Τον
περασμένο Μάρτιο, ορισμένα διεθνή μέσα ενημέρωσης αναφέρθηκαν και
ασχολήθηκαν σε εκτενή ρεπορτάζ για μια παράξενη και ασυνήθιστη ασθένεια
από την Αφρική. Σύμφωνα με το CNN, η ασθένεια nodding, όπως ονομάζεται,
εξαπλώνεται σε χώρες της Αφρικής αλλά προκαλεί, στη παρούσα φάση, τον
όλεθρο στην Ουγκάντα. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας χαρακτηρίζει την
ασθένεια «μυστηριώδη» και η οποιαδήποτε φαρμακευτική αγωγή είναι
αναποτελεσματική ως προς την αντιμετώπιση της νόσου.Τα κρούσματα έχουν εντοπισθεί σε ηλικίες από 5-15 ετών και οι ασθενείς εμφανίζουν ναρκοληψία και μένουν για πολλές ώρες σε λήθαργο, ενώ παρουσιάζουν, επίσης, βίαιη και πυρομανή συμπεριφορά καθώς και αλλαγή προσωπικότητας. Τα παιδιά δίνουν την εικόνα ενός «ζόμπι» και είναι επικίνδυνα τόσο για την δική τους ασφάλεια, όσο και των κοινοτήτων στις οποίες διαμένουν. Υπολογίζεται ότι περίπου 200 άτομα έχουν σκοτωθεί από πυρκαγιές που σχετίζονται με ασθενείς nodding.
Τα περισσότερα περιστατικά εντοπίζονται στην...
βόρεια Ουγκάντα όπου χιλιάδες παιδιά εκδηλώνουν την ασθένεια και υπάρχουν ολόκληρα χωριά που μαστίζονται από αυτήν την «ανεξήγητη» ασθένεια. Σύμφωνα με μαρτυρίες γονέων, που προβλήθηκαν στο BBC, τα παιδιά είναι ανίκανα να αυτοεξυπηρετηθούν και χρειάζονται διαρκώς επίβλεψη. «Όταν πηγαίνω στο χωράφι δένω τα παιδιά στο δέντρο για να μην τραυματιστούν και απομακρυνθούν, αφού χάνονται και δεν γνωρίζουν να επιστρέψουν», δηλώνει μια μητέρα δύο παιδιών με το σύνδρομο nodding. Το συγκεκριμένο νευρολογικό σύνδρομο έχει αναφερθεί σε 3.000 περιπτώσεις από το 2010, στην βόρεια Ουγκάντα αλλά και άλλες λιγότερες στο Νότιο Σουδάν και στην Τανζανία (στην Τανζανία, σύμφωνα με άλλες πηγές, η συγκεκριμένη ασθένεια είχε κάνει την εμφάνιση της κατά τη δεκαετία του 1960).
Τελευταία, η κυβέρνηση της Ουγκάντα δημιούργησε κέντρα υγείας για το σύνδρομο nodding αλλά η χορήγηση φαρμάκων και συγκεκριμένα αντι-επιληπτικών δεν φέρουν κανένα αποτέλεσμα. Κάτι που φαντάζει λογικό αφού κανένας δεν γνωρίζει τους μηχανισμούς εμφάνισης του συγκεκριμένου νευρολογικού συνδρόμου. Όμως λόγω της παρουσίας ορισμένων κοινών συμπτωμάτων με την επιληψία γίνεται ανεπιτυχώς η χρήση ανάλογων φαρμάκων.
Η Ουγκάντα βρίσκεται στην Ανατολική Αφρική, περιστοιχισμένη από μεγάλες λίμνες, όπως αυτές της Βικτόρια και της Αλμπέρτ. Το βόρειο τμήμα της Ουγκάντα συνορεύει με το Κονγκό, τη Ρουάντα, την Κένυα και το Νότιο Σουδάν. Επίσης θεωρείται ένας τόπος με μεγάλο φυσικό πλούτο λόγω των ορυκτών του, όπως χρυσός, κασσίτερος, χαλκός και κοβάλτιο. Έχει επίσης ανεκμετάλλευτα αποθέματα φυσικού αερίου και αργού πετρελαίου. Όπως και στη περίπτωση της Νιγηρίας αλλά και άλλων χωρών της αφρικανικής ηπείρου, η εξαθλίωση του ντόπιου πληθυσμού είναι αντιστρόφως ανάλογη από τα κέρδη που αποκομίζουν οι πολυεθνικές και τα καθεστώτα εξουσίας που εγκαθίστανται με τη βία και πολυετείς συγκρούσεις. Επί πλέον ο πληθυσμός της Ουγκάντα σημείωσε ραγδαία αύξηση τα τελευταία χρόνια και μαζί με αυτόν αυξήθηκε το ποσοστό σημαντικών ασθενειών, όπως του ιού HIV και Έμπολα.
