ΣΤΟ ΚΑΤΣΙΠΟΔΙ Η' ΚΥΝΟΣΑΡΓΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΛΕΦΤΑ, ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΙ ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΗ, ΑΛΛΑ Η ΕΦΟΡΙΑ ΤΟΥΣ ΧΡΕΩΝΕΙ ΤΗ ΘΕΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ
«Είμαστε εμείς ελίτ;»,
αναρωτιούνται στο Κατσιπόδι. Ετσι αποκαλούν οι κάτοικοι της περιοχής το
λόφο του Κυνοσάργους. Ενα οικόπεδο εδώ αξίζει, σύμφωνα με το υπουργείο
Οικονομικών, ακριβότερα από ό,τι στην Εκάλη.
«Φιλέτο» λόγω θέας, αλλά με σπίτια παλιά και φτωχούς κατοίκους, στο Κατσιπόδι μοιάζει σαν να ...έχει σταματήσει ο χρόνος .
Στο σκοινί είναι απλωμένα ρούχα φθαρμένα. Κι όμως, οι μπουγάδες στις αυλές αυτού του βράχου κοστολογούνται ως οι ακριβότερες της Αθήνας (σύμφωνα με το Φόρο Ακίνητης Περιουσίας, η τιμή θα καθοριστεί στα 1.600 ευρώ/τ.μ., τη στιγμή που στην Εκάλη είναι 1.320/τ.μ.). Ο λόγος αυτής της υπερτίμησης αποκαλύπτεται όταν τα ταλαιπωρημένα χέρια -τα οποία μαρτυρούν ότι η ζωή εδώ απέχει έτη φωτός από τις επαύλεις της Εκάλης- μαζέψουν τα στεγνά σεντόνια: είναι η θέα στην Ακρόπολη.
Θέα - προνόμιο
Το βλέμμα σαν βέλος καρφώνεται ανεμπόδιστο στον Ιερό Βράχο, ο οποίος υψώνεται σε μια πόλη λουσμένη στο φως.
Λυκαβηττός, Φιλοπάππου, Πάρνηθα, στο βάθος αριστερά τα καράβια στο λιμάνι του Πειραιά. Τις μέρες χωρίς νέφος φαίνεται μέχρι και η Σαλαμίνα. Θέα που συνήθως αποτελεί προνόμιο σε όσους έχουν πρόσβαση σε roof garderns πολυτελών ξενοδοχείων της Αθήνας, ή εισόδημα που τους επιτρέπει να την αγοράσουν.
Εδώ, στη συνοριακή γραμμή του Νέου Κόσμου με τη Δάφνη, στο ξέφωτο του λόφου του Κυνοσάργους που βρίσκεται η μισοασφαλτοστρωμένη οδός Διγενή Ακρίτα, η απόσταση από την Ακρόπολη υπολογίζεται στην ευθεία γύρω στα 1.500 μέτρα και η σύνταξη γύρω στα 500 ευρώ. Τη μισή, κάθε τόσο, τη «ρουφάει» ο βόθρος.
«Αποχέτευση δεν έχουμε, έχουμε βόθρους εδώ που βουλώνουν
συνέχεια και δίνουμε 250άρια για να γίνουν αποφράξεις», λέει η κ.
Κωνσταντίνα Δελώτη. Πριν από 51 χρόνια ήρθε στην Αθήνα από τα Γιάννενα,
αναζητώντας μια καλύτερη τύχη μαζί με την αδερφή της Αναστασία. Η πρώτη,
σύζυγος οικοδόμου, η δεύτερη, σύζυγος σερβιτόρου. «Μας πείσανε τότε ότι
ήταν μια καλή ευκαιρία. Δεν είχαμε οικογένεια εμείς, ήμασταν ορφανά. Οι
άντρες μας είχαν καταγωγή από την Τήνο -εδώ ήταν φτωχαδάκια. Κανένας
δεν κράταγε τιμόνι», θυμάται η κ. Αναστασία Καρανικολάου.
«Τότε δεν υπήρχαν συγκοινωνίες και ήρθαμε εδώ γιατί ήταν εξοχή και η Αθήνα που είχαμε τις δουλειές μας ήταν κοντά. Δουλεύαμε, και μεροκάματο μηδέν στο τέλος! Ασ' τα και μην ψάχνεις. Ο άντρας μου δούλευε όλη τη νύχτα...» συνεχίζει.
