Εκλογές στην Ιταλία: Αδιέξοδος
για το πολιτικό σύστημα, ελπίδα για το λαό
«Una faccia, una razza» λέει μία γνωστή έκφραση αναφερόμενη
στις μεγάλες ομοιότητες ιδιοσυγκρασίας και χαρακτηριστικών μεταξύ του ελληνικού
και του ιταλικού λαού. Πέραν όμως του παρόμοιου ταπεραμέντου, οι εκλογές στην
Ιταλία αναδεικνύουν και μία πολύ σημαντική διαφορά. Παρά την δυσχερέστατη
οικονομική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει και οι δύο χώρες, οι Ιταλοί, σε
αντίθεση με τους Έλληνες, φαίνεται να μη «μασάνε» μπροστά στο εκβιαστικό ψευτοδίλημμα
«λιτότητα ή χρεοκοπία». Το δίλημμα αυτό προωθούσαν κατά κόρον τα παπαγαλάκια
των ΜΜΕ της γείτονος αλλά και ολόκληρο το κυρίαρχο ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα
με προεξάρχουσα την Άγκελα Μέρκελ.
Όλη
αυτή η προπαγάνδα εντάθηκε ακόμη περισσότερο εν’όψει των ιταλικών εκλογών καθώς
είδαμε σύσσωμο το ξεπεσμένο πολιτικό σύστημα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο να
προτρέπει τους Ιταλούς ψηφοφόρους να επιλέξουν μία κυβέρνηση η οποία θα
στηρίξει τς μεταρρυθμίσεις και την λιτότητα υπό την απειλή της κατάρρευσης. Σε
πείσμα αυτών, ο ιταλικός λαός έκλεισε τα αυτιά του και έστειλε ηχηρό μήνυμα
προς πάσα κατεύθυνση καταδικάζοντας τις πολιτικές της λιτότητας και των
μνημονίων. Είναι
χαρακτηριστικό ότι παρά τις πιέσεις της Μέρκελ για στήριξη στο Μάριο Μόντι, το
κόμμα του απερχόμενου τεχνοκράτη πρωθυπουργού καταποντίστηκε, λαμβάνοντας μόνον
10,5% στην βουλή των αντιπροσώπων και 9,1% στη γερουσία. Η μεγάλη έκπληξη σημειώθηκε από το κίνημα των πέντε αστέρων του κωμικού
Μπέπε Γκρίλο το οποίο έλαβε 25,5%.
Ο σοσιαλδημοκράτης Πιερλουίτζι Μπερσάνι (PD) έλαβε χαμήλότερα από τα
προσδοκώμενα ποσοστά, ήτοι 29,5% και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι αρκετά μεγαλύτερα
των αναμενομένων, ήτοι 29,1%.
Συμπερασματικά, ο ιταλικός λαός
έδειξε με όλους τους τρόπους ότι αντιστέκεται στις πολιτικές της εξαθλίωσης και
των μέτρων βαθιάς λιτότητας. Τα αποτελέσματα των ιταλικών εκλογών δημιουργούν
έντονη ανησυχία στις αγορές και στο ευρωπαϊκό κατεστημένο, αλλά ένα συναίσθημα
ελπίδας και προσδοκίας αλλαγής στον ιταλικό λαό. Παρ’ όλα αυτά δεν θα πρέπει να
αυταπατόμαστε ότι κάτι καλό μπορεί να προέλθει από τον γιαλαντζί αριστερό
Πιερλουίτζι Μπερσάνι ή από τον συστημικότατο λαϊκιστή Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Η
μόνη οριστική λύση μπορεί να δοθεί μόνον από τον ίδιο τον ιταλικό λαό, με
διαρκή αγώνα μέχρι την πλήρη ανατροπή των πολιτικών που προωθούν τα συμφέροντα
της άρχουσας τάξης σε βάρος του λαού. Τουλάχιστον όμως, οι γείτονές μας δεν
υπέκυψαν στο εκβιαστικό δίλημμα «λιτότητα ή καταστροφή» σε αντίθεση με τον
ελληνικό πριν από 8 μήνες ο οποίος επανεξέλεξε τους υπεύθυνους της εξαθλίωσής
του στη βάση του ίδιου ακριβώς διλήμματος.
Η λύση, σε όλο τον σπαρασσόμενο νότο της Ευρώπης, βρίσκεται στα χέρια των λαών. Δεν είναι οι μεσίες ή οι διασκεδαστές που θα δώσουν την λύση.
Η αλλάγή, η κάθαρση, η έξοδος από την κρίση, μπορεί να γίνει με σκληρή δουλειά. Όχι όπως την ενοούν τα λαμόγια που μας εκμεταλλεύονται.
Σκληρή δουλειά για την ανάπτυξη και την οικοδόμηση ενός οργανωμένου κινήματος από τα κάτω που θα τους ανατρέψει. Έτσι μπορούμε να χτίσουμε την κοινωνία που ονειρευόμαστε. Μια κοινωνία με κέντρο των άνθρωπο και τις ανάγκες του και όχι μια κοινωνία που το 1% των παρασίτων θα πίνει το αίμα του 99%. Η λύση είσαι εσύ, είμαστε όλοι εμείς. Εμπρός να σηκώσουμε τα μανίκια και να το κάνουμε.
Το Κίνημα Δεν Πληρώνω, 3,5 χρόνια τώρα στους δρόμους, αποδεικνύει καθημερινά ότι ξέρει να το κάνει.
Ελάτε να γίνουμε συμμαχητές για το παρόν και το μέλλον.
Tο δικό μας, των παιδιών μας και του τόπου μας.
ΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ
www.kinimadenplirono.gr