Ταυτόχρονα είναι γνωστό ότι πολλά από τα πειράματα φαρμακοεταιρειών πραγματοποιούνται σε πληθυσμούς της Αφρικής, όπως και το γεγονός ότι εταιρείες βιοτεχνολογίας και αγροεφοδίων απομυζούν και εμπορεύονται, σε καθεστώς πατέντας και αποκλειστικής διάθεσης, σπόρους και φυτικά είδη. Όλα αυτά με την άδεια των αρχών που εμπορεύονται, ως πετυχημένοι διαχειριστές, με καλές μίζες και προμήθειες τα κοινά αγαθά. Λόγω της εξαθλίωσης μεγάλου κομματιού τού πληθυσμού, η Αφρική αποτελεί τον παράδεισο για πειράματα και κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους. Όμως τι κοινό στοιχείο μπορεί να συνδέει τις περιπτώσεις αυτών των παιδιών με τη νόσο nodding; Σύμφωνα με το BBC, στη συγκεριμένη γεωγραφική περιοχή της βόρειας Ουγκάντα πάρα πολλά παιδιά υπό την απειλή απαγωγής από τον Lord’s Resistance Army, ζούσαν σε στρατόπεδα ή σε νοσοκομεία όπως του Kitgum. Ο Joseph Kony, ηγέτης του LRA ευθύνεται για την απαγωγή χιλιάδων παιδιών, που ως αποτέλεσμα είχε πολλά παιδιά και γονείς να ζουν σε στρατόπεδα ή νοσοκομεία. Ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι υπάρχει κάποια συσχέτιση και επίδραση με τις πολεμικές συγκρούσεις που αναπτύσσονταν στη περιοχή κατά τις τελευταίες δεκαετίες.
Όμως μια δημοσιευμένη εργασία τον περασμένο Μάρτιο από την Mary Romaniec, γνωστής για την δράση της απέναντι στην κυρίαρχη ιατρική και ιδιαίτερα στο ζήτημα του αυτισμού, ήρθε για να ταράξει τα νερά. Γράφει, λοιπόν, η M. Romaniec: «Η νόσος μοιάζει με την ναρκοληψία, με επιπλέον χαρακτηριστικό την κατανομή σε ηλικίες 5-15 ετών. Διαβάζοντας τα συμπτώματα της νόσου είναι φανερό ότι αυτά τα παιδιά εμφανίζουν πολλά από τα χαρακτηριστικά της εγκεφαλοπάθειας ή του κρανιοεγκεφαλικού τραύματος. Στην πραγματικότητα, τα συμπτώματα καθρεφτίζουν τις παρενέργειες από τη χρήση εμβολίων».
Έχουμε ξαναγράψει και σε παλαιότερα φύλλα της Διαδρομής Ελευθερίας για τις βλαβερές συνέπειες μιας σειράς εμβολίων και πως αυτά μέσω της δυτικής ιατρικής αντιμετωπίζονται ως απαραίτητα και αναντικατάστατα για την πρόληψη ασθενειών. Ο μύθος αυτός έχει καταρριφθεί όμως από σημαντικό κομμάτι γιατρών, μέσω πολύχρονων ερευνών και αναλύσεων από μεγάλα ποσοτικά δεδομένα. Και ουσιαστικά υπάρχει μια διαρκής σύγκρουση μεταξύ της κυρίαρχης-συμβατικής ιατρικής που ελέγχεται από τις φαρμακοβιομηχανίες και της εναλλακτικής, είτε αυτή εκφράζεται μέσω της ομοιοπαθητικής ή της αποκαλούμενης κινέζικης ιατρικής, για παράδειγμα.