«Αλλοι πήρανε φτηνότερα οικόπεδα και γίνανε πλούσιοι. Γιατί δεν είναι ότι φτιάξανε μόνο το σπίτι, φτιάξανε κι ένα μαγαζί και ένα άλλο το νοικιάσανε από πάνω. Τα βγάλανε τα λεφτά τους. Εμείς εδώ δεν βγάλαμε τίποτα. Μόνο έναν ύπνο».
Η κ. Κωνσταντίνα κοιτάζει την τσιμεντούπολη κάτω από το βράχο. «Τα δώσανε αντιπαροχές και πήρανε διαμερίσματα έτσι. Πήρε ο γιος, πήρε ο εγγονός, πήρε ο παραγιός, πήρανε όλοι από ένα διαμέρισμα. Και τα πήρανε 5.000 δραχμές -τίποτα δηλαδή. Και να το πουλήσω τώρα, τι θα πιάσω; Εβδομήντα χιλιάδες μού στοίχισε ο σκελετός το '65 -χωρίς πόρτες, χωρίς παράθυρα. Και 33.000 μού είχε στοιχίσει το οικόπεδο», λέει καταβρέχοντας τις ντοματιές που έχει φυτέψει στην αυλή της. «Νερό έχουμε, αλλά το είχαμε βάλει μόνοι μας -το είχαμε πληρώσει 20.000 δραχμές τότε», συνεχίζει η ίδια.
Μεσίτες
Μια ματιά στις τιμές πώλησης που δίνουν τα μεσιτικά γραφεία για την περιοχή αυτή την περίοδο: σπίτι 83 τ.μ. πωλείται προς 130.000, ένα άλλο στα ίδια τ.μ. 145.000, ένα μικρότερο 58 τ.μ. προς 95.000.
Στα μέσα του περασμένου αιώνα, όταν η περιοχή ήταν «βράχια, κατσάβραχα» και τα βράδια τρεμόπαιζαν λάμπες πετρελαίου, την ύδρευση είχε αναλάβει η κυρα-Ρήνη «η νερουλού». «Μια μέρα που πέρασε να μαζέψει τα λεφτά, γύρισε και μου είπε "ξέρεις τι είναι εδώ; Κατσιπόδι"» αναφέρει η κ. Κωνσταντίνα. «Ψάχωνες είναι εδώ», πετάγεται μια γειτόνισσα. «Αϊ-Γιώργη λέω ότι μένω», λέει μια δεύτερη. «Αϊ-Γιώργης είναι εκεί, εδώ είναι του Αϊ-Γιάννη του Κυνηγού», λέει μια άλλη. Σήμερα, με όρους του πτωχευμένου κλάδου του real estate, εδώ βρίσκεται το «μπαλκόνι της Αθήνας».
Σύμφωνα με τους κατοίκους, όλα αυτά τα οικόπεδα ανήκαν κάποτε σε κάποιον ονόματι Αγκινάρα. Σήμερα έχουν όλα πολύ χαμηλό συντελεστή δόμησης. «Τα διώροφα χτίστηκαν πριν από το '70», λένε οι κάτοικοι του Κυνοσάργους.
Η ονομασία προέρχεται από έναν «κύνα αργόν» (σκύλο λευκό ή ταχύ) που σύμφωνα με το μύθο άρπαξε κομμάτια από το ζώο που προοριζόταν να θυσιαστεί προς τιμήν του Ηρακλή. Προς στιγμήν, νομίζεις ότι τα άγρια γαβγίσματα που ακούγονται μέσα από τις αυλές, καθώς ανηφορίζεις την οδό Αλεξάνδρου Νούτσου, προέρχονται από απογόνους αυτού του μυθικού σκύλου. Κι ότι αντί για ζώο έχουν αρπάξει ολόκληρο το κομμάτι της μυθικής ιστορίας του λόφου και το έχουν καταβροχθίσει, ώστε να μην υπάρχει κανένα σημάδι ότι εδώ, όπως λέγεται, ιδρύθηκε τον 6ο αιώνα π.Χ. το γυμναστήριο του Κυνοσάργους, για να γυμνάζονται οι «νόθοι»: οι νέοι που ένας από τους γονείς τους δεν ήταν Αθηναίος.
enet.gr
