«Αρχές Ιανουαρίου, ημέρα Τρίτη, ξημερώματα ήταν, λίγο πριν ξεκινήσει το δρομολόγιο των 5.30 από την αφετηρία των λεωφορείων στους Θρακομακεδόνες.
Μέσα είμαστε αρκετά άτομα. Πάνω από 30 που με το μάτι ακόμη κλειστό
περιμένουμε να ανάψει η μηχανή για να πάμε στις δουλειές, σαν σκλάβοι.
Και ξαφνικά Φωνές…
“Εξω, έξω. Ολοι όσοι είναι Ελληνες έξω”. Και χτυπήματα.
Εκκωφαντικά. Δυνατά. Με λοστούς και ρόπαλα πάνω σε οτιδήποτε μεταλλικό.
Ολοι βγαίνουμε έξω. Μας κοιτάνε 4 – 5 τύποι με κουκούλες και μαύρες
μπλούζες. Εμένα επειδή είμαι μελαχρινή με σταματάει ο ένας τους. Που
πας, ε; Φωνάζει. Ελληνίδα είμαι. Φωνάζω και κλαίω. Τρέμω. Με αφήνει. Ενας Ελληνας αντιδρά και μένει μέσα μαζί με 4 αλλοδαπούς. Πακιστανοί πρέπει να ήταν… Δεν μπορώ να συνεχίσω… Τρόμος. Πιστέψτε με. Δεν έχω ξαναδεί ανοιχτό κεφάλι σε άνθρωπο. Κτήνη»…
Η περιγραφή αυτή αποτελεί μέρος της εξιστόρησης στο «Nez.gr» του εφιαλτικού σκηνικού που έζησε μια 28χρονη εργαζόμενη, πριν από περίπου 9 μήνες, στην αφετηρία των λεωφορείων, στους Θρακομακεδόνες, όταν προσκείμενοι στη Χρυσή Αυγή
τραμπούκοι, με καλυμμένα τα πρόσωπα, πραγματοποίησαν αιφνιδιαστική
επίθεση σπέρνοντας τον τρόμο σε ανυποψίαστους, Ελληνες και μη, πολίτες.
Ηταν κοινό μυστικό
Ανάλογες «καταδρομικές» επιδρομές σε αφετηρίες λεωφορείων,
ξημερώματα, από οπαδούς των χρυσαυγίτικων φρονημάτων, αποτελεί κοινό
μυστικό στις τάξεις των εργαζομένων στις αστικές συγκοινωνίες, ότι λάμβαναν χώρα καθ” όλη τη διάρκεια του χειμώνα σε διάφορα σημεία της Αττικής.
Στο
«στόχαστρο» των «επιδρομέων» έμπαιναν καταρχάς μετανάστες. Ομως, το
μένος τους δεν ένιωθαν μόνο αυτοί… Βιοπραγίες είχαν καταγραφεί και
απέναντι σε Ελληνες οι οποίοι βλέποντας τους «εφοδεύοντες» νεοναζιστές να
χτυπούν μετανάστες αντιδρούσαν. Το γεγονός αυτών των επιθέσεων σε
αφετηρίες λεωφορείων, και όχι μόνο, επιβεβαίωσε ουσιαστικά και ο
επιμελητής της νευροχειρουργικής κλινικής στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας Παπαγιώτης Παπανικολάου, μιλώντας λίγες ώρες μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα
στην τηλεόραση του Σκάι και αναφέροντας ότι εδώ και 3 χρόνια στο
νοσοκομείο πηγαίνουν εκατοντάδες περιστατικά άγρια χτυπημένων ανθρώπων
από οπαδούς χρυσαυγιτών.
«Είναι η χειρότερη εικόνα που έχω δει ποτέ. Δεν θα σβήσει ποτέ η εικόνα με τα κεφάλια ανοιγμένα από λοστούς και ρόπαλα των
4 μεταναστών που εγκλωβίστηκαν στο λεωφορείο και του ανθρώπου, περίπου
45 ετών πρέπει να ήταν, που τον έσπασαν στο ξύλο επείδή δεν βγήκε απο το
λεοφωρείο και αντέδρασε σε όσα ετοιμάζονταν να κάνουν οι
μαυροντυμένοι», αναφέρει σε σχέση με τη δική της εμπειρία η 28χρονη. Και
τονίζει, «δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ τόσο μίσος… Θα μπορούσε να είχε σκωτωθεί άνθρωπος»…
Είναι αλήθεια, θα μπορούσε -και- στο περιστατικό αυτό να υπήρχε νεκρός,
όπως το ίδιο θα μπορούσε να είχε συμβεί σε σειρά επιθέσεων, τόσο σε
αφετηρίες λεωφορείων, όσο και σε σπίτια που διαμένουν μετανάστες, πολύ
πριν ξεψυχήσει από το άνανδρο χτύπημα του οπαδού τη Χρυσής Αυγής ο
34χρονος Παύλος Φύσσας.
Ομως, η κυβέρνηση αν και γνώριζε, άφηνε το «θηρίο» να μεγαλώνει. Ακόμη και σήμερα, αφού το αίμα του Παύλου γέμισε τις λαϊκές συνοικίες της Νίκαιας, του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας
οι διαμένοντες στο Μέγαρο Μαξίμου σύμβουλοι του κ. Σαμαρά εξακολουθούν
να παρέχουν έστω και ακούσια με τις απόψεις που εκφράζουν, στήριξη στο
νεοναζιστικό μόρφωμα. Και οδηγούν ακόμη και λόγω πολιτικής αβελτηρίας,
αν όχι οργανωμένου σχεδίου όπως φημολογείται ευρέως, την κοινωνία σε μια
περίοδο την οποία οι περισσότεροι, απλά θα ήθελαν να διαβάσουν σε ένα
βιβλίο ιστορίας και όχι να ζήσουν.
nez.gr