Όπως σημειώνει η M. Romaniec, οι φαρμακευτικές εταιρείες στοχεύοντας στην πραγματοποίηση ερευνών στον πληθυσμό «κατέθεσαν αίτημα» και οι ερευνητικές τους ομάδες έπρεπε να εγγραφούν στο Πανεπιστήμιο Markerere στην Καμπάλα. Στην ιστοσελίδα του Πανεπιστημίου αναγνωρίζεται η ανάγκη για κάποια δεοντολογική έρευνα που γίνεται στον πληθυσμό, και η παραδοχή για την έλλειψη χρηματοδότησης.
Η Επιτροπή Επιστήμης και Ηθικής (UVRI) ως στόχους έχει: Την ανάπτυξη ποιότητας και συνέπειας στην ηθική θεώρηση της βιοϊατρικής έρευνας, την προστασία των δικαιωμάτων των συμμετεχόντων, την παροχή ηθικών προτύπων για την διεξαγωγή ερευνών που αφορούν τον άνθρωπο, λαμβάνοντας υπ’ όψη τόσο τους συμμετέχοντες ατομικά όσο και τις κοινωνικές και πολιτιστικές ιδιαιτερότητες των συμμετεχουσών κοινοτήτων. Αυτό το τελευταίο αποτελεί σίγουρα μια γκρι περιοχή ως προς την τήρηση των κανόνων διεξαγωγής μιας έρευνας. Με αυτό το επίπεδο ενδιαφέροντος, λοιπόν. για έρευνες σχετικά με τις ασθένειες στη περιοχή της βόρειας Ουγκάντα κάποιος θα μπορούσε να συμπεράνει ότι η νόσος «nodding» θα όφειλε να είναι γνωστή. Ωστόσο τίποτα συγκεκριμένο δεν συνδέει τη νόσο με αυτήν την περιοχή εκτός από δύο πειστικές θεωρίες: είτε η νόσος είναι άμεσο αποτέλεσμα από πειράματα για το εμβόλιο του H1N1, ή η γρίπη των χοίρων πρόσβαλε κατευθείαν τον πληθυσμό.
Όταν η νόσος «nodding» άρχισε να εκδηλώνεται στην Ουγκάντα, μία έρευνα είχε αρχίσει μέσω του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για το εμβόλιο της γρίπης, το Pandemrix, της GlaxoKlineSmith (GSK), το οποίο άρχισε να ερευνάται η συσχέτιση του για την παρουσία της ναρκοληψίας σε ευρωπαϊκές χώρες.
Η ανακοίνωση έγινε βδομάδες μετά από τη δημοσιοποίηση φινλανδικής μελέτης που έδειχνε ότι τα παιδιά που έλαβαν το εμβόλιο της GSK είχαν εννέα φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν ναρκοληψία.
Η Φινλανδία ξεκίνησε τη δική της έρευνα σχετικά με το Pandemrix σε πληθυσμό παιδιών που άρχισαν να παρουσιάζουν συμπτώματα της νόσου «nodding», συμπεριλαμβανομένης της πλήρους απώλειας του μυικού τόνου κατά την διάρκεια σοβαρών εξάρσεων. Και όμως, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δήλωσε ότι το Pandemrix παραμένει στη «προτιμώμενη λίστα εμβολίων» και οι χώρες πρέπει να συνεχίσουν να διαχειρίζονται τις εικασίες. Ο πληθυσμός της βόρειας Ουγκάντα ενδεχομένως εμπλέκεται με τις δοκιμές του εμβολίου Η1Ν1. Αυτό που κάνει τη φινλανδική έκθεση ενδιαφέρουσα είναι οτι αυτή εξετάζει τις επιδημιολογικές περιπτώσεις ναρκοληψίας, οι οποίες στον πληθυσμό τους συνέπεσε περίπου με το 1/2000 χιλιάδες άτομα κάθε χρόνο, σε ένα ευρύ φάσμα ηλικιών. Οι αιτίες ήταν διάφορες και δεν συνδέονται απαραιτήτως με τη γενετική, αν και η γενετική φαίνεται να διαδραματίζει δευτερεύοντα ρόλο σε περιπτώσεις πανομοιότυπων διδύμων. Ωστόσο, η μελέτη συσχετίζει ότι η ναρκοληψία σε γενικές γραμμές μπορεί να προκαλείται από μια ποικιλία λοιμώξεων, συμπεριλαμβανομένων στρεπτοκοκκικής Α, ιογενείς λοιμώξεις, αλλεργικές αντιδράσεις, φλεγμονώδη νοσήματα, αυτοάνοσες διαταραχές, εγκεφαλική βλάβη, δυσλειτουργία του θυρεοειδούς και σοβαρό ψυχολογικό τραύμα.
