Σε χρόνους δίσεκτους που γεννηθήκαμε
έτυχε σε εμάς το πιο δύσκολο έργο.
Αιωρούμενες έμειναν οι λέξεις
και τώρα μας απλώνουν το χέρι
μας ζητούν έννοιες και σκοπούς ύπαρξης.
Σμήνος χελιδονιών
έχασε το προσανατολισμό
το ερχόμενο από τη δύση
και εμείς κρατάμε τη πυξίδα του γυρισμού.
Αιματοβαμμένα ρεύματα γεννήθηκαν
απο τη πενία και την άγνοια,
φορώντας το προσωπείο
του εθνικού για να διδάξουν (Τάχα)
τι είναι Εθνικό και Ηθικό.
Σκοτάδι βαθύ έπεσε
στην αρχή του αιώνα
και έλαχε σε εμάς
να ... κραταμε του Διογένη το φανάρι,
αναζητώντας τον άνθρωπο.
Δάκρυσε ο Ξένιος Ζευς.
Οργίστηκε η παλλάδα Αθηνά.
Χρησμό έδωσε ο μάντης Τειρεσίας
σύντομα είπε
το φως το απολλώνειο
θα ενώθει με την άχραντη δύναμη
του Παρθενώνα.
Τότε και μόνο τότε,
θα έρθει η σωτηρία
του λιμού που τις χώρες σπαράζει.
Το χρησμό επιβεβαιώνει ο Πλάτωνας
μιλώντας για παιδεία, γνώση και αρετή.
Έννοιες φθαρτές και ξεχασμένες.
Ένας Μαρξ
χρηστός και εύχρηστος
ακόμα μάχεται στους δρόμους
ως μόνη διέξοδο για ένα λούμπεν προλεταριάτο,
καλώντας σε ένα κοινό αγώνα με κοινό στόχο.
Ο στόχος καθορίζεται
από τη τροχιά του βέλους,
αν το βέλος είναι βουτηγμένο
στη διχόνοια δεν τους αξίζει στόχος.
Μεγάλη αυθαιρεσία έπεσε στο κόσμο.
Η αβεβαιότητα έγινε δέρμα του ανθρώπου.
Η ατίμαση συνήθεια.
Ο λόγος σιωπή
και η λογική παράνοια.
Η τυφλότητα μεγάλο προσόν
για μάντες και ποιητές,
που κοιτούν με τα μάτια της ψυχής,
όχι όμως για τον άνθρωπο.
Γνώση και παιδεία
ο μόνος δρόμος για τη σωτηρία.
