“Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.
Στο μυαλό είναι ο στόχος,
το νου σου ε; ”
-κατερίνα γώγου
12 χρόνια στο σχολείο...
Μετάνιωσα που δεν την είπα στον συμμαθητή μου που αργούσε την πρώτη ώρα στη τάξη
Μετάνιωσα που δεν την είπα στο συμμαθητή μου που μιλούσε την ώρα το μαθήματος
Μετάνιωσα που κάλυπτα τον συμμαθητή μου, που έκανε κοπάνα για να βγει βόλτα με
την κοπέλα του
Μετάνιωσα που δεν ρουφιάνεψα τους συμμαθητές μου που κάπνιζαν μέσα στο σχολείο
Μετάνιωσα που βοήθησα τον Αχμέτ να περάσει την τάξη
Αλλά και.....
Ένιωθα υπέροχα που έμπαινα πρώτος στην τάξη
Ένιωθα υπέροχα που έπαιρνα 20 στα θρησκευτικά
Ένιωθα υπέροχα που μου έδωσαν το απουσιολόγιο
Ένιωθα υπέροχα που κράταγα την σημαία στην παρέλαση
Ένιωθα υπέροχα που οι αστυνομικοί έπιασαν τους καταληψίες συμμαθητές μου
Ένιωθα υπέροχα που πέρασα στο πανεπιστήμιο ενώ οι συμμαθητές μου δεν πέρασαν
Kαι...
ΤΩΡΑ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ ΠΟΥ ΕΝΙΩΘΑ ΥΠΕΡΟΧΑ
Γιατί...
Είμαι άνεργος
Μένω ακόμα με τους γονείς μου
Αναγκάζομαι να φύγω στο εξωτερικό
Νιώθω μοναξιά γιατί δεν έχω παρέα
Πρέπει να ξεχρεώσω το σπίτι των γονιών μου
Οι στόχοι μου για σπουδές εκπληρώθηκαν
ενώ τα όνειρα μου παραμένουν ανεκπλήρωτα...
2
Ήταν ένα μικρό καράβι που ήταν αταξίδευτο…
και σε πεντ’ έξι εβδομάδες σωθήκαν’ όλες οι τροφές…
και τότε ρίξανε τον κλήρο, να δούνε ποιος θα φαγωθεί!
Τα πράγματα που καρφώνονται γερά στο μυαλό μας και σημαδεύουν
τη μετέπειτα ζωή μας είναι αυτά που μαθαίνουμε στα προσχολικά μας χρόνια.
Γι αυτό και κάποιες από τις γνώσεις που αποκτούμε είναι διαλεγμένες με
πολλή φροντίδα για να μας κρατάνε στον «ίσιο» δρόμο που πρέπει να
ακολουθήσουμε στην υπόλοιπη ζωή μας… Κι οι γνώσεις αυτές περνάνε ίδιες
κι απαράλλαχτες από γενιά σε γενιά και συντηρούν με ασφάλεια την πιστή
κι απόλυτα ελεγχόμενη αναπαραγωγή ενός συγκεκριμένου ανθρώπινου
προτύπου. Μη σε ξεγελάει η επιφάνεια του προτύπου που από γενιά σε
γενιά δείχνει κάτι αλλιώτικο. Στην ουσία, όπως λέει κι ο τραγουδοποιός: Όλα
τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα τα ίδια μένουν!
Για να ξαναγυρίσουμε στο τραγουδάκι μας. Αυτό το σουξεδάκι που
το τραγούδησε η προγιαγιά σου, ο παππούς σου, η μάννα σου, εσύ και θα το
τραγουδάνε ίσως πολλές γενιές ακόμα… Αυτό το «αθώο» χαζοτράγουδο είναι
το «σχέδιο ζωής» που σε βάζουν να το ακολουθήσεις έστω κι αν σου λένε
από την αρχή ότι μπορεί, ρε αδελφέ, να σου κάτσει ο κλήρος και να είσαι
αυτός που θα φαγωθεί! Βέβαια, η περίπτωση να βγάλει εσένα η κληρωτίδα ως
υποψήφιο για φάγωμα μπορεί να σε βάλει στον πειρασμό να θες να κατέβεις
από το καράβι και να μην κάνεις το ταξίδι της ζωής σου όπως στο έχουνε
προγραμματίσει. Γι αυτό σε αφήνουνε να καταλάβεις, μεγαλώνοντας, πως
η κλήρωση είναι σικέ, στην πραγματικότητα η ανθρωποφαγία ξεκινάει
πάντα από αυτούς που είναι στα αμπάρια, αυτούς που τραβάνε το πιο
βάρβαρο κουπί…
Μεγάλη η ανακούφιση, δηλαδή η ψευδαίσθηση, πως στην κοινωνία (το
καράβι που λέγαμε) υπάρχουνε κάποιοι κάτω από μας κι είναι αυτοί που θα
φαγωθούνε. Στο κάτω-κάτω τρώμε ή θα φάμε –αν χρειαστεί-κι εμείς κανένα
κομμάτι τους! Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάς είναι πως νομοτελειακά κάποιοι
πρέπει να τρώγονται για να μπορούν οι υπόλοιποι να είναι χορτάτοι και να
χαίρονται το ταξίδι τους πάνω στο μικρό καράβι. Για να μην το παιδεύουμε το
πράγμα, σκέψου λίγο τη δική σου θέση στο καράβι. Νιώθεις πως κινδυνεύεις
να φαγωθείς; «Άραξε ,ρε μαλάκα» σου λένε.
