδιο το σύστημα είχε εκπονήσει, για να δείχνει δημοκρατικό στα μάτια του κόσμου. Περιφρόνησαν το άρθρο 5 του Συντάγματος που υποστηρίζει το δικαίωμα του πολίτη να μετακινείται ελεύθερα στη χώρα του, χωρίς Προκρούστηδες και μπάρες – λαιμητόμους.
Μας θέλουνε να ζούμε σε μια τεράστια φυλακή, υλική και πνευματική, ανθρωπάκια σκυφτά χωρίς βούληση, πειθήνια όργανα στις άνομες βουλές τους.
Να ζούμε και να αναπνέουμε υπηρετώντας τα κέρδη των πολυεθνικών, των τραπεζών, της παγκόσμιας δικτατορίας των αγορών.
Πανικοβλήθηκε το σύστημα της εκμετάλλευσης από τον αγώνα που κάνει το «Κίνημα Δεν Πληρώνω» για ελεύθερα κοινωνικά αγαθά (υγεία, παιδεία, ρεύμα, νερό, ΜΜΜ, παραλίες, δρόμους κλπ).
Στην αρχή μας έφεραν στα διόδια των Αφιδνών τα ΜΑΤ με τις ασπίδες, τα γκλόμπ και τις φυσούνες τους. Στέκονταν παρατεταγμένα με πλήρη εξάρτηση, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τους πολίτες που διαμαρτύρονταν επειδή τους έβαλαν ληστές μπροστά στη πόρτα του σπιτιού τους. Μας έφεραν και εισαγγελείς δύο φορές για να μας φοβίσουν και να κλειστούμε πάλι στο καβούκι της υποταγής μας. Πίστευαν ότι θα μας κάμψουν το φρόνημα ώστε οι επίσημοι ληστές των δρόμων να συνεχίζουν χωρίς αντιρρήσεις την αφαίμαξη των οδηγών. Δεν το κατόρθωσαν, παρότι χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα. Απειλές από τα καλοπληρωμένα τσιράκια τους, τροχονόμους ακόμα και πριν το νόμο της ντροπής του Ρέππα και αόρατους τροχονόμους μετά τον νόμο του Ρέππα να στέλνουν κλήσεις στα σπίτια μας. Δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν και συμβατικά αυτοκίνητα, χάρισμα των μεγαλοεργολάβων στη τροχαία, που καραδοκούσαν ύπουλα τα θηράματά τους- οδηγούς για να τους ξηλώσουν τις πινακίδες. Έκαναν αληθινό πογκρόμ κατά των φορτηγατζήδων αφαιρώντας τους με αναλγησία το δικαίωμα τους στη δουλειά. Και το γαϊτανάκι της ανομίας τους δεν έχει τελειωμό. Ιδιωτικές εταιρείες, τράπεζες και κράτος, σε αγαστή συνεργασία. Πίστευαν ότι το κίνημα μας θα σιωπούσε μια για πάντα, όταν με το «περίφημο» νόμο Ρέππα, έκαναν την ‘άρνηση πληρωμής των διοδίων παράβαση του ΚΟΚ. Δεν το κατάφεραν, παρά τις μηνύσεις, τις διώξεις, και τις δίκες των συναγωνιστών μας. Έπρεπε να επινοήσουν κάτι πιο δραστικό, ώστε να μας βγάλουν από την μέση.
Και επιτέλους ήρθε η κατάλληλη στιγμή.
Μια δοτή κυβέρνηση, χαμηλού ηθικού αναστήματος, ταγμένη στα συμφέροντα των πολυεθνικών, με πρωθυπουργό τραπεζίτη μέλους της Τρομερούς Επιτροπής, θυγατέρας της λέσχης Μπίλντερμπεργκ.
Και μάλιστα μιας κυβέρνησης, που έβαλε τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση. Τον κύριο Μάκη Βορίδη- Επενίτη , με πλούσιο παρελθόν στη χρήση τσεκουριών , κατά των αντιφρονούντων αντιφασιστών αγωνιστών .
Τον έβαλαν υπουργό μεταφορών και υποδομών, γιατί έτσι πίστευαν ότι θα υπηρετούσε στο ακέραιο τα συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων. Είναι πολλά τα λεφτά που διακινούνται στα δημόσια έργα (πάνω και κάτω από το τραπέζι) και έπρεπε να είναι σίγουροι.
Το «Κίνημα Δεν Πληρώνω» δεν αιφνιδιάστηκε από αυτή τη κίνηση της δοτής κυβέρνησης της νέας χούντας. Το περιμέναμε άλλωστε. Ο κύριος Μάκης, λοιπόν, με το που ανέλαβε το υπουργείο αυτό, δεν έχασε λεπτό και άρχισε τη δουλειά. Ανασκουμπώθηκε και χάλκευσε ειδικό νόμο, που προβλέπει ακόμη και φυλάκιση των αγωνιστών που θα ελευθερώνουν τα διόδια και θα επιτρέπουν την ελεύθερη μετακίνηση των πολιτών μέσα στη χώρα τους, όπως άλλωστε το Σύνταγμα ορίζει. Σιγά μη μας φοβίσετε κύριε Βορίδη!
