Το στοιχείο που διαφοροποιεί τις συγκεκριμένες διώξεις είναι ότι οι συμπολίτες μας δεν διώκονται για την πράξη της διάβασης των διοδίων χωρίς την καταβολή του σχετικού αντιτίμου και συνεπώς για κάποια ενέργεια που έκαναν οι ίδιοι αλλά ως ηθικοί αυτουργοί παρανόμων ενεργειών που έκαναν ή παροτρύνθηκαν να κάνουν άλλοι. Για να στηριχθεί το κατηγορητήριο ανασύρθηκε από το νομικό οπλοστάσιο της μετεμφυλιακής περιόδου το άρθρο 184 του Ποινικού Κώδικα του 1951 το οποίο αναφέρει... ότι «..όποιος δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο προκαλεί ή διεγείρει σε διάπραξη κακουργήματος ή πλημμελήματος τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών». Θυμίζουμε ότι σε εκείνη την περίοδο «κακούργημα ή πλημμέλημα» μπορούσε να θεωρηθεί η συμμετοχή σε οποιασδήποτε μορφής πολιτική ή συνδικαλιστική διεκδικητική δράση.
Θεωρούμε ότι η κατηγορία περί αυτουργίας προωθεί την ποινικοποίηση των ιδεών και του φρονήματος και αποτελεί κατάφορη παραβίαση των δημοκρατικών και συνταγματικών ελευθεριών. Μια πιθανή καταδίκη μεμονωμένων πολιτών σήμερα δημιουργεί δεδικασμένο και προδιαγράφει ένα ζοφερό αύριο για όποιον σύλλογο, σωματείο, φορέα ή οργάνωση θεωρηθεί αυθαίρετα πως με τα καλέσματα του παροτρύνει άλλους να τελέσουν «πλημμελήματα ή κακουργήματα».
Εκφράζουμε την καθολική και αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη μας στους διωκόμενους συμπολίτες μας. Αναγνωρίζοντας την πολιτική σημασία της δίκης και επειδή θεωρούμε ότι δεν δικάζονται μεμονωμένα άτομα αλλά όλες οι κοινωνικές αντιστάσεις του λαού μας, απαιτούμε την αθώωση τους.
Οι πρόεδροι των Συλλόγων
Εκπαιδευτικού προσωπ. Διοικητικού Προσωπ. Ειδικού Τεχνικού Προσωπ.
Γ. Σούλτης Π. Γούλα Απ. Δολαπτσής
