Το
πώς ο πατριωτισμός έχει χρησιμοποιηθεί ως το μεγαλύτερο καταφύγιο των
απατεώνων, δεν χρειάζεται μεγάλη ανάλυση. Η ιστορία είναι γεμάτη με
«πιστοποιημένους Έλληνες» της παλιάς και νέας εθνικοφροσύνης, που
μετράνε τον πατριωτισμό με το καντάρι- το δικό τους φυσικά –και βγάζουν
πάντα τον δικό τους μεγαλύτερο.
Ο πατριώτης δεν χρειάζεται να δηλώνει πατριώτης. Απλώς είναι. Το ίδιο και ο.... θρησκευόμενος, ο καλός επαγγελματίας, ο καλός άνθρωπος ή ο καλός γονιός. Επίσης ο πατριωτισμός δεν είναι απαραίτητο αποτέλεσμα καταγωγής. Μερικές εκατοντάδες έλληνες συνεργάτες των Ναζί Γερμανών είχαν πλήρη και διασταυρωμένη την ελληνική καταγωγή, αλλά φόρεσαν την κουκούλα και κατέδωσαν Έλληνες. Κάποιοι ελληναράδες ανώτεροι αξιωματικοί, ήταν αυτοί που εγκατέλειψαν το μέτωπο όταν εισέβαλαν οι Γερμανοί και κάποιοι Έλληνες άλλης καταγωγής αυτοί που θυσιάστηκαν στη θέση τους.
Έλληνες έκαναν τις Χούντες ενάντια σε Έλληνες, Έλληνες μας παρέδωσαν στον ξένο παράγοντα, Έλληνες «πατριώτες» και αυτοί που κατέστρεψαν την Κύπρο. Και το 1974 και τώρα. Έλληνες πολιτικοί έκλεβαν τόσα χρόνια, έλληνες πολιτικοί έκαναν νόμους για να αλληλοκαλύπτονται, Έλληνες μας παρέδωσαν στην πλήρη καταστροφή με επιχείρημα τη σωτηρία της πατρίδας και τον πατριωτισμό τους τον οποίο συνυπογράφει η Μέρκελ. Άρα ο πατριωτισμός δεν είναι ούτε αυταπόδεικτος, ούτε θέμα καταγωγής και βέβαια όποιος διαβεβαιώνει πως τον έχει πρέπει και να το αποδεικνύει.
Ας πάμε τώρα στο αν ο πατριωτισμός έχει σχέση με την ιθαγένεια. Καμία. Η ιθαγένεια ορίζει το δικαίωμα ενός ανθρώπου που ζει σε μια χώρα. Είναι δηλαδή μια νομική έννοια που συνδέει τον πολίτη με το κράτος. Είναι αυτό που συνήθως λέμε υπηκοότητα και δεν έχει σχέση με την εθνικότητα. Σε ένα κράτος μπορούν να ζουν άνθρωποι διαφόρων εθνικοτήτων και η σχέση τους με το κράτος ως πολίτες που ζουν σε αυτό, να είναι η ίδια.
Ένα παιδί Ελλήνων το οποίο γεννιέται στις ΗΠΑ, αποκτά αυτόματα την αμερικανική ιθαγένεια. Γίνεται δηλαδή πολίτης του κράτους. Αυτό αν και μας αρέσει όταν απευθύνεται σε Έλληνες, μέσα από αντανακλαστικά που έχουν δημιουργήσει αντιδραστικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα (απατεώνες δηλαδή που έκρυβαν την απατεωνιά τους κάτω από υπερεθνικές κραυγές), δεν αποδεχόμαστε να απευθύνεται σε ανθρώπους ξένης εθνικότητας που γεννήθηκαν στην Ελλάδα.
