Ave EOZ…..οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν. Ο Σπάρτακος ante portas! ~ Κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012

Ave EOZ…..οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν. Ο Σπάρτακος ante portas!

Posted by ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ Τετάρτη, Οκτωβρίου 03, 2012

Οι καπιταλιστές, όπως έλεγε ο Μαρξ, πουλάνε και το ίδιο το σχοινί που θα τους κρεμάσει η εργατική τάξη.

Έτσι και με τις ΕΟΖ. Φτιάχνουν εργάτες - σκλάβους, εν δυνάμει Σπάρτακους.

Η Ελλάδα είναι μια χώρα ηλιόλουστη, με σπάνιο φυσικό κάλλος, ιδανικό κλίμα, καθώς και πολύτιμο ορυκτό πλούτο.

Κατέχει επίσης μια κομβική γεωπολιτική θέση στο σταυροδρόμι της Δύσης με την Ανατολή.

Διαθέτει επομένως άκρως ελκυστικά πλεονεκτήματα ώστε να μπει στο στόχαστρο των επενδυτών της Ευρωπαϊκής αλλά και της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ.

Οι επιχειρηματίες, βέβαια, επειδή πιστεύουν σε ένα θεό, τον παντοκράτορα του κέρδους, επιθυμούν διακαώς οι επενδύσεις τους να γίνονται πάντα υπό καθεστώς προνομιακό, σε χώρες με φθηνό εργατικό δυναμικό, με ελαστικές σχέσεις εργασίας και χωρίς εργασιακά δικαιώματα.

Συνήθως επιλέγουν για τις επενδύσεις τους, χώρες υπερχρεωμένες και έτσι εύκολα χειραγωγούμενες, με διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό, μειωμένου πολιτικού και ηθικού αναστήματος.

Το πολιτικό σκηνικό αυτής της υποτελούς χώρας συμπληρώνεται από σκάνδαλα, κάθε απόχρωσης, κυρίως πολιτικά και οικονομικά.

Οι επιχειρηματίες λοιπόν, στήνουν αποικίες «νέου τύπου» σε χώρες με βαθιά ύφεση και ανεργία, χώρες εξαρτώμενες από τους δανειστές τους, μέσω προγραμμάτων οικονομικής στήριξης με τα γνωστά και στη χώρα μας μνημόνια, δανειακές συμβάσεις και μέτρα λιτότητας.

Οι χώρες αυτές, ως προτεκτοράτα πλέον, διαθέτουν στους σύγχρονους αποίκους – επενδυτές, πόλεις, λιμάνια και μεγάλες γεωγραφικές περιφέρεις, προκειμένου όπως λένε να εξασφαλίσουν θέσεις εργασίας.

Τις περιοχές αυτές τις ονομάζουν Ειδικές Οικονομικές Ζώνες – ΕΟΖ.

Εκεί εγκαθίστανται οι επιχειρηματικοί όμιλοι και δημιουργούν ένα κράτος εν κράτει, χωρίς να λογοδοτούν σε κανένα, μέσα σε ιδανικές συνθήκες για τα οικονομικά τους συμφέροντα, σε βάρος της ζωής και της αξιοπρέπειας των εργαζομένων.

Στις ΕΟΖ οι επενδυτές απολαμβάνουν ειδικό καθεστώς φορολογικό, εργασιακό και διοικητικό.

Ο εργαζόμενος δουλεύει με μισθό Βουλγαρίας χωρίς το παραμικρό εργασιακό δικαίωμα, ενώ ο εργοδότης απολαμβάνει εύκολα κέρδη και φορολογική ασυλία.

Στις ΕΟΖ οι εργαζόμενοι είναι κατά κύριο λόγο μετανάστες του εξωτερικού αλλά και του εσωτερικού.

Προτιμούν βέβαια τους ξεριζωμένους από το τόπο τους μετανάστες, δεδομένου ότι αυτοί συνιστούν την πιο ευάλωτη λεία προς εκμετάλλευση για τις επιχειρήσεις τους.