3
«Ένα τσούρμο από Πακιστανούς, Αλβανούς, Κούρδους και κάθε λογής
κι εθνικότητας φτωχοδιάβολοι είναι μεγάλη καβάτζα για το δικό μας ταξίδι.
Κι αν σωθούνε αυτοί έχουμε τους τσιγγάνους και εν ανάγκη και μπόλικους
δικούς μας που είναι πιο κάτω από μας». Η δική μας σειρά δε θα έρθει ποτέ.
Μάλιστα μας έχουνε πει πως αν τηρούμε πιστά τους κανονισμούς που έχουν
βάλει οι αρχές του καραβιού μπορεί να γίνουμε κι εμείς καπεταναίοι ή έστω
αυτοί που βαράνε το τύμπανο για να δίνουν το ρυθμό στους αλυσοδεμένους
κωπηλάτες. Θα έχουμε μάλιστα και το λεύτερο να τους ρίχνουμε και καμιά
ξεγυρισμένη με το μαστίγιο, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε!
Κάπως γενικά κι αόριστα ίσως να σου ακούγονται αυτά κι άσχετα με την
πάρτη σου. Άντε να το κάνουμε κέρματα για να δούμε πόσο σε ακουμπάει:
Το τραγουδάκι σίγουρα το ξέρεις έστω κι αν δεν έτυχε να σε
προβληματίσει μέχρι τώρα. Ένα το κρατούμενο. Πάμε παρακάτω… Να δούμε τι
βιολί βαράς εσύ πάνω στο καράβι; Μήπως έχεις φάει και συ το παραμύθι πως
ο κανονισμός του καραβιού είναι κάτι σαν τις ιερές πλάκες του Μωυσή ώστε
να κάνεις τουμπεκί και να εκτελείς τις εντολές με το κεφάλι κατεβασμένο;
Και πως άμα δε σκέφτεσαι και δε ρωτάς πολλά θα γίνεις μια μέρα «μεγάλος
και τρανός»; Πέρασε ποτέ από το κεφάλι σου η σκέψη ότι , στατιστικά και με
το νόμο των πιθανοτήτων, μάλλον αργά ή γρήγορα θα παλεύεις απλά και
μόνο για την επιβίωση κι όχι για τη ζωή χωρίς να έχεις εξασφαλισμένο το ότι
δεν θα φαγωθείς!
Νομίζεις πως αυτή η άθλια καθημερινότητα που σου έχουν επιβάλει
είναι προσωρινή; Πως αξίζει να γίνεις ζόμπι με 15ωρα μαθημάτων σε
σχολείο, φροντιστήρια, ιδιαίτερα για να μπεις σε μια σχολή και να μη γίνεις
εσύ ο υποψήφιος για φάγωμα; Για ρώτα αυτούς που κάνανε αυτό που σε
βάζουν να κάνεις κι εσύ; Έγιναν ευτυχισμένοι άνθρωποι ή αλλοτριώθηκαν και
πούλησαν την ψυχή τους στο διάολο; Χιλιάδες οι έφηβοι που μέχρι τώρα τα
έχουν «καταφέρει» Που έχουν καταφέρει να παίξουνε με τους κανόνες των
εξουσιαστών (που κάθε τόσο τους αλλάζουνε για την πλάκα τους) και να
«κερδίσουν» την παρτίδα. Πριν από λίγα χρόνια ήσουνα νικητής αν πέρναγες
σε κάποια παιδαγωγική σχολή κι έπιανες δουλειά με τη μία. Τώρα, κερδίζεις
άμα πιάσεις άριστα και γίνεις μπάτσος κι έχεις σίγουρο μισθό «βρέξει-
χιονίσει».
4
Πάντως, έτσι κι αλλιώς, είναι
σημαντικό να μπεις κάπου, να
δικαιώσεις το κουπί που τράβηξες
και τα λεφτά των γονιών σου που
θα στο χτυπάνε μια ζωή για την
υποχρέωση που τους έχεις.
