Το μνημόνιο αποτελεί
μια συμφωνία σκληρών μέτρων, με καθαρά ταξικό περιεχόμενο, καθώς υποστηρίζει με
πάθος τα συμφέροντα τα τάξης των βιομηχάνων, των πολυεθνικών εταιριών και του
τραπεζικού κεφάλαιου, σε βάρος όλου του λαού.
ΣΥΜΠΤΩΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ Η
ΝΟΣΟΣ
Το μνημόνιο είναι ένα
σύμπτωμα και όχι η ίδια η νόσος.
Το σύστημα των αγορών «ώδινεν και έτεκεν» μνημόνιο.
Καταργεί με θράσος
τις καταχτήσεις και τα δικαιώματα που κέρδισαν οι εργαζόμενοι με αγώνες
αιματηρούς πάνω από ένα αιώνα.
Το μνημόνιο διαγράφει, με συνοπτικές διαδικασίες, τις
γενικές συλλογικές συμβάσεις, το ελάχιστο κοινωνικό δίχτυ προστασίας και
σπρώχνει το λαό σε μαύρο εργασιακό μεσαίωνα.
Ατομικές συμβάσεις, ελαστικές συνθήκες εργασίας, κατάργηση
επιδομάτων και απολύσεις, όλα σύμφωνα με τις ορέξεις του εργοδότη. Σκοπός του μνημονίου, η πλήρης εξαθλίωση των φτωχών
στρωμάτων και το ανελέητο χτύπημα μέχρι και εξαφάνιση της μικρομεσαίας τάξης.
Το κράτος μαριονέτα των τραπεζών μέσω του μνημονίου
συνθλίβει με το ίδιο μίσος δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους. Δεν κάνει
διακρίσεις. Ο ΣΕΒ με καταγγελία του ΠΑΣΟΚ «έκπληκτου» πλην όμως συνένοχου, ενώ
ισχυριζόταν ότι δεν θα έβαζε , επουδενί, χέρι στους μισθούς των εργαζόμενων
στον ιδιωτικό τομέα, από τη πίσω πόρτα πρότεινε στην Τρόϊκα, την αφαίμαξη των
ήδη υποσιτιζόμενων ιδιωτικών υπαλλήλων και εργατών.
Η Τρόϊκα βέβαια άλλο που δεν ήθελε και «παραδόθηκε» με
ικανοποίηση στις άνομες προτάσεις των εργοδοτών βιομηχάνων κατά δήλωση της
Φώφης Γεννηματά που, ενώ ήξερε, τηρούσε σιγήν ιχθύος και τώρα τα ξεφούρνισε
προκειμένου να σώσει το τομάρι του ΠΑΣΟΚ.
Η ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ ΤΟΥΣ ΤΥΦΛΩΝΕΙ
Και η στάση αυτή του ΣΕΒ είναι απόλυτα κατανοητή, γιατί
απλούστατα οι βιομήχανοι βρίσκονται στην απέναντι πλευρά των χαρακωμάτων και τα
συμφέροντα τους είναι εντελώς αντίθετα από τα συμφέροντα των εργαζόμενων.
Όσο αποδυναμώνονται οι εργαζόμενοι, τόσο ωφελούνται οι ίδιοι οι καπιταλιστές.
Το χούι του αδιάκοπου πλουτισμού των αφεντικών είναι τόσο
δυνατό ώστε ξεχνάνε τους βασικούς κανόνες του συστήματος τους: Ότι προκειμένου
να αυξάνει το ποσοστό του κέρδους τους
θα πρέπει να κρατάνε σε καλή κατάσταση τους εργαζόμενους. Γιατί η υπεραξία για
το κεφάλαιο στηρίζεται κυρίως στην αφαίμαξη της εργατικής δύναμης, δηλαδή στο
μεταβλητό κεφάλαιο.
Η ΥΓΕΙΑ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ
ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ ΧΟΛΕΡΑΣ
Το μνημόνιο επίσης τα έβαλε και με τα περήφανα γηρατειά,
γιατί πλέον δεν συνεισφέρουν στα κέρδη των εχόντων. Τους ενοχλούν οι παππούδες
και οι γιαγιάδες γι’ αυτό πρέπει να τους αδειάσουν τη γωνιά το συντομότερο. Επιβάλλεται
επίσης να μειωθούν στο ελάχιστο τα έξοδα για την υγειονομική περίθαλψη του
λαού, ιδίως των «άχρηστων» γερόντων, που το έχουν παρακάνει με την αύξηση του
προσδόκιμου επιβίωσης τους και δεν λένε να ξεκουβαλήσουν από το μάταιο αυτό
κόσμο.