Με τις ΕΟΖ υποσκάπτεται το εθνικό δίκαιο της χώρας που φιλοξενεί τις εταιρείες και καταστρατηγούνται οι νόμοι της περιβαλλοντολογικής προστασίας.

Ο Χανς Πίτερ Καϊτέλ, επικεφαλής του Συνδέσμου Γερμανών Βιομηχάνων (BDI) προτείνει χωρίς περιστροφές ότι όλη η Ελλάδα πρέπει να γίνει μια ΕΟΖ μέσα στην Ευρωζώνη.

Ότι η Ελλάδα θα έχει οικονομική βοήθεια αλλά και την παρουσία ξένων Ευρωπαίων αξιωματούχων που θα συμβάλλουν στις μεταρρυθμίσεις. Έτσι λοιπόν ευνοούν τις περίφημες μεταρρυθμίσεις οι βιομήχανοι ξένοι και ντόπιοι. Απόλυτη εξαθλίωση των εργαζόμενων από τη μια και από την άλλη πλήρης ασυδοσία των πολυεθνικών με τη βούλα της νομιμότητας.

Ήδη από τη 10ετία του ‘70 το καρτέλ των τραπεζών, στο γνωστό Σίτι του Λονδίνου, είχε συλλάβει την ιδέα των ΕΟΖ.

Την εποχή εκείνη η αποικιοκρατία εξέπνεε διεθνώς και έτσι οι ΕΟΖ πήραν τη σκυτάλη ενός μοντέρνου σκλαβοπάζαρου.

Με τις ΕΟΖ επανέρχονται στο προσκήνιο τα αποικιοκρατικά καθεστώτα με σύγχρονο προσωπείο προκειμένου να μην αναμοχλεύονται οι πρόσφατες μνήμες των απεχθών αποικιών στις χώρες που είχαν πλέον απαλλαγεί απ’ το ζυγό.

Η Κίνα, η τελευταία χώρα που ελευθερώθηκε από το αποικιοκρατικό καθεστώς το 1947, είναι η πρώτη που δέχεται τις ΕΟΖ, για να ακολουθήσουν σιγά σιγά κι άλλες χώρες σ’ ολόκληρο τον πλανήτη.

Σήμερα υπάρχουν περίπου 3000 ΕΟΖ σε πάνω από 100 χώρες και ο αριθμός τους βαίνει αυξανόμενος.

Η ραγδαία αύξηση των ΕΟΖ, εξηγείται από την εξάρτηση των υπερχρεωμένων χωρών από τις πολυεθνικές των αναπτυγμένων κρατών, από την κυριαρχία των ανοιχτών αγορών κεφαλαίου και από το προνομιακό καθεστώς στις ΕΟΖ υπέρ των επιχειρήσεων βέβαια.

Τα κεφάλαια πλέον κυκλοφορούν ελεύθερα, δεν γνωρίζουν σύνορα, ούτε πατρίδες. Όταν λοιπόν μια χρεωμένη χώρα ζητά απεγνωσμένα επενδύσεις και κεφάλαια απ’ έξω, τότε δέχεται τον εκβιασμό της δημοσιονομικής προσαρμογής από τους δανειστές της με πολλαπλά μνημόνια και βάρβαρα μέτρα λιτότητας.

Τέλος δε προκαλεί με δική της πρωτοβουλία την εγκατάσταση των ΕΟΖ δήθεν για την καταπολέμηση της ανεργίας.

Η πρώτη ΕΟΖ δημιουργήθηκε το 1980 στο χωριό Σεντζεν της Κίνας.

Μέσα σε μια 10ετία το μικρό αυτό ψαροχώρι μετετράπη σε μια μεγαλούπολη 9 εκατομμυρίων κατοίκων με ουρανοξύστες και παράγκες με διαφθορά, εγκληματικότητα και λαθρεμπόριο. Οι εργαζόμενοι σε πλήρη ένδεια, σε αντίθεση με τους ευημερούντες εργοδότες τους.