Να δούμε μαζί την τυπική
εικόνα του πετυχημένου
μαθητή που κατάφερε να
διαβεί το κατώφλι του
Πανεπιστημίου; Έχοντας φάει
στη μάπα επί χιλιάδες ώρες τόνους μασημένης γνώσης και άπειρες
συμβουλές για το πώς να τις αξιοποιήσει στις εξετάσεις έχει καταντήσει
τόσο άβουλος και χαμένος που χρειάζεται τη «βοήθεια» από τα σαϊνια
των κομματικών παρατάξεων να του συμπληρώσουν τα χαρτιά για
να γραφτεί. Και φυσικά, επειδή αυτοί κάνουνε και ωραία πάρτι κι
εκδρομές, γίνεται κι αυτός σαν τα μούτρα τους και περιμένει να του
βρούνε κάτι να κάνει για να μη βαράει μύγες στην ανεργία αργότερα.
Χωρίς να το καταλάβεις γίνεσαι ένα άχρωμο και άοσμο περιφερόμενο
ζόμπι που δε σκέφτεται, δε νοιάζεται για τίποτα, διασκεδάζει με σκουπίδια
και μπερδεύει ακόμα και στοιχειώδη φυσιολογικά πράγματα: Το κανονικό
ανθρώπινο σώμα με το κατασκευασμένο «ιδανικό» κορμί το φουσκωμένο από
σιλικόνες κι αναβολικά, τον φυσιολογικό έρωτα με το σεξ μέσο Skype για
να μην αναφερθούμε στα χιλιάδες παραδείγματα της εμπορευματοποίησης
των πάντων. Με δυο λόγια, σου πιπιλάνε καθημερινά το μυαλό πως για
να τη βρεις πρέπει να έχεις λεφτά και για να τ’ αποκτήσεις δεν έχει
σημασία τι θα κάνεις.
Κι αφού σε έχουν κάνει σαν τα μούτρα τους σε βάζουνε σαν παπαγαλάκι
να αναπαράγεις το σάπιο lifestyle που τους εξασφαλίζει την τρυφηλή ζωή
που κάνουν, ρουφώντας σα βρικόλακες ό,τι φυσιολογικό κι ανθρώπινο σου
έχει απομείνει.
5
Μια ζωή γεμάτη βαρεμάρα, πλήξη αφόρητη κι ένα διαρκές συναίσθημα
στέρησης κι αναζήτησης υποκατάστατων για να ξεφύγεις. Κι αν φτάνεις
κάποια στιγμή σε αδιέξοδο και ψάχνεις να βρεις τι δεν πάει καλά με τη ζωή
σου και τις σχέσεις σου, υπάρχει και γι αυτό η λύση: Σου βρίσκουν κάποιο
αποδιοπομπαίο τράγο, του φορτώνουνε ό,τι σε ζορίζει και σ’ αμολάνε να τον
κατασπαράξεις! Ξέρεις πόσο καλή θα ήτανε η ζωή μας αν δεν είχαμε φορτωθεί
όλους αυτούς τους βρομιάρηδες λαθρομετανάστες; Οι ξένοι φταίνε που
κάνουνε παρεμπόριο και κλείνουν τα μαγαζιά, οι ξένοι φέρνουν φτηνιάρικα
προϊόντα και δεν κινούνται στην αγορά τα Ελληνικά και πάει λέγοντας. Κι εκεί
που σε έχουν φέρει να ακούς άκριτα ό,τι σου σερβίρουν, γίνεσαι κι εσύ άβουλο
εκτελεστικό κι ίσως και εγκληματικό όργανο πλαισιώνοντας εθνικιστικούς
και ρατσιστικούς στρατούς που το παίζουνε αντισυστημικοί μα στην
ουσία αποτελούν το παρακράτος που εξασφαλίζει την απρόσκοπτη
λειτουργία του καταπιεστικού κρατικού μηχανισμού. Κι όλα αυτά,
γιατί θέλει κόπο και κότσια να σκεφτείς με το δικό σου το μυαλό, έστω απλά
να γκουγκλάρεις και να δεις ποιοι είναι όλοι αυτοί που σου πουλάνε την
παραμύθα της εθνοκάθαρσης. Είναι οι Ελληναράδες που τα ομοιόμορφα
μαύρα μπλουζάκια τους γράφουν στην ούγια “Made in Turkey”, έχουν ηγέτη
ένα μπράβο, τέως ΚΥΠίτη θιασώτη της χούντας, και θεωρούν πως η θέση
της γυναίκας είναι για να κάνει παιδιά και να πλένει πιάτα. Αλλά, βέβαια,
η γνώση κι η επίγνωση θέλουν ελεύθερο χρόνο για να σκεφτείς,
να προβληματιστείς, να αποφασίσεις. Κι εσύ πρέπει να ακούς ώρες
ατέλειωτες αυτά που σου χώνουνε στο κεφάλι με αποτέλεσμα να ξεχάσεις τι
σημαίνει σκέφτομαι και να έχεις καταντήσει απλά ένας διεκπεραιωτής.