Θέλουν άμεσα να συγχωνευτούν – καταργηθούν ολόκληρα
νοσοκομεία, να μειωθούν οι απαιτήσεις του λαού για ποιοτικά φαρμακα, να
συμμετέχουν οι ασφαλισμένοι σε όλα, βάζοντας βαθιά το χέρι στην τσέπη τους ενώ
τα έχουν ήδη χρυσοπληρώσει. Σκοπός τους η παράδοση της υγείας στο ιδιωτικό
κεφάλαιο εδώ και τώρα.
ΘΕΛΟΥΝ ΑΜΟΡΦΩΤΗ ΤΗ
ΝΕΟΛΑΙΑ
Για την παιδεία ούτε
συζήτηση. Και εδώ το ίδιο ακριβώς τροπάρι. Σπρώξιμο δια της βίας στα ιδιωτικά
συμφέροντα. Εξάλλου, ποσώς τους ενδιαφέρει η μόρφωση των παιδιών μας. Θέλουν να
διαχειρίζονται υποταγμένα και φοβισμένα ανθρωπάκια για να περνάνε αδιαμαρτύρητα
τα άνομα σχέδια τους και να θησαυρίζουν οι κατέχοντες.
ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΑ
ΤΑΞΙΚΑ ΓΥΑΛΙΑ ΜΑΣ
Εμείς το Κίνημα Δεν Πληρώνω, βροντοφωνάζουμε ότι αν ο λαός
χάσει τα ταξικά γυαλιά του αυτή την ιστορική στιγμή, θα χάσει την ευκαιρία που
του προσφέρεται να αλλάξει το σύστημα της ανομίας, μια για πάντα.
Ο εχθρός παρότι βρίσκεται στα τελευταία του δεν είναι διατεθειμένος
να εγκαταλείψει το παιχνίδι. Το σύστημα των πολυεθνικών, σαν γέρος ιδιοτελής
και δόλιος, τρέφεται από την ομάδα του λαού και ιδιαίτερα της νεολαίας. Φθονεί
τους νέους και μάλιστα, ενώ μείωσε τους μισθούς κατά 22% , για τους νέους κάτω
των 25ετών επιφύλαξε χειρότερη τύχη, ήτοι μείωση κατά 32%.
Γιατί το σύστημα
ξέρει πολύ καλά, ότι μόνο χτυπώντας τη νεολαία μπορεί να την ταπεινώσει, να την
στριμώξει στη γωνία του ρινγκ και να την εξουθενώσει.
ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ
ΞΕΝΟΔΟΧΟ
Η φτώχεια και ο εξευτελισμός
κάνει την νεολαία χειραγωγήσιμη όση μόρφωση, πτυχία και γλώσσες και αν κατέχει.
Όμως τα αφεντικά
ντόπια και ξένα υπολογίζουν χωρίς τον 2ο παίκτη. Η νεολαία είναι
παίκτης ρωμαλέος χωρίς βάρη από ήττες του παρελθόντος στις πλάτες της. Είναι το
μέλλον, πρέπει και μπορεί να πρωταγωνιστήσει και πάλι στην ιστορία φτάνει να
συνειδητοποιήσει τις αστείρευτες δυνάμεις της και να αποτελειώσει το σύστημα
της παρακμής.
Έτσι γινότανε πάντα στο διάβα των αιώνων.
Η νεολαία τραβούσε πάντα μπροστά, δεν κοιτούσε πίσω,
κουβαλούσε τα όνειρα ολόκληρης της ανθρωπότητας.
ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Η συγκυρία είναι κατάλληλη όσο ποτέ. Οι αντικειμενικές
συνθήκες υπερώριμες.
Περιμένουμε με ανυπομονησία τους νέους μας να πάρουν τη θέση
τους στην πρώτη γραμμή και να οδηγήσουν τον άνθρωπο στην απελευθέρωση από τα
δεσμά του υλικά και πνευματικά. Έχουμε το δίκιο με το μέρος μας. Η καμπάνα έχει
σημάνει και ο άνεμος είναι ούριος.
«Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία»
Μαρία Παπαδοπούλου, Γιατρός Βιοπαθολόγος, μέλος του Κινήματος Δεν Πληρώνω, υποψήφια Μαγνησίας
