Δεν υπήρξε κάποιος που να αποδεχθεί το επιχείρημα πως θα βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων με την περικοπή των μισθών στον ιδιωτικό τομέα.
Βέβαια, δεν υπήρξε κάποιος που να αποδεχθεί το επιχείρημα πως θα βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων με την περικοπή των μισθών στον ιδιωτικό τομέα. Και είναι απορίας άξιον, που ακόμη δεν προσαρμόζουμε την πολιτική μας, επάνω στην θέση, ότι τα μέτρα που προτείνονται -και επιβάλλονται- έχουν σκοπό να περιάγουν την χώρα σε θέση που να μη ...μπορεί να αρνείται την υλοποίηση όσων σχεδίασαν γι’ αυτήν.
Και καλό θα ήταν να μη χρησιμοποιούνται απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί για τα μέλη της Τρόικα (υπάλληλοι, κακοί λογιστές, κ.ά.), διότι οι εκφέροντές τους δείχνουν ότι δεν κατενόησαν τι συμβαίνει, και υποστηρίζουν ότι μας δίνουν λάθος εντολές. Αν οι δανειστές μας ήθελαν να εισπράξουν αυτά που τους χρωστούμε, θα ήσαν οι πρώτοι που θα φρόντιζαν να αποκτήσει ανάπτυξη η Ελλάδα, προκειμένου να υπάρξει πλεόνασμα προς εξόφληση του χρέους. Και αν υπήρξαν λάθος εντολές από τους «υπαλλήλους», οι προϊστάμενοί τους είναι και αυτοί «κακοί λογιστές»; Και πρόκειται φυσικά για ανθρώπους που ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία (προς όφελός τους).
Επ’ αυτού, ένα από τα πρώτα άρθρα που γράφηκαν σ’ αυτήν την στήλη, είχε τίτλο «Δεν θέλουν τα λεφτά μας, την εξουσία θέλουν». Τότε δεν έγινε αυτό κατανοητό. Αλλά ούτε και τώρα;
Κι ερωτάται κάποιος. Η Ελλάδα ήταν υπερχρεωμένη και υφίσταται τα δεινά. Η Βουλγαρία που δεν ήταν, και που είχε προσελκύσει του κόσμου τους επενδυτές (θεωρούμενη απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη) γιατί βρίσκεται σήμερα σε τόσο δυσχερή θέση. Έχει δε και το πλεονέκτημα να μη δεσμεύεται από το ευρώ, ώστε μπορεί να ασκεί δική της νομισματική πολιτική.
Ποια είναι η θέση της Βουλγαρίας; Την περιέγραψε ο π. πρωθυπουργός της κ. Μπορίσοφ με δυο λόγια, τον παρελθόντα Δεκέμβριο: «Δυστυχώς, δεν υπάρχουν χρήματα για να δώσουμε το δώρο των Χριστουγέννων». Δεν έσωσαν επομένως την Βουλγαρία, ούτε οι χαμηλοί μισθοί των εργαζομένων, ούτε οι ξένες επενδύσεις, οι οποίες τις περισσότερες φορές μόνον κάποιες θέσεις εργασίας προσφέρουν, αφού τα κέρδη διοχετεύονται στην αλλοδαπή. Το είχαν επισημάνει αυτό Βούλγαροι οικονομολόγοι (και είχαμε μεταφέρει τα σχόλιά τους σε παλαιότερο σημείωμά μας), όταν εμφανίστηκαν τα πρώτα σημάδια μείωσης της παραγωγικότητας.
Οι Βούλγαροι επαναπαύθηκαν στις ξένες επενδύσεις που εισέρρεαν τα πρώτα μεταπολιτευτικά τους χρόνια, και δεν φρόντισαν ώστε η παραγωγή να βρίσκεται σε βουλγαρικά χέρια. Ο π. υπουργός Οικονομίας κ. Τράιτσο Τράικοφ, είχε προβεί στην διαπίστωση ότι «τα παλιά μειονεκτήματα της βουλγαρικής οικονομίας εξακολουθούν να υπάρχουν. Οι δε βουλγαρικές επιχειρήσεις, πληρώνουν χαμηλούς μισθούς στους εργάτες τους, κάνουν ανεπαρκείς επενδύσεις και παράγουν χαμηλή προστιθέμενη αξία».
Κι επειδή δεν υπήρξε ενδιαφέρον για επενδύσεις Βουλγάρων πολιτών, αυξάνονταν σε βαθμό μη ωφέλιμο οι τραπεζικές καταθέσεις. Χρήμα βέβαια, που μένει ανενεργό. Ο πρόεδρος του Βουλγαρικού Οικονομικού Επιμελητηρίου, κ. Σάσο Ντόνσεφ, είχε διαπιστώσει πριν από δυο περίπου χρόνια, ότι υπάρχουν προβλήματα στο οικονομικό περιβάλλον της χώρας: «Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι οι τραπεζικές καταθέσεις είναι τεράστιες και οι επενδύσεις ελάχιστες. Τα χρήματα της βουλγαρικής κοινωνίας είναι στις τράπεζες», είχε πει. Και κατέγραψε την αιτία: «Η έλλειψη επενδύσεων πιθανόν οφείλεται στην έλλειψη ιδεών, τους φόβους των επενδυτών και την αδυναμία τους να αναχαιτίσουν τους κινδύνους».
Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα της Βουλγαρίας, ήταν πως είχε επαναπαυθεί στο μεταναστευτικό συνάλλαγμα. Βρισκόταν στην δεύτερη θέση στην Ευρώπη με την εισροή κεφαλαίων από μετανάστευση. Στην τελευταία έκθεση για τις μεταναστευτικές ροές της Παγκόσμιας Τράπεζας αναφέρεται, ότι πάνω από 1,2 εκ. Βούλγαροι δοούλευαν στο εξωτερικό, αριθμός, που αποτελεί το 16% του βουλγαρικού πληθυσμού. (Τα κράτη με μεγαλύτερες βουλγαρικές κοινότητες, είναι οι Ισπανία, Τουρκία, Ελλάδα και Ιταλία).
Όμως, περίπου 600.000 Βούλγαροι υποχρεώθηκαν να επιστρέψουν στην χώρα τους, όταν άρχισε η οικονομική κρίση να πλήττει τις ευρωπαϊκές χώρες όπου είχαν εγκατασταθεί αναζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η μεγαλύτερη ζημία στο βουλγαρικό εργατικό δυναμικό προκλήθηκε από την κατάρρευση του φιλόδοξου σχεδίου της Ισπανίας, να γεμίσει τη χώρα από οικισμούς για βορειοευρωπαίους συνταξιούχους. Στις εκεί οικοδομικές εργασίες απασχολούνταν πολύ μεγάλος αριθμός Βουλγάρων εργατών.
Δεν την ωφέλησαν, επομένως, την Βουλγαρία, ούτε οι χαμηλοί μισθοί, ούτε οι ξένες επενδύσεις. Και με το σημερινό σημείωμα επιδιώκεται να δοθεί η εικόνα της Βουλγαρίας που αναπτύχθηκε για κάποιο διάστημα, με τα ίδια βήματα που επιδιώκει και η Ελλάδα (το μεταναστευτικό της Βουλγαρίας, είναι κατ’ αναλογία το ναυτιλιακό της Ελλάδας). Με βάση τα παραπάνω, γιατί η μελλοντική πορεία της Ελλάδας να είναι καλύτερη από την αντίστοιχη της Βουλγαρίας;
voria.gr