Έτσι λοιπόν έγινε και στην Ελλάδα.
Αφού πρώτα την οδήγησαν στα νύχια της Τρόικας (ΔΝΤ – Ε.Ε – ΕΚΤ) με τα γνωστά μνημόνια και τα πακέτα «διάσωσης» άρχισαν το μαρτύριο της σταγόνας με τις πολυπόθητες δόσεις της εξάρτησης και της υποτέλειας. 5 χρόνια η Ελλάδα σε βαθειά ύφεση χωρίς ελπίδα ανάκαμψης. Ο φαύλος κύκλος σκληρή λιτότητα – ύφεση – ανεργία καλά κρατεί. Θα δημιουργηθούν λοιπόν σε όλη τη χώρα ΕΟΖ προκειμένου να στοιβάξουν σ’ αυτές τους ξένους αλλά και ντόπιους

μετανάστες που δεν έχουν πια να ελπίζουν σε τίποτα και σε κανέναν.

Το κυνήγι των μεταναστών του Δενδιά, υπουργού «Προστασίας του Πολίτη», συνεχίζεται.

Φέρει τον ειρωνικό τίτλο του «Ξένιου Διός».

Συλλαμβάνουν δυστυχισμένες υπάρξεις ανθρώπους κυνηγημένους από τις κατεστραμμένες πατρίδες τους και τους μαντρώνουν σε «κέντρα φιλοξενίας» ανά την Ελλάδα, προκειμένου οι επιχειρηματίες των ΕΟΖ να βρουν έτοιμο φθηνό εργατικό δυναμικό.

Αυτά είναι τα σχέδια τους. Ετοιμάζουν πυρετωδώς εργασιακό Μεσαίωνα και μάλιστα «για το καλό μας» όπως διατείνονται οι κυβερνώντες και οι καλοταϊσμένοι παπαγάλοι τους.

Η Ελλάδα λοιπόν όχι μόνο δεν διασώζεται από τους «σωτήρες» της αλλά αντίθετα ξεπουλιέται όσο όσο.

Οι επιχειρηματίες έχουν δικαίωμα να μπαζώνουν παραλίες κατά το δοκούν με μια απλή υπουργική υπογραφή πλέον (ο νόμος αυτός ψηφίστηκε τον Ιούλιο του 2011).

Οι κυβερνήσεις φτιάχνουν νέους νόμους σε μια νύχτα καταργώντας τους παλιούς γιατί είναι απλά φερέφωνα του μεγάλου κεφάλαιου.

Είναι πλέον καθαρό σε όλους ότι ο καπιταλισμός που έφτασε αισίως στο τέλος της πολυτάραχης ζωής του έχει πετάξει οριστικά τη μάσκα του κράτους πρόνοιας που παρείχε στοιχειωδώς στους πολίτες.

Εξαπολύει άγρια επίθεση στο βιοτικό επίπεδο ολόκληρου του λαού οδηγώντας τον στην απόλυτη φτώχια.

Παίρνει πίσω οτι κατέκτησαν οι εργαζόμενοι με σκληρούς και συχνά αιματηρούς αγώνες, ενώ αφήνει αλώβητους τους κεφαλαιοκράτες.

Ζούμε πλέον μέσα σε μια παγκόσμια φυλακή που λέγεται δικτατορία των αγορών και των πολυεθνικών εταιρειών.

Οφείλουμε να αντιδράσουμε σε όσα καταστροφικά συμβαίνουν γύρω μας.

Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει. Δεν είμαστε απλοί παρατηρητές της ιστορίας.

Ζούμε μέσα σ ‘ αυτή. Δημιουργούμε τις συνθήκες της απελευθέρωσης από τα δεσμά της σκλαβιάς μας υλικής και πνευματικής.

Το καπιταλιστικό σύστημα καταστρέφεται πια από τις ίδιες του τις αντιφάσεις.

Οι παραγωγικές δυνάμεις ασφυκτιούν μέσα στις υπάρχουσες παραγωγικές σχέσεις.