Δεν ξέρετε τόσα χρόνια που είστε στο κουρμπέτι, ότι η άρχουσα τάξη, που με ζήλο υπηρετείτε, δεν κέρδισε ποτέ το παραμικρό, ούτε με φυλακές, ούτε με κρεμάλες, ούτε με δίκες; Προς στιγμή ίσως ναι. Αλλά ο λαός ξέρει να ανασυντάσσεται και να αντεπιτίθεται ισχυρότερα όταν αυτός το κρίνει. Αυτό τουλάχιστον μας διδάσκει και η πρόσφατη αλλά και η απώτερη ιστορία.
Γελάει καλύτερα, όποιος γελάει τελευταίος.
Το μυαλό δεν φυλακίζεται.
Και βέβαια, δεν είμαστε αφελείς, ώστε να πιστέψουμε ότι το χτύπημα θα ερχόταν μόνο από το πεδίο των διοδίων.
Συγχρόνως, σηκώνει το κεφάλι της αντίδρασης και ο «σοσιαλιστής» δήμαρχος Καμίνης και απειλεί, ότι θα θέσει σε λειτουργία προϋπάρχον σχέδιο, για τις διαδηλώσεις αυτή τη φορά. Θα διαδηλώνουμε, λέει και στα πεζοδρόμια, αν είμαστε λίγοι, θα ζητάμε άδεια από την αστυνομία 24 ώρες πριν από τη διαδήλωση και θα τιμωρείται ο «διοργανωτής» αν προκληθούν ζημιές από τις κινητοποιήσεις του λαού. Θέλουν να φιμώσουν το λαό, να τον βάλουν σε οριστικό γύψο, γιατί ξέρουν πολύ καλά τι τους περιμένει αν η οργή του ξεχυθεί στους δρόμους.
Τον Ιούνιο ετοιμάζουν «ολοκαίνουρια» νέα μέτρα κατά των συνταξιούχων, κατά των ερειπίων των κουρεμένων ασφαλιστικών ταμείων τους, κατά των μισθών και των δώρων των εργαζομένων, καθώς επίσης και δυσβάστακτους φόρους για τη φτωχολογιά.
Εξομοιώνουν το πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης ώστε να χάνονται τρεις μισθοί στο βωμό του κέρδους, μόνο και μόνο για να μην πεθαίνουμε από το κρύο.
Και η ανηθικότητα του συμπλέγματος ιδιωτικών εταιριών, τραπεζών και πολιτικών να μην έχει τέλος.
Αν αφανίσουν το λαό, υλικά και πνευματικά, από ποιους θα κερδίζουν; Η υπεραξία για το κεφάλαιο, βγαίνει από το μόχθο των εργαζόμενων και όχι από τα κομπιούτερ και τις μηχανές. Πρέπει να ζει ο εργαζόμενος για να του κάνει αφαίμαξη το αφεντικό του. Δεν θα το καταλάβουν ποτέ γιατί απλούστατα η απληστία για τα κέρδη τους παίρνει τα μυαλά.
«Αυτοί μιλάνε για κέρδη και ζημιές και εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές».
Σπρώχνουν καθημερινά απελπισμένους και οικονομικά εξαθλιωμένους ανθρώπους στην αυτοκτονία. Πρόσφατο παράδειγμα, ο συμπολίτης μας που έβαλε τέλος στη ζωή του στο κέντρο της πλατείας Συντάγματος, τη καρδιά της Αθήνας, μπροστά στη Βουλή, όπου μαγειρεύονται τα τελευταία χρόνια, αισχροί νόμοι, που μας γυρίζουν στο μεσαίωνα της απελπισίας. Το ίδιο συνέβη και στη γειτονική, «μεγάλη» Ιταλία, με την εβδομηντάχρονη , που κόπηκε το νήμα της ζωής της πέφτοντας στο κενό από την απόγνωση όταν το κράτος της καταλήστευσε την πενιχρή της σύνταξη.
Κάποτε ένας υπουργός εργασίας ονόματι Λάσκαρης ισχυρίστηκε ότι θα καταργούσε τη πάλη των τάξεων.
Δυστυχώς γι’αυτόν και τα αφεντικά του δεν το κατόρθωσε, τουλάχιστον όσο ζούσε.
Ας μην εφησυχάζουνε. Τους υποσχόμαστε ότι θα μας βλέπουμε συνεχώς απέναντι τους. Είτε έτσι είτε αλλιώς. Ζούμε πλέον σε μια χούντα νέου τύπου, πιο «εξελιγμένη, πιο ύπουλη, πιο σκληρή». Έτσι παίζουν το τελευταίο τους χαρτί. Ζούμε σε ένα σάπιο σύστημα.
Το ζώο είναι λαβωμένο, βρίσκεται στα τελευταία του και μας δείχνει τα χαλασμένα του δόντια.
Είμαστε το 99%. Αρκεί μόνο η σφικτή γροθιά του λαού για να τους ρίξει στο καιάδα της ιστορίας, μαζί με τα τοξικά τους προϊόντα. Δεν έχουν τη δύναμη να εμποδίσουν της εξέλιξη της ιστορίας του ανθρώπου.
«Μας φαίνονται μεγάλοι γιατί είμαστε γονατιστοί. Ας εγερθούμε!.»
Με αυτή τη φιλοσοφία το ΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ καλεί κάθε ένα που σηκώνει το κεφάλι ψηλά, αντιστέκεται και ανοίγει δρόμους ανατροπής να αγωνιστεί μαζί του.
ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΡΑ για να πάρουμε τις ζωές μας πίσω!
ΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ
Γραφεία: Καυτατζόγλου 35 – Πατήσια , Αθήνα
Τηλ.2110192839