Υπερηφανευόμαστε για το ελληνόπουλο που απέκτησε δημόσια αξιώματα στην Αυστραλία, για τον Δουκάκη που παρα λίγο να γίνει πρόεδρος της Αμερικής, για τον γερμανό βουλευτή ελληνικής καταγωγής,για τον καναδό γερουσιαστή που οι γονείς του γεννήθηκαν κάπου στη Μάνη, αλλά εμείς τα παιδιά των ξένων που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, όχι μόνο δεν τα διανοούμαστε στην ελληνική Βουλή, αλλά αρνούμαστε κι αυτό το δικαίωμά τους να είναι πολίτες της χώρας.
Ο νομικός παραλογισμός που έντεχνα βαφτίζεται εθνικό θέμα, βρήκε την έκφρασή του στην υπόθεση του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ο ίδιος και ο αθλητής αδελφός του,έχουν αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια. Τα δύο όμως μικρότερα αδέλφια του όχι. Το υποκριτικό ελληνικό κράτος και η ακόμη υποκριτικότερη κυβέρνηση Σαμαρά που με την κατάργηση του νόμου Ραγκούση στέρησε την ιθαγένεια από τους αθλητές Αντετοκούνμπο, την παραχώρησε όμως για να εξυπηρετηθεί η Ελλάδα αθλητικά και ο Σαμαράς πολιτικά. Αλλά τα άλλα δύο παιδιά με τους ίδιους γονείς και τις ίδιες ακριβώς προυποθέσεις δεν μπορούν να αποκτήσουν την ιθαγένεια.
Πίσω από αυτό τον παραλογισμό της μη παροχής ιθαγένειας τον οποίο η ΝΔ παρουσιάζει ως πατριωτικό θέσφατο (η ίδια ΝΔ που έχει ξεπουλήσει ότι υπάρχει από την ελληνική Δημόσια περιουσία) υπάρχουν ανθρώπινα δράματα. Παιδιά που μεγάλωσαν στην Ελλάδα, την αγαπούν, είναι πολίτες της, δεν ξέρουν πού πέφτει οποιαδήποτε άλλη χώρα,αλλά δεν έχουν ελληνικό διαβατήριο. Ούτε κανένα άλλο βέβαια αφού δεν τα αναγνωρίζει καμιά άλλη χώρα επειδή από νομική άποψη είναι έλληνες υπήκοοι.
Δεν πρόκειται μόνο για ρατσισμό του Σαμαρά και της παρέας του, αλλά για αγοραίο πατριωτισμό. Συνδέουν την εθνικότητα με την υπηκοότητα και βέβαια τον παραδομένο σε συμφέροντα εαυτό τους με τον πατριωτισμό για να ψαρέψουν ακροδεξιές, απολίτιστες ψήφους.
Το θέμα της ιθαγένειας είναι ο φερετζές του κάθε Βορίδη, ο οποίος κρύβει το αλισβερίσι του με τα συμφέροντα των εργολάβων κάτω απ το εφεύρημα του πατριωτισμού. Με τον ίδιο τρόπο που έκρυβαν οι χουντικοί τους οποίους υπηρέτησε,κάτω από τη σημαία και το «έθνος», τα εγκλήματά τους του απέναντι στη Δημοκρατία και τους Έλληνες.
Αν η υποκοότητα από νομικό θέμα μετατραπεί σε υπόθεση «αίματος», τότε εκτός απ το ό,τι προσβάλουμε 11 εκατομμύρια Έλληνες του εξωτερικού λέγοντάς τους πρακτικά ότι δεν είναι και τόσο Έλληνες αφού έχουν άλλη υπηκοότητα, πρέπει να βρούμε και έναν ασφαλή τρόπο ανάλυσης αυτού του αίματος, που θα δείχνει εκτός από την αιμοσφαιρίνη και τη χοληστερίνη και την ελληνικότητα. Και μάλιστα να την βρίσκει όπως είναι μπερδεμένη ανάμεσα σε επιρροές Τούρκων, Φράγκων, Βενετσιάνων, Ισπανών, Πειρατών και πολλών άλλων. Κυρίως βεβαίως αυτή του κυρίου Μιχαλολιάκου και του κυρίου Σαμαρά που οι πρόγονοί τους έζησαν σε περιοχές έντονης ξένης επιρροής. Για να μην πούμε για τους φέροντες τουρκαρβανίτικα ονόματα Καρατζαφέρη και Καραμανλή.
Ο πατριώτης δεν χρειάζεται να δηλώνει πατριώτης. Απλώς είναι. Το ίδιο και ο.... θρησκευόμενος, ο καλός επαγγελματίας, ο καλός άνθρωπος ή ο καλός γονιός. Επίσης ο πατριωτισμός δεν είναι απαραίτητο αποτέλεσμα καταγωγής. Μερικές εκατοντάδες έλληνες συνεργάτες των Ναζί Γερμανών είχαν πλήρη και διασταυρωμένη την ελληνική καταγωγή, αλλά φόρεσαν την κουκούλα και κατέδωσαν Έλληνες. Κάποιοι ελληναράδες ανώτεροι αξιωματικοί, ήταν αυτοί που εγκατέλειψαν το μέτωπο όταν εισέβαλαν οι Γερμανοί και κάποιοι Έλληνες άλλης καταγωγής αυτοί που θυσιάστηκαν στη θέση τους.
Έλληνες έκαναν τις Χούντες ενάντια σε Έλληνες, Έλληνες μας παρέδωσαν στον ξένο παράγοντα, Έλληνες «πατριώτες» και αυτοί που κατέστρεψαν την Κύπρο. Και το 1974 και τώρα. Έλληνες πολιτικοί έκλεβαν τόσα χρόνια, έλληνες πολιτικοί έκαναν νόμους για να αλληλοκαλύπτονται, Έλληνες μας παρέδωσαν στην πλήρη καταστροφή με επιχείρημα τη σωτηρία της πατρίδας και τον πατριωτισμό τους τον οποίο συνυπογράφει η Μέρκελ. Άρα ο πατριωτισμός δεν είναι ούτε αυταπόδεικτος, ούτε θέμα καταγωγής και βέβαια όποιος διαβεβαιώνει πως τον έχει πρέπει και να το αποδεικνύει.
Ας πάμε τώρα στο αν ο πατριωτισμός έχει σχέση με την ιθαγένεια. Καμία. Η ιθαγένεια ορίζει το δικαίωμα ενός ανθρώπου που ζει σε μια χώρα. Είναι δηλαδή μια νομική έννοια που συνδέει τον πολίτη με το κράτος. Είναι αυτό που συνήθως λέμε υπηκοότητα και δεν έχει σχέση με την εθνικότητα. Σε ένα κράτος μπορούν να ζουν άνθρωποι διαφόρων εθνικοτήτων και η σχέση τους με το κράτος ως πολίτες που ζουν σε αυτό, να είναι η ίδια.
Ένα παιδί Ελλήνων το οποίο γεννιέται στις ΗΠΑ, αποκτά αυτόματα την αμερικανική ιθαγένεια. Γίνεται δηλαδή πολίτης του κράτους. Αυτό αν και μας αρέσει όταν απευθύνεται σε Έλληνες, μέσα από αντανακλαστικά που έχουν δημιουργήσει αντιδραστικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα (απατεώνες δηλαδή που έκρυβαν την απατεωνιά τους κάτω από υπερεθνικές κραυγές), δεν αποδεχόμαστε να απευθύνεται σε ανθρώπους ξένης εθνικότητας που γεννήθηκαν στην Ελλάδα.
Υπερηφανευόμαστε για το ελληνόπουλο που απέκτησε δημόσια αξιώματα στην Αυστραλία, για τον Δουκάκη που παρα λίγο να γίνει πρόεδρος της Αμερικής, για τον γερμανό βουλευτή ελληνικής καταγωγής,για τον καναδό γερουσιαστή που οι γονείς του γεννήθηκαν κάπου στη Μάνη, αλλά εμείς τα παιδιά των ξένων που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, όχι μόνο δεν τα διανοούμαστε στην ελληνική Βουλή, αλλά αρνούμαστε κι αυτό το δικαίωμά τους να είναι πολίτες της χώρας.
Ο νομικός παραλογισμός που έντεχνα βαφτίζεται εθνικό θέμα, βρήκε την έκφρασή του στην υπόθεση του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ο ίδιος και ο αθλητής αδελφός του,έχουν αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια. Τα δύο όμως μικρότερα αδέλφια του όχι. Το υποκριτικό ελληνικό κράτος και η ακόμη υποκριτικότερη κυβέρνηση Σαμαρά που με την κατάργηση του νόμου Ραγκούση στέρησε την ιθαγένεια από τους αθλητές Αντετοκούνμπο, την παραχώρησε όμως για να εξυπηρετηθεί η Ελλάδα αθλητικά και ο Σαμαράς πολιτικά. Αλλά τα άλλα δύο παιδιά με τους ίδιους γονείς και τις ίδιες ακριβώς προυποθέσεις δεν μπορούν να αποκτήσουν την ιθαγένεια.
Πίσω από αυτό τον παραλογισμό της μη παροχής ιθαγένειας τον οποίο η ΝΔ παρουσιάζει ως πατριωτικό θέσφατο (η ίδια ΝΔ που έχει ξεπουλήσει ότι υπάρχει από την ελληνική Δημόσια περιουσία) υπάρχουν ανθρώπινα δράματα. Παιδιά που μεγάλωσαν στην Ελλάδα, την αγαπούν, είναι πολίτες της, δεν ξέρουν πού πέφτει οποιαδήποτε άλλη χώρα,αλλά δεν έχουν ελληνικό διαβατήριο. Ούτε κανένα άλλο βέβαια αφού δεν τα αναγνωρίζει καμιά άλλη χώρα επειδή από νομική άποψη είναι έλληνες υπήκοοι.
Δεν πρόκειται μόνο για ρατσισμό του Σαμαρά και της παρέας του, αλλά για αγοραίο πατριωτισμό. Συνδέουν την εθνικότητα με την υπηκοότητα και βέβαια τον παραδομένο σε συμφέροντα εαυτό τους με τον πατριωτισμό για να ψαρέψουν ακροδεξιές, απολίτιστες ψήφους.
Το θέμα της ιθαγένειας είναι ο φερετζές του κάθε Βορίδη, ο οποίος κρύβει το αλισβερίσι του με τα συμφέροντα των εργολάβων κάτω απ το εφεύρημα του πατριωτισμού. Με τον ίδιο τρόπο που έκρυβαν οι χουντικοί τους οποίους υπηρέτησε,κάτω από τη σημαία και το «έθνος», τα εγκλήματά τους του απέναντι στη Δημοκρατία και τους Έλληνες.
Αν η υποκοότητα από νομικό θέμα μετατραπεί σε υπόθεση «αίματος», τότε εκτός απ το ό,τι προσβάλουμε 11 εκατομμύρια Έλληνες του εξωτερικού λέγοντάς τους πρακτικά ότι δεν είναι και τόσο Έλληνες αφού έχουν άλλη υπηκοότητα, πρέπει να βρούμε και έναν ασφαλή τρόπο ανάλυσης αυτού του αίματος, που θα δείχνει εκτός από την αιμοσφαιρίνη και τη χοληστερίνη και την ελληνικότητα. Και μάλιστα να την βρίσκει όπως είναι μπερδεμένη ανάμεσα σε επιρροές Τούρκων, Φράγκων, Βενετσιάνων, Ισπανών, Πειρατών και πολλών άλλων. Κυρίως βεβαίως αυτή του κυρίου Μιχαλολιάκου και του κυρίου Σαμαρά που οι πρόγονοί τους έζησαν σε περιοχές έντονης ξένης επιρροής. Για να μην πούμε για τους φέροντες τουρκαρβανίτικα ονόματα Καρατζαφέρη και Καραμανλή.
Του Κώστα Βαξεβάνη
Από koutipandoras
