Αποκρούει ως αντισυνταγματική τη νομοθετική ρύθμιση, τονίζοντας ότι στην πράξη δεν πρόκειται να...
φέρει έσοδα στα κρατικά ταμεία. Το μόνο που πετυχαίνει είναι την κατατρομοκράτηση των οφειλετών.
Ταυτόχρονα, αποδοκιμάζει και την προσφιλή τακτική της κυβέρνησης να νομοθετεί με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, χωρίς να υπάρχει καμία εξαιρετικά επείγουσα και απρόβλεπτη ανάγκη.
Οπως εξηγεί ο πρόεδρος του ΔΣΑ, Γ. Αδαμόπουλος, η ρύθμιση καθιερώνει εξαιρετικό προνόμιο υπέρ του Δημοσίου έναντι των ιδιωτών, αφού δεν προβλέπεται αντίστοιχη δυνατότητα και για τους ιδιώτες, με αποτέλεσμα να παραβιάζεται η συνταγματική αρχή της δικονομικής ισότητας των διαδίκων (αρχή της ισότητας των όπλων ενώπιον των δικαστικών αρχών). Διευκρινίζει, βέβαια, ότι το διακύβευμα δεν είναι να επεκταθεί μία τέτοια -απαράδεκτη για ένα σύγχρονο κράτος δικαίου- δυνατότητα και στους ιδιώτες, αλλά να μην ισχύσει ούτε για το Δημόσιο. Ο κ. Αδαμόπουλος επισημαίνει ότι άδεια για κατάσχεση χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό θα μπορούσε να διατάσσεται μόνον εφ' όσον το αρμόδιο όργανο βεβαιώνει ότι επιχείρησε τη διενέργεια της κατάσχεσης κατά τις ημέρες και ώρες που προβλέπει ο νόμος αλλά αυτή δεν κατέστη δυνατή. Αξίζει να σημειωθεί ότι τέτοια άδεια αποκλείεται σε κάθε περίπτωση για το χρονικό διάστημα από 1η έως 31 Αυγούστου - περίοδος δικαστικών διακοπών, κατά την οποία όλα τα εμπλεκόμενα πρόσωπα έχουν δικαίωμα ανάπαυσης.
Οταν όμως δεν προκύπτει ότι η επιβολή της κατάσχεσης είναι αδύνατη τις ημέρες και τις ώρες που ορίζει ο νόμος, το μέτρο, σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΔΣΑ, δεν εξυπηρετεί κανένα θεμιτό σκοπό, «ούτε μπορεί να έχει οποιοδήποτε πρακτικό αποτέλεσμα σε επίπεδο δημοσίων εσόδων, εκτός ίσως από την καλλιέργεια κλίματος φόβου με στόχο την κατατρομοκράτηση των οφειλετών». Ο κ. Αδαμόπουλος καταλήγει θέτοντας ζήτημα δημοκρατίας.
«Αν κατά τη γνωστή ρήση "δημοκρατία είναι όταν κάποιος χτυπάει την πόρτα σου στις έξι το πρωί και είναι ο γαλατάς", όταν την ίδια ώρα οι πολίτες θα αντικρίζουν εφεξής στην πόρτα τους εκτελεστικά όργανα του κράτους, τα συμπεράσματα για το πού οδηγείται η ελληνική δημοκρατία προκύπτουν αβίαστα από μόνα τους».
