Στα χρόνια που πέρασαν γνώρισα την υποκειμενικότητα των πάντων. Την διαφορετική αντίληψη του ανθρώπου σε κάθε τι.
Έμαθα πως κάθε λέξη έχει πάνω από μια έννοια.
Ο άνθρωπος προσαρμόζει την έννοια στα μέτρα του.
Ο κόσμος όμως έχασε τα μέτρα του.
Τα τελευταία χρόνια τον άνθρωπο τον αντιλαμβάνονται σαν έναν αριθμό και σαν ένα αντικείμενο προς χρήση .
Μια μηχανή χωρίς προσωπικότητα και χωρίς προσωπική Ζωή .
Θυσίασαν στον βωμό του χρήματος νόμους , θεσμούς και δικαιώματα, αξίες που αποκτήθηκαν με αίμα.
Το οκτάωρο έγινε δωδεκάωρο και δεκαπενταωρο.
Οι συνθήκες εργασίας θυμίζουν πλέον τριτοκοσμική χώρο.
Αυξάνουν τις ημέρες εργασίας προς όφελος τίνος ;
Λες και έχει χρήματα την υπόλοιπη εβδομάδα ο άνεργος ή ο εργαζόμενος με τα 300 ευρώ μηνιαίο μισθό και το πρόβλημα του είναι η έλλειψη χρόνου για να βγει για ψώνια .
Συγκρίνουν αγορές του Παρισιού και του Λονδίνου με αγορές επαρχιακών ελληνικών πόλεων . Ζητούν ένα μεγάλο μαγαζί σε μια επαρχία με καθημερινό τζίρο 150-200 ευρώ μέσο όρο περίπου, τώρα, να πληρώνει περισσότερη φορολογία λόγω των τετραγωνικών της επιχείρησης από ένα κατάστημα στην Ερμού που έχει τα μισά τετραγωνικά και με καθημερινό τζίρο 1.200-1.500 ευρώ μέσο όρο περίπου .
Το ίδιο μαγαζί με τα ίδια προϊόντα.
Το ένα 80 τ.μ στα Τρίκαλα και το άλλο 50 τ.μ στο κέντρο της Αθήνας.
Μεγάλη αυθαιρεσία έχει πέσει στην Ζώη μας.
Την ανθρώπινη εξαθλίωση την ονομάζουν ανάπτυξη.
Ένας Τιτανικός που πλέει προς το παγόβουνο χωρίς να αλλάζει ρότα.
Τα θύματα γνωστά, ο θύτης πάντα αφανής.
Μόνη λύση: Πόλεμος στον πόλεμο .
Παναγιώτης Τζαννετάτος, Κίνημα Δεν Πληρώνω Κεφαλονιάς
