Πολλές φορές γυρίζοντας από Χαλκιδική στη Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα στην κατηφόρα μετά την Καρδία αλλά και μετά μέχρι το cosmos αναγκάζομαι και πηγαίνω πολύ σιγά καθώς ο δρόμος δεν φωτίζεται, δεν έχει γραμμές για να σε καθοδηγούν αλλά δεν έχει και φωσφοριζέ αυτοκόλλητα στις μπάρες, για να βλέπεις που πηγαίνεις.
Αναγκάζεσαι να... μαντεύεις τον δρόμο και πας με το ένστικτο παρά με την ορατότητα.Θα μου πεις σε αυτό το ....πράμα που λέγετε Ελλάδα τι περιμένεις. Εγώ το γράφω μπας και φιλοτιμηθεί κανένας και κάνει τίποτα.
Αναγνώστης
