Η ηθοποιός Νίκη Τριανταφυλλίδη έφυγε νωρίτερα σήμερα από τη ζωή, στα 71 της χρόνια.
H Νίκη Τριανταφυλλίδη ήταν κόρη του γνωστού συνθέτη Πάνου Τριανταφυλλίδη. Απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού θεάτρου και του Πέλλου Κατσέλη.
Η πρώτη της εμφάνιση στο σανίδι ήταν το 1963, στο έργο \'\'Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα\'\'. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Θεάτρου Συνόλου και της Πολιτιστικής Κίνησης, ενώ τη δεκαετία του \'90 ίδρυσε το Θέατρο \'\'Τριανταφυλλίδη\'\' στη πλατεία Βάθης. Το 1970 κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, για την...
ταινία μικρού μήκους \'\'Συνηθισμένο μου όνειρο\'\'. Τιμήθηκε ακόμα με το βραβείο \'\'Μαρίκα Κοτοπούλη\'\' και στο φεστιβάλ Ιθάκης. Δίδαξε στις δραματικές σχολές του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και του Πέλλου Κατσέλη. Τα τελευταία χρόνια είχε αποσυρθεί από το θέατρο αντιμετωπίζοντας προβλήματα με την υγεία της. Υπήρξε σύζυγος του ηθοποιού Κώστα Νεσσάρη με τον οποίο απέκτησε μια κόρη.
Το 2011 είχε δηλώσει στο περιοδικό People για το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε: «Τα τελευταία μου χρόνια στο θέατρο έπαιζα σε αναπηρική πολυθρόνα. Σταδιακά χειροτέρεψα και αμέσως μετά έχασα το θέατρο. Και δεν συνέχισα άλλο. Δεν μου ήταν εύκολο να βρίσκω διαρκώς ρόλους που απαιτούσαν αναπηρική πολυθρόνα, ούτε είχα το κουράγιο να τρέχω για όλα παράλληλα. Η ιστορία με το πόδι μου είναι πολύ παλιά. Από παιδί είχα πολύ αδύναμα κόκαλα. Κάποια στιγμή αρρώστησα από πυώδη αμυγδαλίτιδα, η οποία και μου προκάλεσε προβλήματα στα νεύρα και κατ’ επέκταση στα πόδια. Και ενώ έγινα καλά από την αμυγδαλίτιδα και τα προβλήματα με τα πόδια μου καλυτέρευαν μέσα στα χρόνια, ωστόσο πριν από περίπου 15 χρόνια έπεσα και στραμπούλιξα το πόδι μου και κόπηκαν οι τένοντες. Στην συνέχεια ξαναέπεσα, χτύπησα το ίδιο πόδι και δεν επανήλθα ποτέ. Δεν μπορώ να βγω έξω πια. Μένω στο σπίτι όπου κυκλοφορώ με “Πι”».
H Νίκη Τριανταφυλλίδη ήταν κόρη του γνωστού συνθέτη Πάνου Τριανταφυλλίδη. Απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού θεάτρου και του Πέλλου Κατσέλη.
Η πρώτη της εμφάνιση στο σανίδι ήταν το 1963, στο έργο \'\'Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα\'\'. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Θεάτρου Συνόλου και της Πολιτιστικής Κίνησης, ενώ τη δεκαετία του \'90 ίδρυσε το Θέατρο \'\'Τριανταφυλλίδη\'\' στη πλατεία Βάθης. Το 1970 κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, για την...
ταινία μικρού μήκους \'\'Συνηθισμένο μου όνειρο\'\'. Τιμήθηκε ακόμα με το βραβείο \'\'Μαρίκα Κοτοπούλη\'\' και στο φεστιβάλ Ιθάκης. Δίδαξε στις δραματικές σχολές του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και του Πέλλου Κατσέλη. Τα τελευταία χρόνια είχε αποσυρθεί από το θέατρο αντιμετωπίζοντας προβλήματα με την υγεία της. Υπήρξε σύζυγος του ηθοποιού Κώστα Νεσσάρη με τον οποίο απέκτησε μια κόρη.
Το 2011 είχε δηλώσει στο περιοδικό People για το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε: «Τα τελευταία μου χρόνια στο θέατρο έπαιζα σε αναπηρική πολυθρόνα. Σταδιακά χειροτέρεψα και αμέσως μετά έχασα το θέατρο. Και δεν συνέχισα άλλο. Δεν μου ήταν εύκολο να βρίσκω διαρκώς ρόλους που απαιτούσαν αναπηρική πολυθρόνα, ούτε είχα το κουράγιο να τρέχω για όλα παράλληλα. Η ιστορία με το πόδι μου είναι πολύ παλιά. Από παιδί είχα πολύ αδύναμα κόκαλα. Κάποια στιγμή αρρώστησα από πυώδη αμυγδαλίτιδα, η οποία και μου προκάλεσε προβλήματα στα νεύρα και κατ’ επέκταση στα πόδια. Και ενώ έγινα καλά από την αμυγδαλίτιδα και τα προβλήματα με τα πόδια μου καλυτέρευαν μέσα στα χρόνια, ωστόσο πριν από περίπου 15 χρόνια έπεσα και στραμπούλιξα το πόδι μου και κόπηκαν οι τένοντες. Στην συνέχεια ξαναέπεσα, χτύπησα το ίδιο πόδι και δεν επανήλθα ποτέ. Δεν μπορώ να βγω έξω πια. Μένω στο σπίτι όπου κυκλοφορώ με “Πι”».