ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΤΑΞΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ
Τίποτα
δεν είναι τυχαίο στις κινήσεις των αφεντικών. Το “πρόγραμμα” δράσης
σχετικά με τις δημόσιες υπηρεσίες (ΜΜΜ, νοσοκομεία, σχολεία κλπ) έχει σε
πρώτη φάση την υποτίμηση και απαξίωση της εργασίας και σε δεύτερο χρόνο
τις ιδιωτικοποιήσεις.
Αρχικά οι “δημοσιογράφοι” ανακάλυψαν ότι υπάρχει διαφθορά, σπατάλη και κακοδιαχείριση στον δημόσιο τομέα, χωρίς όμως βέβαια να φταίει ο διορισμένος διοικητής ή τα κομματόσκυλα αλλά οι εργαζόμενοι και γενικά ο συνδικαλισμός.
Μετά την ακατάσχετη λασπολογία και κοπρολογία των καλογυαλισμένων
λακέδων των ΜΜΕ, σειρά έχει το ίδιο το κράτος μέσω της πλήρους
εγκατάλειψης και απαξίωσης των δημόσιων επιχειρήσεων να ολοκληρώσει το
έργο στα μάτια των οργισμένων τηλεθεατών.
Οι συνέπειες που βιώνουμε στην εργασιακή μας καθημερινότητα εξαιτίας
αυτής της πολιτικής είναι εξόφθαλμες. Συγκεκριμένα η δραστική περικοπή
προσωπικού που εργάζεται στους σταθμούς (είτε ΑΜΕΛ, είτε εργολάβος) έχει
οδηγήσει στην καταστρατήγηση και πλήρη απαξίωση των διαδικασιών
λειτουργίας με άμεσο αντίκτυπο στην ασφάλεια εργαζόμενων και επιβατών.
Έχει
επικρατήσει η ιδεοληψία ότι το Μετρό πρέπει να είναι κερδοφόρο. Πάνω σε
αυτή την αντίληψη πατάνε η αύξηση της τιμής του εισιτηρίου, οι μειώσεις
μισθών, οι περικοπές στην καθαριότητα, στη συντήρηση κτλ. Πλέον το Μετρό δεν λειτουργεί με βάση τις αρχές της ασφαλούς μετακίνησης ή της προσφοράς έργου αλλά πως
θα δίνουμε όσο λιγότερα γίνεται στους εργαζόμενους και να αρπάξουμε όσα
περισσότερα μπορούμε από τους επιβάτες ακόμα κι αν αυτό σημαίνει
κίνδυνο για τη ζωή τόσο των επιβατών όσο και των εργαζομένων.
Όλα
τα παραπάνω σε συνδυασμό με την γενικότερη εξαθλίωση και την αύξηση
επαιτείας από συνανθρώπους μας, έχουν οδηγήσει σε μια συνεχή και
επικίνδυνη αύξηση περιστατικών όπου οι Υπεύθυνοι Σταθμών (ΥΣ) χρεώνονται
αστυνομικά καθήκοντα.
Δεδομένου
του πλήθους των περιστατικών που μαθαίνουμε αλλά και αυτών που δεν
κλιμακώνονται λόγω της σωστής αντιμετώπισης από τους ΥΣ, αποτελεί τυχαίο
γεγονός πως ακόμα δεν έχει υπάρξει σοβαρός τραυματισμός συναδέλφου.
Τέλος πάντων ούτε νομικά, ούτε ηθικά αλλά ούτε και επαγγελματικά έχει κανείς τον ρόλο του μπάτσου στους σταθμούς,
δουλειά των ΥΣ είναι η ...
εξυπηρέτηση των επιβατών και ο χειρισμός του εξοπλισμού. Ούτε να κυνηγά επαίτες και ναρκομανείς, ούτε να συλλαμβάνει μικροεγκληματίες. Μοιάζει πλέον να έχει αφεθεί ένας υπάλληλος μόνος του χωρίς σαφή περιγραφή καθηκόντων να λειτουργεί, είτε ως ρεσεψιόν, είτε ως εκδικητής, ακόμα και ως εξιλαστήριο θύμα, από τη μία των επιβατών όπου οι εκρήξεις οργής γίνονται όλο και πιο συχνές και από την άλλη των ευφάνταστων και εν πολλοίς λανθασμένων χειρισμών των προϊσταμένων.