Τι λες; Αντέχεις να τη βγάλεις μια ζωή στο καράβι που σε φόρτωσαν χωρίς
ποτέ να σε ρωτήσουν ούτε για τη ρότα του ούτε για τον προορισμό του;
Μάλλον όχι γιατί στην ηλικία που είσαι η βλάβη δεν είναι ανήκεστη. Ε, λοιπόν
τι; Πώς ξεφεύγει κανείς από το λούκι;
Υπάρχει μια ποιητική εκδοχή από τη συλλογή « Πούσι» του ποιητή Νίκου
Καβαδία:
Βλαστημά ο λοστρόμος τον καιρό
κι είν’ αλάργα τόσο η Τοκοπίλα.
Από το να φοβάμαι και να καρτερώ
κάλλιο περισκόπιο και τορπίλα.
6
Οι έξοδοι διαφυγής προς την πραγματική ζωή είναι πολλές: Πρέπει
εσύ να τις βρεις και τελικά να διαλέξεις αυτή που μαζί με άλλες κι άλλους
φίλες και φίλους σου θα σε βοηθήσει να ξανακερδίσεις τα χρόνια που σου
στέρησαν , να βρεις τη ρότα και τον προορισμό του ταξιδιού σου μέσα
από δικό σου ψάξιμο, με αλληλοκατανόηση κι ανεκτικότητα στο
διαφορετικό, με αλληλεγγύη κι αγωνιστικότητα επειδή
«το μέλλον δε θα ‘ρθει από μονάχο του έτσι νέτο-σκέτο αν δεν πάρουμε μέτρα
κι εμείς…» (Ξελασπώστε το Μέλλον- Β. Μαγιακόφσκι)
Κι είναι επιτακτική κι άμεση η ανάγκη να πάρουμε μέτρα εδώ που έχουμε
φτάσει. Καμιά ανοχή σε ό,τι πραγματικά μας ενοχλεί. Καμιά άκριτη αποδοχή
σε ό,τι μας σερβίρουν. Απαιτούμε με χιλιάδες «γιατί» να στηρίξουν με
επιχειρήματα τη γνώση που θεωρούν αναγκαία για μας. Διεκδικούμε
τον ελεύθερο χρόνο που δικαιούμαστε, απαιτούμε να μπορούμε
να χαιρόμαστε απλά κι ανθρώπινα αυτά που δεν είναι προϊόντα
συναλλαγής κι εμπορευματοποίησης αλλά μας δίνονται δωρεάν κι
απλόχερα επειδή αυτό είναι το φυσιολογικό: Δε χρειάζομαι λεφτά
για να ερωτευτώ, να διασκεδάσω με τους δικούς μου ανθρώπους, να
περπατήσω στην εξοχή ή στους ελεύθερους χώρους στην πόλη μου, να
αγωνίζομαι μέσα από συλλογικότητες μαθητών, νέων, ασυμβίβαστων
κι ανήσυχων πολιτών γι αυτά που μας ανήκουν. Κι εξυπακούεται ότι δε
γουστάρουμε να μας τα κάνουν «δώρο» με το αζημίωτο φυσικά- κάποιοι που
μας τάζουνε ότι μπορούν να μας εξασφαλίσουνε μια ζωή χαρισάμενη, αρκεί
να τους εκχωρήσουμε και να τους αναθέσουμε αυτό μας το δικαίωμά μας να
ονειρευόμαστε το δικό μας μέλλον!!
ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
ΚΙ ΑΥΤΟΝ ΘΑ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ
ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΣΧΕΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΥΛΙΚΑ!
ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ
από την
Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Αγίας Παρασκευής
είναι ένα αυτο-οργανωμένο εγχείρημα, αυτο σημαίνει ότι
κανένα κόμμα ή δημοτική παράταξη δεν βρίσκεται από
πίσω μας, και όλες οι αποφάσεις και δράσεις προκύπτουν
απο εβδομαδιαίες ανοιχτές δημόσιες συνελεύσεις
Θα μας βρείτε στις γειτονιές, στα σχολεία, στις πλατείες,
στους δρόμους και στο:
anoixtisyneleysiagparaskevis.blogspot.gr
