Τα περιστατικά πολιτών που έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με
«εξαφανισμένα» ποσά από τραπεζικούς λογαριασμούς τους εξαιτίας οφειλών
προς το ελληνικό δημόσιο δίχως καμία πρότερη ειδοποίηση, αυξάνονται
ανησυχητικά.Χαρακτηριστικό περιστατικό ενός άνεργου πατέρα τριών παιδιών, επιβεβαιώνει την ύπαρξη ενός συστήματος όπου ο πολίτης βρίσκεται με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο...
«Θέλω να αντιδράσω, τι πρέπει να κάνω;»
«Εκτός από το ότι είμαστε άνεργοι και έχουμε τρία παιδιά, έχω ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Είναι να κατεβώ κάτω στην Αθήνα για κάτι εξετάσεις που θα κάνω. Πήγα να πάρω ό,τι λεφτά υπήρχαν στο λογαριασμό και βλέπω ξαφνικά ότι μου έχουν πάρει 129 ευρώ, τόσα είχε μέσα. Αυτός ο λογαριασμός είναι σε τρία ονόματα, στου πατέρα μου, της μητέρας μου και στο δικό μου. Τα πήρανε όλα. Δεν υπήρχε ειδοποίηση ούτε από την εφορία ούτε από την τράπεζα» κατέθεσε χθες το πρωί στο ραδιόφωνο του «Studio 7» τη δραματική του εμπειρία ο Κώστας, επί δύο χρόνια άνεργος και πατέρας τριών παιδιών, ο οποίος αντιμετωπίζει πρόβλημα υγείας και, μιλώντας για την επώδυνη θέση στην οποία τον έφεραν το ελληνικό δημόσιο και οι τράπεζες, είπε και σχετικά με την αναζήτηση υπευθύνου που ακολούθησε μετά και πώς αυτή δεν έφερε κανένα απολύτως αποτέλεσμα: «Η οφειλή ήταν δική μου προς την εφορία. Πήγα από την εφορία, πήγα από τη διευθύντρια και με παρέπεμψε στο νομικό τμήμα, όπου μία κυρία με ενημέρωσε ότι έχει γίνει η κατάσχεση και μου είπε ότι δεν είναι υποχρεωμένοι να με ενημερώσουν. Αυτό τους είπα ότι είναι κλοπή. Στην ουσία, όταν δεν ενημερώνεις κάποιον ότι του πήρες λεφτά είναι κλοπή, δεν είναι; Από την τράπεζα, όταν πήγα, παραδέχτηκαν το λάθος τους και μου είπαν ότι θα μου επιστραφεί το ποσό. Είναι ένα γελοίο ποσό, αλλά θα μπορούσε να είναι πολύ περισσότερο. Το λάθος τους ήταν, μου είπαν, ότι πήραν όλο το ποσό. Επειδή ήταν σε τρία ονόματα στο λογαριασμό, έπρεπε να πάρουν το ένα τρίτο.».
Έχοντας ξαναπέσει θύμα αντίστοιχης συμπεριφοράς και από άλλη τράπεζα, από την οποία του κατέσχεσαν 200 ευρώ από λογαριασμό για τον ίδιο ακριβώς λόγο, αναφέρθηκε στην οφειλή του προς το δημόσιο λέγοντας «χρωστάω στην εφορία ακόμη 300 ευρώ, τα οποία δεν υπάρχουν, τι θέλουν να κάνω;», τη στιγμή που η κατάσταση της υγείας του έχει άμεση ανάγκη ιατρικών εξετάσεων και ο ίδιος παραμένει άνεργος: «Εγώ θα έπρεπε σε τρεις ημέρες να κατεβώ για να κάνω εξετάσεις για την υγεία μου. Και δεν κατεβαίνω. Δεν έχω ασφάλεια. Φυσικά, ποιος ελεύθερος επαγγελματίας έχει; Δεν μπορώ να κάνω δουλειά και δουλειές να πάω να δουλέψω δεν υπάρχουν. Έχω τρία παιδιά και όπου και να πας, βλέπεις τείχος. Τι πρέπει να κάνω; Το μαγαζί έχει δύο χρόνια που έκλεισε και με απειλούν ότι αν χρωστάω, που χρωστάω πέντε χιλιάρικα και εγώ και η γυναίκα μου, θα με βάλουν μέσα. Θα βάλουν μέσα και τη μητέρα των παιδιών μου. Τι θα πω στο παιδί μου; Ότι η μάνα σου μπήκε μέσα γιατί; Μας απειλούν, θα το κάνουν.».
