«Μαζεύουμε τα χρήματα από τους φτωχούς που είναι πολλοί για να τα δίνουμε στους πλούσιους που είναι λίγοι».
Αυτή η φράση ενός στελέχους της Goldman Sacks στάθηκε αφορμή για το
γύρισμα της ταινίας, η οποία πραγματεύεται τον κόσμο του
χρηματιστηριακού κεφαλαίου μέσα από τις περιπέτειες ενός «κανονικού»
ανθρώπου που εξελίσσεται σε έναν αδίστακτο τραπεζίτη.
Για την πολιτική και το πολιτικό σινεμά μίλησε χθες στη... Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών ο Κώστας Γαβράς, ο οποίος βρίσκεται στην Αθήνα για την πρεμιέρα της καινούριας του ταινίας, «Το Κεφάλαιο», στις 14 Ιανουαρίου.
«Πίσω
από την γοητεία ενός τραπεζίτη, τη μόρφωση και την καλλιέργειά του,
κρύβεται μια σκοτεινή πλευρά, αυτή των επιχειρήσεων. Κι αυτό προσπάθησα
να βρω και να διηγηθώ στην ταινία μου», ανέφερε ο Κ. Γαβράς κατά τη χθεσινή συζήτηση, προσθέτοντας ότι «ζούμε σ’ έναν άγριο καπιταλισμό, γυρίσαμε πίσω πολλά χρόνια, στον 19ο αιώνα».
«Οι
έννοιες φυσικά έχουν αλλάξει και κυρίως έχει παραμεριστεί η ηθική. Στο
βιβλίο «Ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός», ο συγγραφέας του, τραπεζίτης Ζαν
Πιερλεβάντ, περιγράφει τη δημοκρατία σαν placebo, (πλασματική). Ότι
δηλαδή, οι μεγαλομέτοχοι των τραπεζών και των επιχειρήσεων διευθύνουν
τον κόσμο. Νομίζω ότι του ξέφυγε σε μια στιγμή ειλικρίνειας», τόνισε μεταξύ άλλων.
Όπως είπε, στη Γαλλία οι ομαδικές απολύσεις γίνονται υπό τον τίτλο του «κοινωνικού προγραμματισμού» (plans sociaux). «Σαν να πρόκειται για δώρο στους ανθρώπους».
Ακόμα, σημείωσε πως «τη λύση στα τεράστια προβλήματα, δεν θα τη δώσει μια ταινία.
Δεν είναι αυτός ο ρόλος ούτε του κινηματογράφου ούτε του σκηνοθέτη.
Εμένα μ' ενδιαφέρει η αντίσταση στην καταστροφή. [...] Η λύση θα έρθει
από τους ανθρώπους που ψηφίζουμε. Πρέπει να ξέρουμε ποιους διαλέγουμε
και γιατί τους διαλέγουμε. Αυτό είναι το πρόβλημα. Και κυρίως είναι
πρόβλημα ελληνικό, εδώ και πάρα πολλά χρόνια».
Τέλος,
ανέφερε ότι «ο κινηματογράφος δεν είναι Πανεπιστήμιο, ούτε κάνει
πολιτικό κήρυγμα. Δεν επιβάλει μια ιδεολογία. Είναι ένα θέαμα με το
οποίο προσπαθούμε να δημιουργήσουμε συναισθήματα, να μιλήσουμε για τις
ανθρώπινες σχέσεις και ίσως ο θεατής να προβληματιστεί, να σκεφτεί».
(Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ)