εξυπηρέτηση των επιβατών και ο χειρισμός του εξοπλισμού. Ούτε να κυνηγά επαίτες και ναρκομανείς, ούτε να συλλαμβάνει μικροεγκληματίες. Μοιάζει πλέον να έχει αφεθεί ένας υπάλληλος μόνος του χωρίς σαφή περιγραφή καθηκόντων να λειτουργεί, είτε ως ρεσεψιόν, είτε ως εκδικητής, ακόμα και ως εξιλαστήριο θύμα, από τη μία των επιβατών όπου οι εκρήξεις οργής γίνονται όλο και πιο συχνές και από την άλλη των ευφάνταστων και εν πολλοίς λανθασμένων χειρισμών των προϊσταμένων.
Ενώ λοιπόν καλείται ο ΥΣ να διαχειριστεί πρωτόγνωρες καταστάσεις χωρίς
καμία κάλυψη από την εταιρία και να εξασφαλίσει την καλή λειτουργία του
σταθμού αλλά και την ασφάλεια προσωπικού και επιβατών, πρακτικά
αυτοσχεδιάζοντας, την ίδια στιγμή το
νέο οργανόγραμμα υποβαθμίζει την προσφορά και την θέση συνολικά σε
προσωπικό φύλαξης (ίσως το πρώτο βήμα για την είσοδο εργολάβου στη
λειτουργία των σταθμών). Καμία αναφορά δεν γίνεται στον χειρισμό
εξοπλισμού και στον κρίσιμο ρόλο που έχει ο ΥΣ στις διαδικασίες.
Παραλείψεις που σίγουρα δεν είναι τυχαίες. Ενώ επίσης καμία μέριμνα δεν
έχει ληφθεί για χρόνια προβλήματα όπως το ερασιτεχνικά διαμορφωμένο
πρόγραμμα (το οποίο επιβαρύνει την υγεία των εργαζόμενων) καθώς και ένα
πλήθος άλλων ζητημάτων όπως οι καλοκαιρινές άδειες. Ασάφειες που
επιτρέπουν σε προϊσταμένους, επιβλέποντες σταθμών κλπ να παίζουν τα
παιχνίδια τους πάντα εις βάρος του συνόλου των εργαζομένων.
Πρέπει να αντιληφθούμε ότι δεν υπάρχουν πλέον στεγανά και περιθώρια για βολεμένους υπαλλήλους έναντι των υπολοίπων.
Η αγορά εργασίας πρέπει να γίνει “ανταγωνιστική”. Δεν πρόκειται οι
εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες να εξαιρεθούν. Ό,τι είχε κατακτηθεί
δίνοντας ελπίδα στους υπόλοιπους, εξανεμίζεται, όσο “καλά παιδιά” και αν
είμαστε.
Η θύελλα μας αφορά όλους, αποτελεί γενικευμένο ταξικό πόλεμο, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και παγκόσμια.
Στην κατάσταση “έκτακτης ανάγκης” που βρισκόμαστε όλα τα δικαιώματα μας
είναι υπό αίρεση ενώ όλα επιτρέπονται στο όνομα της “δημοσιονομικής
σταθερότητας”.
Ο
εργαζόμενος και η έννοια του ατόμου στην αναδυόμενη νεοφιλελεύθερη
απολυταρχία θεμελιώνονται σε νέα βάση, στην έννοια του ανταγωνισμού.
Αυτό πλέον μας καθορίζει, σημασία έχει να προσφέρεις καλύτερες
υπηρεσίες σε χαμηλότερες τιμές και πριν καν το καταλάβεις αντιμετωπίζεις
τον εαυτό σου σαν προϊόν. Στην σύγχρονη αγορά εργασίας δεν χωρούν αξίες
όπως η αξιοπρέπεια, η δικαιοσύνη και εργασιακά δικαιώματα. Ούτε λόγος
βέβαια για ποιοτικό ελεύθερο χρόνο και καλλιέργεια δεξιοτήτων (δεν είναι
μετρήσιμοι δείκτες).
Καλό θα ήταν όμως να θυμόμαστε ότι η αξιοπρέπεια στην εργασία είναι προαπαιτούμενο για μια αξιοπρεπή ζωή και όχι διεκδίκηση.
Ότι η εργασία είτε χειρωνακτική είτε άυλη αποτελεί πρωτογενή παραγωγή
πλούτου, τον οποίο καρπώνονται παράσιτα και όχι οι εργαζόμενοι, οι
παραγωγοί του πλούτου.
Ας
τολμήσουμε να σκεφτούμε έναν κόσμο όπου η ελευθερία δεν θα έχει σχέση
με την ελευθερία της αγοράς αλλά θα αφορά εμάς. Τους εκμεταλλευόμενους
αυτού του κόσμου.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ στους ΧΩΡΟΥΣ του ΜΕΤΡΟ
«ΤΑΞΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ»