Καταλήγοντας και εκφράζοντας κάθε πολίτη ο οποίος βρίσκεται σήμερα σε απόγνωση, απηύθυνε ένα ερώτημα με το οποίο καθημερινά έρχονται αντιμέτωποι χιλιάδες άνθρωποι σαν και αυτόν: «Θέλω να αντιδράσω, τι πρέπει να κάνω;».
Εκ μέρους του δικηγορικού συλλόγου
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Καβάλας Αθανάσιος Αθανασίου δήλωσε σχετικά με το περιστατικό, λαμβάνοντας μια πρώτη γνώση από την κατάθεση της εμπειρίας του πολίτη στο πλαίσιο της εκπομπής: «Σ' αυτές τις περιπτώσεις, τουλάχιστον σε μια ομαλή κατάσταση, διότι οι διαδικασίες που τηρούνται πια αμφιβάλλω κατά πόσο έχουν σχέση με την ομαλότητα παρά δημιουργούν πάρα πολλά ερωτηματικά σε ό,τι αφορά τη νομιμότητά τους, σε προηγούμενες δηλαδή εποχές, τηρούταν η διαδικασία της κατασχέσεως εις χείρας τρίτου, η οποία προέβλεπε όμως ενημέρωση και επίδοση δικογράφων στον καθ' ου η εκτέλεση, στον τρίτο, ο οποίος είχε στα χέρια του τον λογαριασμό. Αυτά, σύμφωνα μ' αυτά που περιγράφει ο συμπολίτης μας, δεν έχουν γίνει. Προβλέπονται μεν, αλλά λυπάμαι που το λέω και το αναγνωρίζω και εγώ στον δικό μου το χώρο, δε γίνονται. Έχω την πεποίθηση, όμως, ότι μπορούν να γίνουν ενέργειες προς την κατεύθυνση ανατροπής αυτής της κατάσχεσης είτε εις χείρας τρίτου ή τι άλλης μορφής εκτέλεση είναι, αλλά είναι κακόγουστο ανέκδοτο να προτείνεις σ' αυτόν τον ταλαιπωρημένο άνθρωπο με αυτό το πολύ χαμηλό ύψος των καταθέσεων να προσφύγει σε μια δικαστική διαδικασία που θα απαιτεί πολλαπλάσιο ποσό χρημάτων για τα δικαστικά έξοδα», ενώ αναφερόμενος στις νομικές διαστάσεις τριών συνδικαιούχων σε ένα λογαριασμό τραπέζης διευκρίνισε ότι «για να ισχύει αυτή η ποσοστιαία διάκριση ανά δικαιούχο στο υπόλοιπο του λογαριασμού, θα πρέπει αυτό να προβλέπεται από τα έγγραφα τα οποία κατέθεσαν οι δικαιούχοι, ειδάλλως ο κάθε ένας δικαιούχος είναι εις ολόκληρο δικαιούχος του υπόλοιπου του λογαριασμού.». Βάσει της επαγγελματικής του εμπειρίας, συμπέρανε ότι η κατάσταση που επικρατεί είναι θλιβερή, λέγοντας «λυπάμαι που είμαι υποχρεωμένος να το πω, αποτελεί πλήρη πεποίθηση όχι μόνο δική μου αλλά και όλων των συναδέλφων μου ότι συμπολίτες μας, οι οποίοι υφίστανται αυτήν την συμπεριφορά την αντιδικονομική του ελληνικού δημοσίου, είναι σχεδόν παντελώς ανυπεράσπιστοι σε κάθε είδους αυθαιρεσία» και εκ μέρους του «παρατηρητηρίου δικαιωμάτων» του δικηγορικού συλλόγου δήλωσε ότι αυτό υφίσταται ακόμη, παρόλα αυτά, καθώς είπε, «ο προσανατολισμός μας ήταν σε άλλου είδους περιοχή» και «δε διστάζω να πω ότι όλες αυτές οι συμπεριφορές μας έχουν αιφνιδιάσει και εμάς», δεδομένου ότι συχνά, οι δικηγόροι δεν βρίσκουν έρεισμα σε καμία διάταξη νόμου για να αναλάβουν τέτοιες υποθέσεις και να προσπαθήσουνε να τις παλέψουν στα δικαστήρια.
