Las flores del parque Navarino - Τα άνθη του πάρκου Ναυαρίνου - The flowers of Navarino park

Las fotografías son realizadas por © Dimitris V. Geronikos en el ecosistema del parque autogestionado de Navarino, durante los días 22 y 30 de marzo, 8 y 11 de abril de dos mil doce.
Λήψη φωτογραφιών από © Δημήτρη Β. Γερονίκο στο οικοσύστημα του αυτοδιαχειριζόμενου πάρκου Ναυαρίνου, κατά τη διάρκεια των ημερών 22 και 30 Μαρτίου, 8 και 11 Απριλίου του δύο χιλιάδες δώδεκα.Photo shoots by © Dimitris V. Geronikos in the ecosystem of the self-managed park of Navarino, during the days of March, 22^th & 30^th and April, 8^th & 11^th, two thousand twelve.

Dimitris Geronikos

To πάρκο Ναυαρίνου βρίσκεται στο οικοδομικό τετράγωνο μεταξύ των οδών Χαριλάου Τρικούπη, Ναυαρίνου και Ζωοδόχου Πηγής, στην περιοχή των Εξαρχείων. To οικόπεδο αυτό ιδιοκτησίας του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (Τ.Ε.Ε.), προσφέρθηκε το 1990 στο δήμο Αθηναίων για να γίνει πλατεία, με αντάλλαγμα τίτλο μεταφοράς συντελεστή δόμησης σε ιδιοκτησία του Τ.Ε.Ε. στο Μαρούσι. Λόγω καθυστερήσεων και αλλαγών που συνέβησαν στον πολεοδομικό κώδικα της εποχής εκείνης, η ανταλλαγή δεν υλοποιήθηκε με συνέπεια το οικόπεδο να ενοικιάζεται ως πάρκινγκ για πολλά χρόνια.
Στις 7 Μαρτίου 2009 η Επιτροπή Πρωτοβουλίας Κατοίκων Εξαρχείων, η πολιτική συλλογικότητα «Εμείς, εδώ και τώρα, για όλους εμάς», γείτονες, συντρόφισσες/σύντροφοι, καθώς και εκατοντάδες δραστήριοι άνθρωποι από άλλες γειτονιές της Αθήνας, οργάνωσαν εκδήλωση όπου αποφασιστικά και ενωμένα κατέλαβαν το χώρο. Όλες και όλοι απαίτησαν η κοινωνική ανάγκη να γίνει πράξη, δηλαδή το πάρκινγκ να γίνει πάρκο! Η αναλογία προσβάσιμων πάρκων ανά άτομο σε εκτάρια για την Αθήνα είναι η χαμηλότερη στην Ευρώπη… Οι πολίτες έσπασαν την άσφαλτο με κομπρεσέρ και κόφτες, ξήλωσαν μέρος του άγονου εδάφους που βρίσκονταν κάτω από την άσφαλτο, έφεραν φορτηγά με χώμα, φύτευσαν δένδρα, θάμνους και άλλα φυτά. Το πάρκο γεννήθηκε και συνεχίζει να δημιουργείται ως σήμερα...

Οι ελίτ που κατέχουν την εξουσία στην Ελλάδα, συχνά θέτουν σε εφαρμογή μηχανισμούς με τους οποίους φροντίζουν να αποτρέψουν ή να ελέγξουν τις συμπεριφορές των άλλων στο χώρο, εφόσον οι τελευταίοι δεν ακολουθούν τα ήθη και τα έθιμα του «πολίτη καταναλωτή». Αυτό επιδιώκουν να το καταφέρουν με την ιδωτικοποίηση των ελεύθερων χώρων, την ποινικοποίηση των μεταναστών και των φτωχών, την πειθάρχηση των ανυπότακτων ομάδων. Το κατειλημμένο πάρκο Ναυαρίνου αναδύεται ως κενό μέσα στους αστικούς λαβύρινθους, ως τόπος εκτόνωσης της πνιγμένης ατμόσφαιρας της πόλης, ως ανάσα απέναντι στα τσιμεντένια τείχη, ως όαση βλάστησης μέσα στην αστική έρημο. Φιλοδοξεί να είναι ένας αυτοδιαχειριζόμενος κήπος της γειτονιάς όπου δημιουργούνται δυνατότητες φιλοξενίας για ένα τμήμα της κοινωνικής ζωής των κατοίκων, καταργώντας παράλληλα τα στερεότυπα της διαφορετικής ηλικίας, καταγωγής, μορφωτικού επιπέδου, κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός πέρα από λογικές κέρδους και ιδιοκτησίας, ένας τόπος παιχνιδιού και περιπάτου, επικοινωνίας και προβληματισμού, άθλησης και δημιουργίας.
Ο βιοκλιματικός ρόλος του αυτοδιαχειριζόμενου πάρκου Ναυαρίνου είναι σημαντικός, για τη βελτίωση του αστικού μικροκλίματος και τη διάσπαση της μονοτονίας του αστικού τοπίου. Εισάγει την φύση στην πόλη βοηθώντας στην αύξηση του αριθμού των χώρων υψηλής βλάστησης, αποκαθιστά τη ζωτικότητα της πρώην τσιμεντοποιημένης αστικής γης, βοηθά στο κλείσιμο των κύκλων του αστικού μεταβολισμού (δια μέσω της διαχείρισης του νερού, της ενέργειας και της ύλης). Ένα οικοσύστημα δεν είναι ποτέ στατικό, συνεχώς μεταβάλλεται κι εξελίσσεται, μέσα από φυσικές, βιολογικές, χημικές και κοινωνικές διεργασίες που επιτελούνται, με τις οποίες επιτυγχάνεται η παρουσία της βιοκοινότητας και του βιοτόπου που το χαρακτηρίζουν. Εντελώς ανάλογα η βιοποικιλότητα του οικοσυστήματος του εν λόγω πάρκου εξελίσσεται και εμπλουτίζεται με την πάροδο του χρόνου. Η πλούσια βιοποικιλότητα πολιτικών υπάρξεων που συμμετέχουν στο εγχείρημα ενάντια στη συστημική αντίληψη του πως καθορίζεται ο ελεύθερος χώρος, αποτελεί ένδειξη ύπαρξης μιας κοινότητας και μιας διαδικασίας που μπορεί να λειτουργήσει ως ένα μοντέλο προσιτό και αναπαραγόμενο. Είναι ένα παράδειγμα προς εφαρμογή μέσα στη δύσκολη αναζήτηση της αειφόρου πόλης.
Το πάρκο Ναυαρίνου ως κοινοτικός κήπος της γειτονιάς, επιδρά καταλυτικά στο φυσικό περιβάλλον και στην ποιότητα ζωής, δίνει υπόσταση στα κινήματα για περιβαλλοντική δικαιοσύνη και βιώσιμη πόλη, που είναι δύο παράγοντες με σημαντική επίδραση στις ζωές των φτωχών. Δυνητικά οι διαδρομές της φύσης μέσα στον αστικό ιστό, χρειάζεται να διασταυρωθούν σε νέα πάρκα. εκεί θα καταλήξουν κι απο κεί νέες διαδρομές θα ξεκινήσουν.

Για περισσότερες πληροφορίες http://parkingparko.espivblogs.net/
 http://enterioni.blogspot.com/2012/05/las-floras-del-parque-navarino-flowers.html
 

Categories: