Ἔκανα λοιπὸν τὴν καρδιά μου πέτρα καὶ ξεκίνησα γιὰ τὴν Πάτρα. Μάλλιστα, λόγῳ σοβαρῶν ὑποχρεώσεων, κατάφερα νὰ διανύσω τὴν διαδρομὴ ἀρκετὲς φορές. Καὶ κάθε φορὰ ἦμουν ὅλο καὶ περισσότερο θυμωμένη.
Ἀπὸ τὰ διόδια τῆς Ἐλευσῖνος κι ἔως τὴν Κόρινθο, θεωρῶντας πὼς διέσχιζα ἕναν καθῶς πρέπει δρόμο, εὐρωπαϊκῶν προδιαγραφῶν, δὲν πειράχτηκα. 3,20 τὰ διόδια ἀλλὰ τέλος πάντων… Κομμάτια νὰ γίνῃ… Τὰ πλήρωσα….
Ἀπὸ τὸ Κιάτο ὅμως καὶ μετὰ ἤμουν ἔξαλλη!
Νά πληρώσω 3,10 γιά ἕναν δρόμο πού εἶναι ἐπιπέδου ἐπαρχιακῆς παρακαμπτηρίου ὁδοῦ; Γιά ἕναν δρόμο γεμάτο μέ κολονάκια; Εἶναι δυνατόν; Ποιός ἀνισόρροπος θέτει θέμα διοδίων ὅταν ἀντικρύζει αὐτό τό θέαμα:
Κάπου λοιπὸν διάβαζα πὼς τέθηκε θέμα...
μειώσεως τῆς τιμῆς τῶν διοδίων γιὰ τὴν (ἄς τὴν ποῦμε) ἐθνικὴ ὀδὸ Ἀθηνῶν Πατρῶν.
Κάποιος, ὅπως πάντα δῆλαδή, μᾶς κάνει πλάκα!
Σὲ αὐτὸν τὸν δρόμο παλληκάρια καὶ κοπελιὲς δὲν μπαίνουν διόδια!
Ἤ τέλος πάντων, ἐὰν μποῦν διόδια, θὰ εἶναι αὐτὰ στὰ ὁποῖα θὰ μᾶς πληρώνετε γιὰ νὰ τὸν διασχίσουμε. Διότι πέρα αὐτοῦ τοῦ θεάματος ποὺ μόλις σᾶς παρουσίασα, ἔχουμε κι αὐτό:
Δῆλα δή, ὅταν κάποιος λαμβάνει τὸ θᾶρρος νὰ διασχίσῃ αὐτὸν τὸν δρόμο, εἶναι σὰν νά παίζῃ ῥώσσικη ῥουλέτα. Θά ἔλθῃ ἠ σφαίρα ἤ δέν θά ἔλθῃ; Θά ἔλθῃ τό τροχαῖον ἤ ὄχι;
Ἐν ὁλίγοις, παλληκάρια καὶ κοπελιές, αὐτὸς ὁ δρόμος, γιὰ νὰ ποῦμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους, δὲν εἶναι δρόμος, εἶναι ἀνάθεμα. Κι ἐπεὶ δὴ τὸ θέαμα αὐτό:
Κι ἄλλα πολλά, ἀπείρου κάλους κι ὀμορφιᾶς.
Ἀφῆστε δὲ τὶς ἀτελείωτες οὐρὲς τῶν διοδίων, ἰδίως στὸ Κιάτο.
Κάτι σὰν αὐτό γιὰ παράδειγμα:
Γιὰ νὰ μὴν ἀναφερθῶ φυσικὰ στὴν ἀθλιότητα τοῦ ὀδοστρώματος. Αὐτὸ ἀπὸ μόνον του καταδεικνύει δρόμο γιὰ ἀγροτικὰ μηχανήματα ἀγροτῶν ποὺ κατευθύνονται πρὸς τὰ χωράφια τους. Ὄχι ἐθνικὴ ὁδό.
Γιὰ νὰ μὴν γελοιοποιεῖστε λοιπόν, διότι γελοιοποιεῖστε καθημερινῶς, ἰδίως στὰ ἀγαπημένα σας ἐυρωπΕϊκὰ (κι ὄχι μόνον) ἀφεντικά, καὶ γιὰ νὰ μὴν σᾶς πιάσουμε μὲ τὶς βρεγμένες σανίδες, συντομότερα ἀπὸ ὅ,τι προγραμματίζουμε, ἀποσύρατε τὰ διόδια. Εἶναι γελοῖον.
filonoi.gr
