2. Περισσότερη προκαταβολή φόρου. Στο δηλωθέν εισόδημα αντιστοιχεί προκαταβολή φόρου 330 ευρώ ενώ στο τεκμαρτό αντιστοιχεί προκαταβολή φόρου 484 ευρώ. Να σημειωθεί ότι στις περιπτώσεις μισθωτών και συνταξιούχων δεν βεβαιώνεται προκαταβολή φόρου (έχει γίνει παρακράτηση). Ωστόσο, αν πιαστούν στην τσιμπίδα των τεκμηρίων παύει αυτή η «ασυλία» και βεβαιώνεται προκαταβολή με βάση το τεκμαρτό εισόδημα. Αυτό είναι ιδιαίτερα επιβαρυντικό στις περιπτώσεις χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων. 3. Εισφορά αλληλεγγύης. Ενώ το δηλωθέν εισόδημα είναι κάτω των 12.000 ευρώ και απαλλάσσεται από την εισφορά 1-4% επί του συνόλου του εισοδήματος, το τεκμαρτό εισόδημα οδηγεί σε βεβαίωση εισφοράς. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα ο φορολογούμενος θα κληθεί να πληρώσει εισφορά 1% επί του συνόλου του εισοδήματος, δηλαδή 130 ευρώ. 4. Φόρος λόγω αποδείξεων που λείπουν στο φορολογούμενο. Ο φορολογούμενος δήλωσε αποδείξεις ύψους 2.750 ευρώ, δηλαδή την ελάχιστη αξία που απαιτεί η εφορία προκειμένου να μην επιβάλει πρόσθετο φόρο. Ωστόσο, με την τεκμαρτή φορολόγηση η αξία των ελάχιστων απαιτούμενων αποδείξεων υπολογίζεται με βάση το τεκμαρτό εισόδημα που είναι και υψηλότερο. Στο παραπάνω παράδειγμα απαιτούνται πρόσθετες αποδείξεις αξίας 500 ευρώ και εξαιτίας τους θα βεβαιωθεί πρόσθετος φόρος 50% (10% της αξίας των αποδείξεων που λείπουν). Με άλλα λόγια μόνο και μόνο επειδή τα τεκμήρια αύξησαν το φορολογούμενο εισόδημα του συγκεκριμένου φυσικού προσώπου κατά 2.000 ευρώ (κατά 18,2%), ο συνολικός φόρος που καλείται να πληρώσει αυξήθηκε κατά 614 ευρώ (κατά 102,3%). Στην περίπτωση ενός φορολογούμενου ο οποίος έχει πράγματι αποκρύψει εισοδήματος η παραπάνω αντιμετώπιση είναι δίκαιη. Στην περίπτωση όμως του φορολογούμενου που δηλώνει τα πάντα, τα τεκμήρια οδηγούν σε άδικη υπερφορολόγηση. spiros.dimitrelis@capital.gr
