Η Γερμανία αποτελεί την ισχυρότερη οικονομική δύναμη της ευρωζώνης.
Ακολουθούν η Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία.
Και ενώ η Ισπανία και η Ιταλία βυθίζονται σε πρωτοφανή ύφεση και ανεργία και η απόδοση των ομολόγων τους τραβάει την ανηφόρα, η Γερμανία επωφελείται από την κατρακύλα των εταίρων της στην Ευρωζώνη.
Το εξαγωγικό εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας ανέρχεται σε 100 δις το χρόνο τη στιγμή που γκρινιάζει για τα 8,7 δις που καλείται να συνεισφέρει στον ESM0 (Ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης της Ευρωζώνης).
Η Γερμανία διαθέτει νόμισμα (το ευρώ) που είναι πιο ανταγωνιστικό για τις εξαγωγές της απ’ ότι θα ήταν το μάρκο της.
Δηλαδή η συναλλαγματική της ισοτιμία είναι ασθενέστερη απ’ αυτή που είχε με το εθνικό της νόμισμα.
Η Γερμανία λοιπόν με νόμισμα 20% πιο αδύνατο από το μάρκο εισπράττει τα υψηλά οφέλη της ανταγωνιστικότητας αλλά και της σκληρής λιτότητας που επιβάλλει ο νόμος της ζούγκλας και πάλι. Όποιος φάει τον άλλο στην ευρωζώνη της «αλληλεγγύης».
Και δεν είναι μόνο τα κέρδη από τις εξαγωγές της υπερδύναμης Γερμανίας, της κυρίας Μέρκελ, εν μέσω οικονομικής κρίσης τα κεφάλαια που εισρέουν στη Γερμανία από τις χειμαζόμενες οικονομίες της Ευρώπης λόγω πανικού και ανασφάλειας είναι ανυπολόγιστα.
Βεβαίως ο λαός της Γερμανίας βλέπει καθημερινά το βιοτικό του επίπεδο να κατακρημνίζεται και ουδεμία αλλαγή αισθάνεται να συμβαίνει στη ζωή του προς το καλύτερο.
Είναι εξ άλλου νόμος του βάρβαρου καπιταλισμού τα κέρδη των επιχειρήσεων και των τραπεζών να είναι αντιστρόφως ανάλογα με την ευημερία των λαών.
