Οι εξαγγελίες-τρικ του Υπουργού Δημοσίας Τάξης για τη δημιουργία «κέντρων κράτησης» έγιναν πραγματικότητα, με το αίσχος της Αμυγδαλέζας να έχει ανοίξει τις πόρτες του. Η κυριαρχία απροκάλυπτα πια επιχειρεί να διευρύνει και να καθολικοποιήσει τον αποκλεισμό ολόκληρων κοινωνικών ομάδων. Τώρα είναι οι πρόσφυγες-μετανάστες που αντιμετωπίζονται ως μιάσματα κι ως φορείς του «κακού», αύριο μπορεί να είναι οι άνεργοι, οι απασχολήσιμοι, οι νεόπτωχοι της σύγχρονης βαρβαρότητας των μνημονίων.
Οι άνθρωποι φοβούνται, μα τι ακριβώς; Οι δείκτες της εγκληματικότητας πράγματι ανεβαίνουν δραματικά. Ποιος είναι όμως υπεύθυνος γι’ αυτό; Μήπως οι μετανάστες; Στο ερώτημα ρίχνει φως η εξής απλή παραδοχή: το κράτος σήμερα και πάντοτε αποτελούσε τη βασική πηγή ανασφάλειας, ώστε επεμβαίνοντας κατασταλτικά να ισχυροποιεί τον εαυτό του. Απ’ το θεσμοθετημένο κρατικό μηχανισμό έχουμε να περιμένουμε μόνο ενίσχυση του κλίματος ανασφάλειας και φόβου με κάθε μέσο. Εκεί στηρίζεται άλλωστε η σύγχρονη διακυβέρνηση κι εκεί έγκειται το σημαντικότερο κίνητρο για τον εκάστοτε ψηφοφόρο.
Γιατί οι μετανάστες; Ο μετανάστης, θέσει ευάλωτος, υπήρξε διαχρονικά ο ξένος, ο «άλλος». Επομένως, είναι λογικό να οδηγείται στο θυσιαστήριο όποτε το έθνος-κράτος χρειάζεται να επαναφέρει στο προσκήνιο τους αμείλικτους όρους συγκρότησής του, όποτε αναζητείται ο εχθρός. Ωστόσο, είναι πιο φανερό από ποτέ ότι σε εχθρό, «άλλο» μπορεί να εξελιχθεί σήμερα για την κυριαρχία το οποιοδήποτε κομμάτι της κοινωνίας.
Δεν είναι τυχαίο πως οι αντιμεταναστευτικοί νόμοι των τελευταίων ετών συναντιούνται με τη ραγδαία στρατικοποίηση των δυτικών κοινωνιών, την αναβάθμιση του ρόλου των καμερών παρακολούθησης και το νέου νομικού πλαισίου που εξυφαίνεται, μέρος του οποίου αποτελούν και οι διάφοροι τρομονόμοι, και που στοχοποιεί ό,τι ευάλωτο, ό,τι αντιστεκόμενο, ό,τι προσπαθεί να δημιουργήσει παρά και εκτός του κράτους.
Από την υγειονομική βόμβα της Υπατίας, στον ανώνυμο –σχεδόν μη ορατό- τεμαχισμένο Μπαγκλαντεσιανό και τα φασιστικά πογκρόμ κατά μεταναστών του περασμένου Μαΐου, ο δρόμος προς τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεθοδεύτηκε με πολυδάπανες εκστρατείες προπαγάνδισης και μιντιακά ξεσπάσματα μίσους. Η γενικευμένη άλλωστε στροφή των κοινοβουλευτικών ολιγαρχιών προς την έννοια του έθνους, η υιοθέτηση αντιμεταναστευτικού λόγου και οι φοβικές κορώνες περί ανακατάληψης των πόλεων ουσιαστικά αποδαιμονοποίησε και νομιμοποίησε την ακροδεξιά και έβαλε γερά στο παιχνίδι του νεοναζί συμμορίτες της Χρυσής Αυγής.
Δεν είναι μια αφηρημένη ταξική καταγωγή ή μια ανθρωπιστική αντίληψη που μας συνδέει με τους πρόσφυγες-μετανάστες. Είναι το κοινό νήμα της καταπίεσης απ’ το σύστημα εκμετάλλευσης, η αποστέρηση της ελευθερίας, η διαχωρισμένη εξουσία.
ΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΣΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΜΙΚΡΟΠΩΛΗΤΗ
ΚΑΝΕΝΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΕΙ
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ
ΟΚΤΑΝΑ (παρέμβαση στη Νομική) oktananope.wordpress.com