Περί του νόμου του '74, τον οποίο επικαλέστηκε η τράπεζα στον πολίτη για την κατάσχεση άνευ ενημέρωσης από τον λογαριασμό του, η οποία έγινε κατά τον μήνα Σεπτέμβριο, ο κ. Αθανασίου αντέτεινε «πού πήγε το απόρρητο των καταθέσεων, μπροστά στο οποίο υποχωρούσαν αυτές οι διατάξεις;» και για το τι μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε πολίτης στη θέση του είπε, επιβεβαιώνοντας ότι, δυστυχώς, το τραπεζικό σύστημα «συμπράττει και όχι απλώς ανέχεται» σε τέτοιες συμπεριφορές του ελληνικού δημοσίου: «Εκείνο που θα μπορούσα να συστήσω εγώ, ανεξάρτητα από το ύψος του ποσού που έχει αφαιρεθεί και εφόσον δεν έχετε οικονομικά τη δυνατότητα να προσφύγετε σε δικηγόρους, θα μπορούσατε να ζητήσετε να σας αναγνωρισθεί το ευεργέτημα πενίας από τον πρόεδρο του πρωτοδικείου και να σας διορίσει το ίδιο το δικαστήριο δικηγόρο, ο οποίος θα αμειφθεί από το ελληνικό δημόσιο όταν τελειώσει με τον χειρισμό της υπόθεσής σας. Έχετε αυτήν τη δυνατότητα.».
Όμως, στο σχόλιο του πολίτη, όπως αυτό ακολούθησε, «αν βγάλω δισκάκι στην πλατεία, μπορεί να μαζέψω λεφτά πολύ πιο γρήγορα από ό,τι να τελειώσει αυτή η υπόθεση», συνοψιζόταν η πικρία ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας που αυτήν τη στιγμή βρίσκεται έρμαιο ενός δαιδαλώδους συστήματος που συλλειτουργεί κατά του.
Εκ μέρους των τραπεζοϋπαλλήλων
Όσον αφορά την πλευρά των τραπεζοϋπαλλήλων, οι οποίοι έρχονται σε επαφή με τους πολίτες - πελάτες των τραπεζών σε τέτοιες περιπτώσεις; Ο συνδικαλιστικός εκπρόσωπός τους Παύλος Δεμερτζίδης δήλωσε σχετικά με το περιστατικό: «Όταν υπάρχει οφειλή προς δημόσια υπηρεσία, άσχετα αν είναι κάποιος συνδικαιούχος, χωρίς να το ξέρει ενδεχομένως, αν υπάρχει οφειλέτης σ' αυτόν, ύστερα από δικαστική απόφαση πράγματι το ελληνικό δημόσιο κάνει κατάσχεση ό,τι ποσού και να υπάρχει στο βιβλιάριο. Κανονικά, όταν είναι λογαριασμός ο οποίος είναι από μισθοδοσία ή από σύνταξη, δεν πρέπει να γίνεται αυτό. Δυστυχώς, όμως, θα πρέπει και πάλι εκ των υστέρων ο πολίτης να αποδείξει ότι αυτός ο λογαριασμός ήταν μισθοδοτικός ή συνταξιοδοτικός».
Ωστόσο, ως προς το σκέλος της δικαστικής απόφασης, ο πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου αντέτεινε ότι «όταν έχουμε έκδοση δικαστικής απόφασης, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ο πολίτης είναι ενημερωμένος».
Ακόμη, ο κ. Δεμερτζίδης σχολίασε ότι τέτοιες ενέργειες «γίνονται μηχανογραφικά και οφείλει το δημόσιο, πριν, να ενημερώσει.». Επιβεβαίωσε, παρόλα αυτά, ότι αν υπήρχε πρότερη ενημέρωση εκ μέρους των τραπεζών, τότε «θα πάει ο καταθέτης και θα πάρει τα λεφτά και ενδεχομένως, αυτός είναι ο λόγος που δεν ειδοποιούν πιο μπροστά.». Τέλος, αποδίδοντας ευθύνες σχολίασε ότι τέτοιες κινήσεις αποτελούν «ενέργειες του κράτους και μετέπειτα, των διοικήσεων των τραπεζών» και με αφορμή αυτές βρίσκεται «εκτεθειμένο είναι το ελληνικό δημόσιο που φέρεται απέναντι στους πολίτες με τόση αναλγησία», τη στιγμή που «η τράπεζα είναι εκτελεστικό όργανο και κατ' επέκταση και οι υπάλληλοί της.».
Λυδία ΕΛΙΟΓΛΟΥ - evdomi