Τον Μάιο του 2010, τα πρώτα κρούσματα της ναρκοληψίας, ή της νόσου «nodding» άρχισαν να αναφέρονται στη Φινλανδία, με άμεση ανησυχία ότι η μέση ηλικία των πασχόντων ήταν τα 12 έτη, με την έναρξη να εμφανίζεται κατά μέσο όρο 52 ημέρες μετά τον εμβολιασμό. Σε όλες τις περιπτώσεις τα συμπτώματα αυτά χαρακτηρίζονται από τον αναπόφευκτο ύπνο κατά τη διάρκεια της ημέρας, διαφορετικές χρονικές κατανομές ύπνου σε συνδυασμό με τις αλλαγές στην όρεξη και το μεταβολισμό. Φαίνεται πως γι ‘αυτό και πολλά από τα παιδιά, τουλάχιστον στην Ουγκάντα, αναφέρονται ως «υποσιτισμένα και υπανάπτυκτα».
Τον Ιανουάριο του 2011, η Φιλανδία γνώριζε για τα σοβαρά προβλήματα που προκαλεί το εμβόλιο και σε αναφορά της σημειώνει 102 νέες διαγνώσεις ναρκοληψίας, με τις 62 από αυτές σε ηλικίες από 4-19 χρόνων. Σε αυτό το σημείο να σημειώσουμε ότι και άλλες χώρες όπως Σουηδία, Ιρλανδία, Ισλανδία, Γερμανία και Καναδάς ανέφεραν παρόμοια ποσοστά ναρκοληψίας. Με βάση τα ποσοτικά στοιχεία που προκύπτουν και τα κοινά ποιοτικά χαρακτηριστικά των δεδομένων σε Ευρώπη και Ουγκάντα, για ποιό λόγο υπάρχουν τόσο μεγάλες αποκλίσεις ως προς την έκταση του γεγονότος; Το πιθανότερο είναι ότι το επίπεδο περίθαλψης αλλά και η αδυναμία των φτωχών γονέων της Ουγκάντα να παρέχουν αποκλειστική ενασχόληση στα παιδιά οδηγεί στη μεγάλη απόκλιση των στοιχείων και στους περισσότερους θανάτους στην αφρικανική χώρα. Όπως και το γεγονός ότι, πιθανότατα, οι «ανεπτυγμένες» χώρες έλαβαν εμβόλια βελτιωμένης version από τις αρχικές κλινικές δοκιμές που έλαβαν χώρα στην Ουγκάντα.
Συμπερασματικά, δεν είναι ούτε πρωτόγνωρο ούτε και μας προκαλεί έκπληξη ότι ορισμένοι άνθρωποι έγιναν πειραματόζωα και βορά στις διαθέσεις των φαρμακοβιομηχανιών και των ντόπιων εξουσιαστών. Ούτε ότι γνωρίζουν πολύ καλά το πώς και με ποιο τρόπο δεν θα αφήσουν πολλά ίχνη στο τόπο του εγκλήματος, αφού διαθέτουν τόσο τα μέσα όσο και την εμπειρία-τεχνογνωσία γι’ αυτό. Μας εκπλήσσει, όμως, έστω και λίγο, ότι κανένα μέσο ενημέρωσης, από τα προβαλλόμενα ως έγκριτα (π.χ. ΒΒC), παρ’ ότι παρουσίασαν εκτενώς το θέμα δεν ανέφεραν καθόλου τα στοιχεία που προκύπτουν για τα εμβόλια και τις κλινικές δοκιμές και παρέμειναν στα όρια του «μυστήριου και ανεξήγητου». Πιστοί στο δόγμα, παρουσιάζουμε την είδηση αποκρύπτουμε τις αιτίες. Μια διαδικασία που λαμβάνει διαστάσεις, αφού και λόγω internet κατακλυζόμαστε από χιλιάδες ειδήσεις καθημερινά χωρίς ουσιαστικά να μαθαίνουμε ή να εμβαθύνουμε καθόλου.
πηγη
μικρο URL: http://activepropaganda.espivblogs.net/?p=4073
με στοιχεία απο:
ΕΟΦ
Το Βήμα
